Fundamenten van het Geloof 13 Rechtvaardiging door geloof

Posted on 2021/04/29 by Christadelphians

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

God openbaart Zich als de Heilige, die de zonden niet kan verdragen en deze veroordeelt.
De meeste mensen vrezen God echter niet. Hun denken en doen is gericht op het voldoen aan hun begeerten. Door deze aardse, vleselijke gezindheid is de mens onheilig en een vijand van God geworden.

Rechtvaardiging door geloof

Om mensen met God te verzoenen, heeft Christus Jezus zijn leven gegeven als losoffer. Hierdoor kunnen wij verlost worden van zonde en de schuld die wij daardoor hebben bij God. Maar hoe kan God ons vergeven wanneer Hij geen zonde kan verdragen en daarover toornt?

Hij kan toch niet doen ofwij ze niet gedaan hebben?

Nee, dat is niet in overeenstemming met Zijn rechtvaardigheid! Onze zonden zijn niet te ontkennen en te verbergen. Ze maken ons onrein en ongeschikt voor onze heerlijke bestemming. Wij zijn strafwaardig, maar omwille van Zijn Zoon rekent God ons de zonden niet toe:

“… dat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende was, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen …” (2 Korintiërs 5:19)

“Zalig zij, van wie ongerechtigheden vergeven en van wie zonden bedekt zijn. Zalig de man, wiens zonde de Here geenszins zal toerekenen.” (Romeinen 4:7, Psalm 32:1)

Paulus legt in de brief aan de Romeinen uit, dat God tegenover de onrechtvaardigheid van Adam, de rechtvaardigheid van Christus Jezus stelt. En evenals ons de onrechtvaardigheid van Adam wordt toegerekend door onze verbondenheid met hem in de zonde, wordt ons de rechtvaardigheid van Christus Jezus toegerekend door onze verbondenheid met hem in geloof:

“Derhalve, gelijk het door één daad van overtreding voor alle mensen tot veroordeling gekomen is, zo komt het ook door één daad van gerechtigheid voor alle mensen tot rechtvaardiging ten leven. Want gelijk door de ongehoorzaamheid van één mens zeer velen zondaren geworden zijn, zo zullen ook door de gehoorzaamheid van één zeer velen rechtvaardigen worden … opdat, gelijk de zonde als koning heerste in de dood, zo ook de genade zou heersen door rechtvaardigheid ten eeuwigen leven door Christus Jezus onze Here.” (Romeinen 5:12-21)

Met die ene daad van gerechtigheid wordt het offer van de heer Jezus Christus bedoeld. Hij heeft al onze zonden op zich genomen en in zijn lichaam aan de paal gebracht. Zijn offer bekrachtigde het verbond van genade en barmhartigheid dat God met mensen wilde sluiten.

“Want dit is het bloed van mijn verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden.” (Mattheüs 26:28; vergelijk Ef. 1:7; Kol. 1:14 Luc. 24:47Hand. 5:31; 10:43; 13:38; 26:18)

“Want ook Christus is eenmaal om de zonden gestorven als rechtvaardige vooronrechtvaardigen, opdat Hij u tot God zou brengen.” (1 Petr. 3:18; Rom. 5:7-8)

Daarom is God rechtvaardig, ook al vergeeft Hij ons en reinigt Hij ons van alle zonden die wij deden:

“Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd uit zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Hem heeft God voorgesteld als zoenmiddel door het geloof, in zijn bloed, om zijn rechtvaardigheid te tonen, daar Hij de zonden, die tevoren onder de verdraagzaamheid van God gepleegd waren, had laten geworden – om zijn rechtvaardigheid te tonen, in de tegenwoordige tijd, zodat Hijzelf rechtvaardig is, ook als Hij hem rechtvaardigt, die uit het geloof in Jezus is” (Rom. 3:23-26)“…

Veel meer zullen wij derhalve, thans door zijn bloed gerechtvaardigd, door Hem behouden worden van de toorn …” (Romeinen 5:9)

Niet toerekenen van zonden wordt in de Bijbel rechtvaardigen genoemd. Hiermee wordt iets geheel anders bedoeld dan het rechtvaardigen van onszelf. Dat is onszelf vrijpleiten met allerlei uitvluchten, zodat wij verkeerde dingen goedpraten (1 Kor. 4:3-5).

“3 Doch mij is voor het minste, dat ik van ulieden geoordeeld worde, of van een menselijk oordeel; ja, ik oordeel ook mijzelven niet. 4 Want ik ben mijzelven van geen ding bewust; doch ik ben daardoor niet gerechtvaardigd; maar Die mij oordeelt, is de Heere. 5 Zo dan oordeelt niets vóór den tijd, totdat de Heere zal gekomen zijn, Welke ook in het licht zal brengen, hetgeen in de duisternis verborgen is, en openbaren de raadslagen der harten; en als dan zal een iegelijk lof hebben van God.” (1Co 4:3-5 STV)

God echter ontkent onze zonden niet, maar ziet of wij oprecht berouw hebben. Op grond van oprecht berouw en bekering rekent Hij ons de zonden niet toe, verleent Hij ons vrijspraak. Bekering is:

ons omkeren op de weg van zonde en dood, om voortaan de weg tot eeuwig leven te gaan door gehoorzaam Gods wil te doen:

“Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.” (1 Joh. 1:9)

“Bekeert u en laat een ieder van u zich dopen op de naam van Christus Jezus, tot vergeving van zonden …” (Handelingen 2:38)

“Maar u hebt u laten afwassen, maar u bent geheiligd, maar u bent gerechtvaardigd door de naam van de Here Jezus Christus …” (1 Korinthiërs 6:9-11)

Berouw en bekering tot God komen voort uit geloof in zijn verlossingswerk in Zijn Zoon. In Hem bewijst Hij ons zijn liefde en genade door ons te vergeven:

“Want wij zijn van oordeel dat de mens door geloof gerechtvaardigd wordt …”(Romeinen 3:28-30; 4:1-5; zie Galaten 2:15-16; 3:11 en 24)

“Zo zij u dan bekend … dat door Hem (Christus) u vergeving van zonden verkondigd wordt … wordt ieder, die gelooft, gerechtvaardigd door Hem.”(Handelingen 13:38-39; vergelijk Romeinen 8:33-34)

“Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, door wie wij ook de toegang hebben verkregen tot dezegenade, waarin wij staan …” (Rom. 5:1-2; Tit. 3:7)

Het geloof dat God van ons vraagt om gerechtvaardigd te kunnen worden, is te zien bij Abraham: een rotsvast vertrouwen dat God doet wat Hij belooft, getoond in het doen van wat God van hem vroeg:

“… aan de belofte van God heeft hij niet getwijfeld door ongeloof, doch hij werd versterkt in zijn geloof en gaf God eer, in de volle zekerheid, dat Hij bij machte was hetgeen Hij beloofd had ook te volbrengen. Daarom werd het hem gerekend tot gerechtigheid. Echter niet alleen om zijnentwil alleen werd geschreven: het werd hem toegerekend, maar ook om onzentwil, wie het zal worden toegerekend, ons, die ons geloof vestigen op Hem, die Jezus, onze Here, uit de doden opgewekt heeft, die is overgeleverd om onze overtredingen en opgewekt om onze rechtvaardiging.” (Romeinen 4:21-25)

“Is onze vader Abraham niet uit werken gerechtvaardigd, toen hij zijn zoon Isaak op het altaar legde? Daaruit kunt u zien, dat zijn geloof samenwerkte met zijn werken, en dat dit geloof pas volkomen werd uit de werken; en het schriftwoord werd vervuld, dat zegt: Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd….” (Jacobus 2: 21-23)

Dit zijn niet door mensen bedachte werken, gedaan op eigen kracht, maar de geloofsdaden die God van ons vraagt. Wie deze rechtvaardigheden, goede werken of gerechtigheid doet, en niet het kwaad van deze wereld, wordt een rechtvaardige voor God genoemd. Een die voor Hem vrij van schuld is en straks bij zijn Zoon zal mogen zijn, wanneer Hij komt in heerlijkheid:

“Maar wanneer een goddeloze zich bekeert van alle zonden die hij begaan heeft, al mijn inzettingen onderhoudt en naar recht en gerechtigheid handelt, dan zal hij voorzeker leven … Geen van de overtredingen die hij begaan heeft, zal hem worden toegerekend.” (Ezechiël 18:21-22; 33:15-16)

“Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.” (Efeziërs 2:10”; zie ook 4:20-24; 5:9 Lucas 1:75)

“Voorts broeders, al wat waar is, al wat waardig, al wat rechtvaardig is, al wat rein, al wat beminnelijk is, al wat deugd heet en lof verdient, bedenkt dat … breng dat in toepassing.” (Fil. 4:8-9)

“ … dit fijne linnen zijn de rechtvaardige daden (Staten Vertaling: rechtvaardig-makingen) van de heiligen.” (Openbaring 19:6-9; vergelijk Psalm 106:30;1 Johannes 2:28-29; 3:7-10)

J.K.D.

Vraag ter overdenking:

Wat is de eerste openlijke daad van gerechtigheid
die God van ons vraagt?

Voorgaande

Fundamenten van het Geloof 10 De Verlosser uit de dood

Fundamenten van het Geloof 11 Christus, de door God gezonden Verlosser

Fundamenten van het Geloof 12 Verzoening met God door het offer van Christus

Aanvullend

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 4: Het bewijs van Gods bestaan (4) Het heelal als toevalstreffer

Posted on 2020/06/23 by Christadelphians

Het bewijs van Gods bestaan: Het heelal als toevalstreffer

In de serie ‘Intelligent Design’ (intelligent ontwerp) wees ik er al op dat fundamentalistisch denkende christenen een uitgesproken voorkeur hebben voor bewijs vanuit de biologie, met voor bijzien van een vak zoals bijv. de fysica. Wellicht weerspiegelt dat de fervente neiging van veel mensen om hun argumenten door anderen te laten aanleveren, om ze dan zelf alleen maar te hoeven uitventen.

Ongetwijfeld scheelt dat veel denkwerk. Maar er is altijd het risico dat de gebruiker de essentie van het oorspronkelijke argument niet (of niet goed) heeft begrepen, en er dan reddeloos mee de fout in gaat. Of er is het risico dat de gebruiker er zich onvoldoende van bewust is dat er intussen wetenschappelijk veel meer bekend is, en dat op grond daarvan de houdbaarheidsdatum van het argument inmiddels is overschreden. Zulke argumenten kunnen dus nuttig zijn om kennis van te nemen, maar zijn uiterst riskant om zelf (tweedehands) te gebruiken, tenzij je voldoende bekend bent met het vakgebied.

Ons verbazingwekkende heelal

Paul Davies, Brits-Australische en internationaal bekende natuurkundige, hoogleraar natuurkunde aan de Arizona State University sinds 2006 en gasthoogleraar aan de University of New South Wales sinds 2015 en Imperial College London,

Meer van belang is echter dat er in de categorie ‘nuttig om kennis van te nemen’ intussen interessantere argumenten zijn, dan die van de eerwaarde 19e-eeuwse dominee Paley. The Britse professor in de fundamentele fysica Paul Davies heeft een paar dozijn boeken geschreven over de betekenis die recente ontdekkingen in de moderne fundamentele natuurkunde hebben op ons beeld van het heelal. Dat loopt van ‘The accidental Universe’ (Het heelal als toevalstreffer) tot ‘The mind of God’ (Gods geest, met geest in de zin van aanpak of manier van denken). Het komt er op neer dat het heelal aan alle kanten en op allerlei gebieden blijk geeft van een uiterst precieze fijn-afstelling, en dat het zonder die exacte fijnregeling niet zou kunnen bestaan, en wij dus ook niet. Wie alleen maar (populair-)wetenschappelijke boeken leest wanneer ze zijn mening over het bestaan van God duidelijk bevestigen, zal er wellicht door worden teleurgesteld. Want vooral in zijn oudere boeken gaat hij absoluut niet die kant uit. Hij ziet het dan nog uitsluitend als een weliswaar groot, maar toch niet onmogelijk toeval. Maar het interessante is dat hij, op basis van zijn waarnemingen en overwegingen, gaandeweg steeds meer opschuift naar de overtuiging dat er wel degelijk sprake moet zijn van een of andere oorzaak die zelf buiten ons heelal moet zijn gelegen. Maar je moet zelf dan maar beslissen of je die oorzaak ‘god’ wil noemen. Dat betekent in elk geval dat hij in dat opzicht een objectief overzicht geeft van wat er aan de hand is, zonder (desnoods tegen beter weten in) ten koste van alles iets te willen bewijzen, wat dan ook.

Wat willen we er eigenlijk mee?

Kun je dan op deze manier wel het bestaan van God bewijzen

Want dat is tenslotte het onderwerp van deze serie. Helaas moet ik u nu teleurstellen. Het bestaan van God laat zich ook langs deze weg niet waterdicht wetenschappelijk bewijzen, al geeft het ontegenzeggelijk boeiende en verhelderende inzichten. Want hoe meer we inzien hoe verschrikkelijk zorgvuldig dit hele heelal in elkaar steekt, hoe meer bewondering we onvermijdelijk krijgen voor ‘de ontwerper en bouwmeester’ ervan. En daar wordt helaas maar al te weinig aandacht aan geschonken.

Te veel christenen zien hier volledig aan voorbij (al zullen ze dat zelf ten stelligste ontkennen). Want ze zoeken alleen maar waterdichte bewijzen, en komen daardoor aan bewondering niet toe. Ze beoordelen de wetenschap uitsluitend op haar bruikbaarheid voor het leveren van dat vurig gezochte bewijs, en als dat er niet in zit wenden ze zich teleurgesteld af, of ze passen de wetenschappelijke feiten net zolang aan tot die dat bewijs wel kunnen ‘leveren’. Of anders beschouwen ze wetenschappelijke feiten juist als potentieel gevaarlijk, omdat hun overtuiging er wel eens door weerlegd zou kunnen worden (wat in feite een teken van twijfel is!), en dan doen ze er alles aan om ‘aan te tonen’ dat die feiten niet zouden kloppen.
Het is alsof je elke bloem die je vindt, in zijn onderdelen uit elkaar plukt om te zien of je er zo iets aan hebt, en hem, wanneer dat niet zo blijkt te zijn, weg gooit en ontkent dat hij bestaat. Terwijl je al die tijd geen ogenblik hebt gekeken naar zijn schoonheid als complete bloem; laat staan dat je daar een afspiegeling in hebt gezien van Gods scheppingskracht.

En wat wil God eigenlijk?

We zullen daarom de waarheid onder ogen moeten zien: het bestaan van God kun je niet wetenschappelijk bewijzen. En meer dan dat: dat heeft God met opzet zo ingericht. Want Hij vraagt van ons geloof, geen overtuiging die we, desnoods knarsentandend, wel moeten aanvaarden, omdat de onweerlegbare bewijzen ons geen andere keus zouden laten. En wanneer iemand dat onbevredigend vindt, dan zou hij er goed aan doen zich af te vragen of hij dan niet al is gevallen voor het standaard argument van de gemiddelde atheïst:

als God bestaat moet je dat kunnen bewijzen, ergo: als je het niet kunt bewijzen is het dus niet waar.

Dat is echter geen fataal argument, maar alleen maar een denkfout. Zoals ook het argument

‘als je God niet nodig hebt (om de wereld te verklaren), waarom zou je dan in Hem geloven’

een drogreden is. Ik zou ook niet weten waar we olifanten voor nodig hebben, maar ik geloof wel degelijk in hun bestaan. Waar het om gaat, is:

God is geen abstracte of zielloze natuurkracht, en zijn aanwezigheid is ook niet zoiets als ‘onzichtbare’ materie die je weliswaar niet kunt zien, maar waarvan je de aanwezigheid wellicht op een andere manier toch wetenschappelijk zou kunnen aantonen.

Hij is een intelligent denkend wezen, dat op een bepaalde manier met ons omgaat, maar zich bewust onttrekt aan directe waarneming, om te zien hoe wij daarop reageren. Maar dat wil nog niet zeggen dat een geloof in Hem dus irrationeel is. Zoals we een zwart gat niet kunnen waarnemen, maar het bestaan (of niet-bestaan) daarvan wel kunnen afleiden uit de manier waarop het zijn omgeving beïnvloedt, en die omgeving daar dan weer op reageert, zo kunnen we ook de invloed van God indirect wel degelijk waarnemen. En dat zou voldoende moeten zijn om ons te overtuigen. En dat wij daarmee dan nog niet op onze beurt een ander kunnen overtuigen, is wellicht vervelend voor ons, maar daar heeft God geen last van. Daarom zullen we de laatste twee afleveringen in deze serie besteden aan de vraag waarom wijzelf eigenlijk in dat bestaan van God zouden moeten geloven.

R.C.R.

Voorgaande

Schepping, intelligent design, evolutie (3) – Godsbewijzen van heidense filosofen en horlogemakers

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Bijbel en Wetenschap: Schepping, intelligent design, evolutie (6) De Boodschap van de Bijbel zelf

Het bewijs van Gods bestaan 1. De weg van veel goden naar geen God

Bijbel en Wetenschap – Geloof en onderzoek 1: Een wetenschappelijke benadering

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 2: Het bewijs van Gods bestaan (2)

Bijbel en Wetenschap: Schepping, intelligent design, evolutie (6) De Boodschap van de Bijbel zelf

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 3: Het bewijs van Gods bestaan (3) De Natuur als mechanisme

Fundamenten van het Geloof 2: De levende en waarachtige God

Aanvullende lectuur

Fundamenten van het Geloof 6: Beproeving van het geloof

Posted on 2019/06/30 by Christadelphians

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

Wanneer wij een apparaat kopen, proberen wij dat uit; want we willen weten of het voldoet aan onze verwachting.
God doet iets dergelijks, door allen die zeggen dat zij Hem geloven, te beproeven, om zo aan het licht te brengen of zij menen wat zij zeggen. Want geloven is niet iets vaags en vrijblijvends, maar actief, werkend door liefde voor God en mensen. Ook stelt de mens niet zelf de criteria vast voor wat geloof is. God vraagt een door Hem bepaald geloof. Alleen wie dat geloof toont, komt in aanmerking voor het eeuwige leven dat Hij aanbiedt. De Here Jezus vroeg zich eens af:

“… als de Zoon des mensen komt, zal Hij dan het geloof vinden op aarde?” (Lucas 18:8)

Het zou daarom goed zijn wanneer wij regelmatig ernstig bij ons zelf onderzochten, door de Bijbel goed te lezen en te bidden tot God, of het geloof dat wij zeggen te hebben, wel overeenkomt met het geloof dat Hij van ons vraagt, zoals Paulus dringend adviseert in 2 Korintiërs 13:5

“Stelt uzelf op de proef, of u wel in het geloof bent, onderzoekt uzelf”.

Het eeuwige leven is te kostbaar om er nonchalant mee om te gaan, menend dat wij toch wel behouden worden. Paulus wil ons bewaren voor teleurstelling op de dag van het oordeel. Maar behalve dat wijzelf ons zouden moeten beproeven, doet God het ons ook. Daarbij weet Hij hoever Hij kan gaan, zodat wij net niet door de druk hoeven te bezwijken:

“U hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. God is getrouw, die niet zal gedogen, dat u boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat u er tegen bestand bent”.(1 Korintiërs 10:13).

“Want doordat Hijzelf (Christus) in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hun, die verzocht worden, te hulp komen …”. (Hebreeën 4:15; zie ook 2:18)

In een aantal gevallen zijn verzoeken en beproeven synoniem.

God beproeft of verzoekt niet willekeurig, maar met een doel: de versterking en groei van ons geloof, zodat we onze hoop op eeuwig leven bij de komst van Jezus uit de hemel vasthouden. Doordat Hij ons beproeft, krijgen wij als het ware inzicht in de mate van ons geloof op dàt moment. Dit biedt ons de mogelijkheid van de ene fase tot een volgende fase van ons geloof te komen, zodat dit zich ontwikkelt, groeit. De groei en versterking van ons geloof worden zichtbaar in onze hoop en goede deugden:

“… want u weet, dat de beproefdheid van uw geloof volharding uitwerkt. Maar die volharding moet volkomen doorwerken, zodat u volkomen en onberispelijk bent en in niets tekort schiet”. (Jakobus 1:3-4)“.

.. wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, en de volharding be-proefdheid, en de beproefdheid hoop; en de hoop maakt niet beschaamd …”. (Romeinen 5: 3-5)

“…indien u slechts wel gegrond en standvastig blijft in het geloof …”.(Kolossenzen 1:21-23)

In de Bijbel wordt ook wel het woord tuchtigen gebruikt; niet in de zin van een straf uit afwijzing, maar juist van een correctie uit liefde, omdat God niet wil dat de mensen die Hij lief heeft, verloren gaan. Zoals een vader en opvoeder geeft Hij kaders aan voor ons leven, zodat wij daar niet buiten treden. Daarbij horen kleine straffen, die ons moeten behoeden voor veel ergere gevolgen. Wanneer wij aannemen wat Hij ons leert, zal ons geloof eeuwige vrucht dragen.

De grote onderwijzer Jezus vergeleek dit met een wijnbouwer, die de ranken van een druivenstok inkort, zodat deze meer en betere vrucht geeft:

“Allen, die Ik liefheb, bestraf ik en tuchtig Ik; wees dan ijverig en bekeer u”.(Openbaring 3:19)

“… want wie Hij liefheeft, tuchtigt de Here, en Hij kastijdt iedere zoon, die Hij aanneemt … Hij doet het (tuchtigen) tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan zijn heiligheid … tucht brengt hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid”. (Hebreeën 12:4-11; 5:14; zie Jeremia 10:23-24)

“Elke rank aan Mij (Jezus), die geen vrucht draagt, snoeit Hij (God), opdat zij meer vrucht zal dragen”. (Johannes 15:1-8)

In de eerste eeuw werd de sterkte van het geloof van de volgelingen van Christus vooral beproefd door verdrukking en lijden: bleven zij volharden bij uitbanning, vernedering, geseling en naderende dood, of zeiden zij uit angst dat Jezus niet leeft, en dat zij geen aanhangers van Hem waren?

“…dienende de Here met alle ootmoed, onder tranen en beproevingen, die mij (Paulus) overkwamen door de aanslagen van de Joden …”. (Hand. 20:19)

“Wees niet bevreesd voor hetgeen u lijden zult. Zie, de duivel zal sommigen van u in de gevangenis werpen, opdat u verzocht wordt … Wees getrouw tot de dood en Ik zal u geven de kroon des levens”. (Openbaring 2:10)

“Want doordat zij beproefd zijn gebleken in veel verdrukking …”. (2 Korintiërs 8:2; Romeinen 16:10)

Deze verdrukkingen maken deel uit van het louteringsproces dat God toepast, om enerzijds wie het niet waard is om het eeuwige leven te ontvangen uit te zuiveren, en anderzijds hen die het wel waard zijn geheel te zuiveren van de laatste resten van het kwade in hen:

“Geliefden, laat de vuurgloed, die tot beproeving dient, u niet bevreemden … Integendeel, verblijdt u naarmate u deel hebt aan het lijden van Christus, opdat u zich ook met vreugde zult mogen verblijden bij de openbaring van zijn heerlijkheid”. (1 Petrus 4:12-13)

“Verheugt u daarin (hoop), ook al wordt u thans … voor korte tijd door allerlei verzoekingen bedroefd, opdat de echtheid van uw geloof, kostbaarder dan vergankelijk goud, dat door vuur beproefd wordt, tot lof en heerlijkheid en eer blijke te zijn bij de openbaring van Jezus Christus”. (1 Petrus 1:6-7; zie ook Lucas 22:31-32a; voor echtheid van het geloof Openbaring 3:18).

Voor wie het ene en waarachtige geloof vasthoudt, door verdrukking en lijden, of die nu licht of zwaar is, maar ook in de verleidingen die wij in en buiten ons ontmoeten, geldt deze zaligspreking:

“Zalig is de man, die in verzoeking volhardt, want, wanneer hij de proef heeft doorstaan, zal hij de kroon des levens ontvangen, die Hij beloofd heeft aan wie Hem liefhebben”. (Jakobus 1:12)

°°°

Vraag ter overdenking:

Heeft u zelf in uw leven iets ervaren van de keuzes waarvoor God u stelt?

Beproeving houdt keuzemogelijkheid in en daarvoor heeft God ons een vrije wil gegeven. Hij geeft vooraf de keuzemogelijkheden aan, met de gevolgen die deze hebben voor onze toekomstige bestemming (Deut. 30:11-20; Joz. 24:14-18). God helpt ons daarbij de beste keus te maken (Ps. 25:12; Rom. 8:26-30).

De idee van de eeuwige voorbestemming is daarmee in tegenspraak. God weet weliswaar alle dingen, maar Hij bepaalde niet wat wij doen en laten, alsof wij robots of willoze marionetten zijn,maar wat onze bestemming zal zijn, juist naar wat Hij tevoren zag van ons (on)geloof en onze (on)gehoorzaamheid. Wat zou anders de zin zijn van bidden of God ons wil bewaren in en redden van beproeving (Matth. 6:13; Openb. 3:10; 2 Petr. 2:9)? Hij heeft de criteria bepaald voor wie geschikt is dienaar in zijn Koninkrijk te zijn en op grond daarvan oordeelt Hij ons (2 Tim. 2:19-22). God is rechtvaardig in zijn verkiezingen oordeel (2 Thess. 1:3-12; Rom. 3:4-6; 2:1-11; Efez. 1:3-14; Rom. 9:14-24). Zo kon God ook vooraf getuigen van de rechtvaardigheid van zijn Zoon (1 Petr. 1:11; Matth.12:17-18; 3:17; 17:5).

J.D.

Voorgaande

Fundamenten van het Geloof: De lankmoedigheid van God

Fundamenten van het Geloof 2: De levende en waarachtige God

Fundamenten van geloof 3: De Persoonlijkheid van God

Fundamenten van het Geloof 4: Engelen. Gods volmaakte dienaren

Fundamenten van het Geloof 5: De mens, geschapen naar Gods beeld en als Zijn gelijkenis

Bijbel en Wetenschap: Schepping, intelligent design, evolutie (6) De Boodschap van de Bijbel zelf

Posted on 2019/06/25 by Christadelphians

Waar gaat het nu uiteindelijk om in deze discussie over ‘intelligent design’?

Enerzijds zijn er bijbelgetrouwe christenen, ervan overtuigd dat God bestaat en de wereld heeft geschapen: voor hen valt daar niet aan te tornen. Anderzijds zijn er wetenschappers, die op grond van onderzoek tot conclusies zijn gekomen waarvan zij terecht menen dat je daar niet zomaar aan voorbij kan gaan.

Met geen van beide standpunten is op zichzelf iets mis. Er is zelfs geen fundamentele reden waarom die met elkaar in conflict zouden moeten zijn. Maar de discussie is vervuild geraakt doordat hij aan beide kanten in handen viel van fundamentalisten, die er een ‘godsdienstoorlog’ van hebben gemaakt.

De essentiële denkfout

Aan christelijke zijde is de basisfout al ten tijde van de ‘Verlichting’ gemaakt, door goed bedoelende gelovigen die in hun optimisme meenden dat je nu een oude droom in vervulling kon doen gaan: het bestaan van God wetenschappelijk bewijzen. Maar dat kan zo niet, en dus lukte dat ook niet. Het opkomend atheïsme heeft die voorzet voor open doel vervolgens vol benut: als die gelovigen het met hen eens zijn dat alles wat waar is ook wetenschappelijk te bewijzen valt, en als zij er dan vervolgens niet in slagen dat bewijs te leveren, dan is daarmee afdoende ‘aangetoond’ dat God dus niet bestaat, als een soort ‘bewijs uit het ongerijmde’.

Het grondprincipe van geloof is echter:

“Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven” (Johannes 20:29).

De ware gelovige gelooft om heel andere redenen dan die waar het in deze discussie voortdurend om gaat. En de ‘gelovige’ die voor zijn geloof wetenschappelijke bewijzen nodig heeft, zit bij voorbaat al op het verkeerde spoor. Die bewijsvoering dient dan ook niet om het geloof van gelovigen te versterken, maar om ongelovigen ‘plat’ te krijgen. Omdat het christendom zo onnadenkend is geweest zelf de discussie op deze basis aan te gaan, is zij vervolgens met haar eigen argumenten afgeslacht. Zij heeft, als een Eva, de verleider in haar hof uitgenodigd in de hoogmoedige overtuiging het debat met hem wel te zullen winnen, en kan nu niet meer terugvallen op het, op zichzelf juiste, argument dat de basis van dit debat zelf om te beginnen al volledig verkeerd is.

Wat de Bijbel ons werkelijk wil vertellen

“Wie tot God komt, moet geloven dat Hij bestaat” (Hebr. 11;6, NBG-51).

Dat moet het uitgangspunt zijn, niet het resultaat. Als de Schrift keer op keer spreekt over de wonderen van de schepping, is dat niet om Gods bestaan te bewijzen, maar om Zijn grootheid te benadrukken.

Een kind van God gelooft al in Zijn bestaan, en ziet om zich heen de bewijzen, niet van dat bestaan, maar van die grootheid en majesteit, en van Gods zorg voor Zijn kinderen.
Wij zijn de Schrift echter gaan lezen als beoordelaars in plaats van als leerlingen. Wij willen daarin vinden hoe God bezig is geweest in de schepping en niet waarom Hij dat allemaal heeft gedaan. Het eerste hoofdstuk van de Schrift vertelt ons dat God de aarde niet alleen maar heeft geschapen, maar dat Hij die vervolgens ook stap voor stap heeft ingericht en bewoonbaar gemaakt voor de mens. Dat moet ons leren dat de mens niet maar een toevallig bijproduct van die schepping is, maar het doel ervan, en dat wij mensen Hem dus kennelijk ter harte gaan. Maar wij gebruiken dat hoofdstuk alleen om uit te vinden hoeveel tijd het Hem koste om de klus te klaren, en hoe oud de aarde dus is; om het antwoord op die vraag vervolgens te gebruiken om onze mede gelovigen de maat te nemen: of de rechtzinnigheid van hun geloof wel door onze beugel kan. En we leiden er theorieën uit af over de wereld van voor de zondeval, gebaseerd op het feit dat God die situatie ‘zeer goed’ heeft genoemd (Gen. 1:31). Wat er in feite op neer komt dat wij God het recht ontzeggen die situatie zo aan te duiden wanneer die niet zou hebben voldaan aan onze criteria voor ‘zeer goed’.

Waar het echt om gaat

In de middeleeuwen was het een uitgemaakte zaak dat de aarde het middelpunt was van het heelal, want ‘dat stond duidelijk zo in de Bijbel’. En het was de christenheid volledig ontgaan dat de Schrift alleen spreekt van de aarde als het middelpunt van Gods doel met de schepping, en dat de vraag naar het fysieke middelpunt van het heelal daarvoor niet van belang is, en dat we het antwoord op die vraag daar dus ook niet kunnen vinden. In dat geval liggen de wetenschappelijke waarnemingen inmiddels echter zo duidelijk, dat de meeste van ons (hoewel niet allen!) daar intussen wel achter zijn. Maar het zou ons net zo duidelijk moeten zijn dat de beschrijving in Genesis 1 van de inrichting van die aarde (niet de schepping ervan) ons heel veel te vertellen heeft over Gods plan en doel met ons, en ook in dat geval helemaal niets over het fysieke proces. Maar op dat punt denken wij nog steeds middeleeuws, en dus gebruiken we dat hoofdstuk voor een totaal andere, volslagen onbijbelse, discussie.

De slotsom

Het wordt daarom hoog tijd terug te keren tot werkelijk bijbels denken.

“De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen” aan hen die geloven (Ps 19:2),

om hun geloof te versterken. Maar het is geen wetenschappelijk bewijs voor Zijn bestaan, te gebruiken om anderen mee om de oren te slaan.

Genesis 1 maakt ons duidelijk dat

‘niets ons zal kunnen scheiden van de liefde van God’,

zoals ook het feit dat Hij,

‘toen wij nog zondaars waren’,

Zijn Zoon heeft gegeven om ons te verlossen uit de macht van de dood, ons daar nog verder van overtuigt. Maar het is niet bedoeld om ons een beschrijving te geven van Zijn werkweek, en al helemaal niet om er onze mede gelovigen de maat mee te nemen.

De middeleeuwen kenden felle discussies over de vraag hoeveel engelen konden dansen op de punt van een naald, maar niemands behoudenis heeft ooit afgehangen van het antwoord daarop. Zo zouden wij inderdaad moeten begrijpen dat deze schepping het resultaat is van een buitengewoon intelligent ontwerpplan, een plan bedoeld voor onze behoudenis. Maar dat zouden wij moeten koesteren als een kostbaar inzicht, ons door God geschonken om ons geloof te versterken, en om zo mogelijk te delen met anderen. Maar niet als een rechtvaardiging voor fundamentalistisch gedrag.

R.C.R.

Voorgaande

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (1)

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (2)

Schepping, intelligent design, evolutie (3) – Godsbewijzen van heidense filosofen en horlogemakers

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Geloof en onderzoek: Schepping, intelligent design, evolutie (5) De atheïstische fundamentalist

Wetenschap en religie zijn met elkaar te rijmen

Aanvullende lectuur

Grootste oorzaak van atheïsme in de wereld zijn de Christenen

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Posted on 2019/02/19 by Christadelphians

In het voor gaande hoofdstuk hebben wij gezien dat er voldoende redenen zijn om een Bijzondere Maker achter het ontwerp van het universum te zien. Als wij het geheel bekijken zouden wij voldoende redenen om de doelgerichtheid van Zijn Werk te zien als een krachtige demonstratie van Zijn grootheid en wijsheid.

Bijbel en Wetenschap – Wetenschap en Bijbel: Geloof en onderzoek:

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Het onwaarschijnlijke heelal

Maar in de fysica liggen de eigenschappen onveranderlijk vast: die wijzigen niet. En dus kun je daar uit wel conclusies trekken over hoe het vroeger was. Waar het in de biologie intussen moeiteloos mogelijk is te betogen, zelfs aannemelijk te maken, dat die buitengewoon goede aanpassing van allerlei levensvormen op den duur vanzelf is ontstaan, kan dat voor de wetten van de fysica absoluut niet. Maar dan moet die buitengewoon goede onderlinge afstemming van natuurwetten waar het hele bestaan van ons heelal van afhangt, er dus van het begin af aan zijn geweest. En die goede onderlinge afstemming is juist de laatste decennia zo vreselijk duidelijk geworden. Als die er niet zou zijn, zou dit heelal nooit hebben bestaan, of in elk geval nooit lang genoeg om een aarde met levende wezens voort te brengen. Dan waren wij er nu dus echt niet geweest. Zonder in detail te gaan, kan ik u melden dat moderne fysici het er redelijk over eens zijn dat een heelal zoals wij dat bewonen een buitengewoon uitzonderlijke toevalligheid zou zijn, wanneer dat geheel als gevolg van toeval zou zijn ontstaan.

Artistieke weergave van een niveau 2 multiversum.

Waarom zien we wat we zien

Als mogelijk rationele verklaring voor dit ‘schijnbare’ toeval wordt wel het zogenaamd ‘anthropisch principe’ aangedragen. {het door Robert Dicke voorgestelde en door John D. Barrow en Frank J. Tipler verder uitgewerkte idee dat er een nauw verband bestaat tussen ons mens-zijn en de eigenschappen van het heelal. } Dit bestaat in twee varianten; een sterke en een zwakke versie. In beide gevallen is het uitgangspunt dat het nooit helemaal toevallig kan zijn dat het heelal dat wij waarnemen, die buitengewoon opvallende combinatie van eigenschappen heeft; want als die er niet zou zijn, zouden wij nu niet bestaan, en het dus ook niet kunnen waarnemen en ons daarover verbazen. Anders gezegd: een heelal dat wij waarnemen moet noodzakelijkerwijs wel een dergelijke uitzonderlijke combinatie van eigenschappen bezitten. De sterke versie zegt dan verder: OK, het is erg toevallig, maar ook iets dat erg toevallig is, kan uiteindelijk gebeuren, en wij zijn degenen die deze mazzel hebben. De zwakke versie zegt: er zijn gewoon heel erg veel universa (heelallen), nu (als het ware naast elkaar), of ooit geweest (als het ware opvolgend na elkaar), en noodzakelijkerwijs wonen wij dan uiteraard in dat ene universum waar het ontstaan van leven mogelijk was. Dan is het dus niet meer toevallig dat er zo’n speciale variant bestaat, want er zijn er zoveel (geweest) dat dit statistisch mogelijk is, maar het is ook niet toevallig dat het heelal van ons die speciale variant is, want een andere mogelijkheid is er niet.

Is dit wetenschap?

De relevante vraag is echter: kun je die ‘verklaring’ volgens het anthropisch principe beschouwen als wetenschap?

Daaraan bestaat bij een aantal wetenschappers terechte twijfel. Het is geen theorie die je kunt toetsen (de basisvoorwaarde voor een wetenschappelijke theorie), want er is geen enkele reële mogelijkheid om het bestaan van andere universa vast te stellen. Maar dan is het niet meer dan een onbewijsbaar ‘geloof’, en dan kun je je terecht afvragen waarom het geloof ineen onbegrensd aantal universa rationeler zou zijn dan het geloof ineen onbegrensde God, zoals een van hen eens opmerkte. Het opmerkelijke is overigens dat die bepaalde wetenschapper begon met een poging een rationele verklaring te geven voor het bestaan van dat buitengewoon onwaarschijnlijke heelal van ons, maar intussen (blijkens zijn achtereenvolgende boeken) al is opgeschoven naar de mening dat de meest waarschijnlijke verklaring toch moet zijn gelegen in het bestaan van een of andere vorm van intelligentie die het zo ontworpen heeft. Met andere woorden: intelligent design, maar dan voor het geheel (het heelal in zijn totaliteit) in plaats van voor een deelonderwerp (het leven op aarde). Of je die intelligentie dan God wil noemen, moetje volgens hem dan maar voor jezelf uitmaken.

Een interessante gedachte van een wetenschapper die er niet op uit was het bestaan van God te bewijzen, maar die wel eerlijk genoeg is om strikt wetenschappelijk te blijven redeneren. Want dat laatste is lang niet altijd het geval; maar daar wil ik de volgende keer naar kijken.

Conclusie

De conclusie nu lijkt echter te zijn dat er voldoende reden is om te geloven in een intelligent design (intelligent ontwerp), maar dat daar betere redenen voor zijn dan te wijzen op de veelheid aan levensvormen.

R.C.R.

Voorgaande

Wetenschappers, filosofen hun zeggen, geloven en waarheden

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (1)

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (2)

Schepping, intelligent design, evolutie (3) – Godsbewijzen van heidense filosofen en horlogemakers

Fundamenten van het Geloof 2: De levende en waarachtige God

Posted on 2018/09/05 by Christadelphians

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

De levende en waarachtige God

Geloof richt zich op het niet-waarneembare, wetenschap houdt zich bezig met het aantoonbare. Dat er geen wetenschappelijk bewijs zou zijn voor het bestaan van God, wil nog niet zeggen dat Hij niet bestaat. God bestaat niet omdat wij dat denken of geloven, maar Hij vraagt ons te geloven dat Hij er is en dat het zin heeft naar Hem te luisteren en Hem te dienen. Zonder Hem heeft geloven geen betekenis of doel. Buiten Hem is er geen God is zijn polariserende stelling:

“Weet daarom heden en neem het ter harte, dat de HERE de enige God is in de hemel daarboven en op de aarde hier beneden, er is geen ander”. (NBG Deuteronomium 4:39; vergelijk Jesaja 45)

Wie verwacht enig loon te ontvangen voor het leven dat hij of zij nu leidt, moet voldoen aan twee hoofdvoorwaarden:

“Want wie tot God komt moet geloven dat Hij bestaat en een beloner is voor wie hem ernstig zoeken”. (NBG Hebreeën 11:6)

Hoe kunnen wij weten dat God bestaat? En Wie is Hij?

De eerste vraag kan alleen worden beantwoord door God Zelf. Niemand heeft Hem ooit gezien en zijn bestaan moet daarom blijken uit het bewijs dat Hijzelf daarvan geeft: de voor ons merkbare gevolgen van wat Hij doet. God maakt Zich bekend als de Schepper, de Formeerder van nieuwe dingen, van iets dat voordien niet bestond, of wat nog niet gezien kon worden. Hij zegt zelfs iets dat verging opnieuw te kunnen genereren, bijvoorbeeld door een mens op te wekken, die weerkeerde tot het stof waaruit hij werd gemaakt:

“Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord van God tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare”. (NBG Hebreeën 11:3)

“…die God…die de doden levend maakt en het niet zijnde tot aanzijn roept”. (NBG Romeinen 4:17)

Het geloof dat God in Hem vraagt is geen vaag besef maar een vast vertrouwen dat het zo is of zal zijn wat Hij zegt. Daarnaast getuigen ontwerp en functioneren van de natuur als geheel en de schoonheid van de schepping met de daarin verborgen krachten dat er een Schepper moet zijn:

“Het geloof nu is de zekerheid van (het vertrouwen op de) de dingen, die men hoopt, en het bewijs van de dingen, die men niet ziet”. (NBG Hebreeën 11:1)

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

“De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt het werk van zijn handen…Het is geen sprake en het zijn geen woorden, hun stem wordt niet vernomen: toch gaat hun prediking uit over de ganse aarde en hun taal tot aan het einde van de wereld” (Psalm 19:2-7)

Paulus schreef dat wie Gods’ bestaan niet erkent geen excuus heeft:

“Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping van de wereld uit zijn werken met het verstand doorzien” (NBG Romeinen 1:20)

Psalm 33 is een overdenking van de consequenties van dat feit:

“Door het woord van de HERE zijn de hemelen gemaakt, door de adem van zijn mond al hun heer…De ganse aarde vreze voor de HERE, al de bewoners van de wereld moeten voor Hem ontzag hebben. Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er”. (NBG Psalm 33:6-9)

Dat alles tot stand kwam door Gods’ machtswoord is het getuigenis van de Bijbel, waarin God heeft geopenbaard wat Hij heeft gedaan. Dit is geen mythe, maar een feit. Wanneer wij het woord van mensen niet vertrouwen, dat van de mensenzoon Jezus dan toch wel, mogen wij hopen, want Hij zei eens:

“Hebt u niet gelezen, dat de Schepper hen van den beginne als man en vrouw heeft gemaakt?” (NBG Mattheüs 19:4)

“Mijn Vader werkt tot nu toe, en Ik werk ook” (NBG Johannes 5:17)

God heeft Zich niet teruggetrokken na zijn scheppingswerk, zoals velen menen, en Hij is ook niet dood, maar Hij leeft en werkt aan de voltooiing van zijn plan. Zonder Hem zouden wij niets zijn of kunnen. In hetzelfde geloof als zijn Here maakte Paulus God overal bekend als:

“de levende God, die de hemel, de aarde, de zee en al wat erin is gemaakt heeft”. (NBG Handelingen 14:15)

“De God, die de wereld gemaakt heeft en al wat daarin is, die een Heer is van hemel en aarde…daar Hij zelf aan allen leven en adem geeft. Hij heeft uit één enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte van de aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en grenzen van hun woonplaatsen bepaald, opdat zij God zouden zoeken, of zij hem al tastende vinden mochten, hoewel Hij niet ver is van een ieder van ons. Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij…”. (NBG Handelingen 17:24-28)

Het bijzondere van het volk Israël is het geloof in één God. Andere volken kenden vele goden, die verantwoordelijk waren voor het goede en kwade dat hen overkwam. Maar de God die uit het nageslacht van Abraham, Isaak en Jakob het volk Israël heeft geformeerd, zegt dezelfde te zijn als Die de hemel en de aarde, en al wat daarin en daarop is, gemaakt heeft:

“De HERE is de waarachtige God, Hij is de levende God…De goden, die de hemel en de aarde niet gemaakt hebben, zullen vergaan van de aarde en van onder de hemel. Hij maakt de aarde door zijn kracht, Hij bereidt de wereld toe door zijn wijsheid en breidt de hemel uit door zijn verstand…Hij is de Formeerder van alles en Israël is de stam van zijn erfenis: HERE der heerscharen is zijn naam”. (NBG Jeremia 10:1-16; 51:15-19; vergelijk Jesaja 45)

Gelovigen in Israël en in de eerste christelijke gemeenten geloofden in deze ene God, die Zich openbaart in de Bijbel en de werken van zijn hand.

Vraag ter overdenking: Wanneer u zegt in de God van de Bijbel te geloven, Wie is Hij dan voor u?

De enige God

God hecht er veel belang aan dat wij inzien dat er maar één God is:

De Schepper van al wat leeft, die zich openbaart in de Bijbel, als zijn enige woord tot mensen. Dit sluit niet alleen de door mensen verzonnen afgoden uit, maar ook ieder ander die beweert God te zijn: Deuteronomium 6:4; Marcus 12:28-34; Jesaja 4:6-8; 45:9-25.

De God die doet wat Hij gezegd heeft

Gods Name on the Scrolls – Gods Naam op de boekrollen

Toen God Zich bekendmaakte aan Mozes, vroeg Mozes Hem naar zijn naam. Deze naam is door Israël, uit ontzag en respect niet uitgesproken, maar bewaard gebleven als JHWH, Jahweh (Jehova). In onze Bijbel weergegeven met HERE. Het belang van de naam is niet de juistheid van het uitspreken van het woord als zodanig, maar de betekenis die God Zelf daaraan gaf:

‘Ik ben’.

Voor het juiste verstaan hiervan, dienen we te kijken naar wat God is voor zijn volk, namelijk de God, die doet wat Hij zegt, wat Hij belooft:

te beginnen bij wat Hij hun vaderen Abraham, Isaak en Jakob beloofde, maar
ook wat Hij hen in Egypte en bij de berg Horeb beloofde. Daarom is de vertaling

‘Ik ben die Ik ben’

misschien beter te vervangen door

‘Ik ben, die Ik zijn zal’ of ‘Ik zal zijn, die Ik zijn zal’ (Exodus 3:12-15; Let steeds op het werkwoord zullen, vergelijk Exodus
6:5 en 33:9; Openbaringen 1:8).

J.D

Voorgaande

Fundamenten van het Geloof: De lankmoedigheid van God

Aanvullende lectuur

+++

Gerelateerd

Bouwen op het bijbels fundament: De apostelen deden het toch ook

Posted on 2018/03/20 by Christadelphians

De apostelen deden het toch ook

“11 want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt-Jezus Christus zelf. 12 Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, 13 van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is.” (1Co 3:11-13 NBV)

Elke christen zou zich eigenlijk moeten afvragen: wat is nu feitelijk de essentie van dit christendom van mij, waar gaat het nu echt om? Dat kan soms best lastig zijn, zoiets als ‘beschrijf het eiland waar je woont’, wanneer je daar nog nooit vanaf bent geweest. Als je de rest van de wereld kent, ken je ook de verschillen en weet je wat kenmerkend is voor je eigen plekje. Maar als je die niet kent, waar leg je dan de nadruk op? Maar ook: als je die rest van de wereld wel kent, waar leg je dan de nadruk op? Op het strand en de duinen, de polder en de vogels? Of op de saamhorigheid van die kleine leefgemeenschap enerzijds, en anderzijds het feit dat je er niet op hoeft te rekenen dat je binnen een half uur in een ziekenhuis ligt wanneer er iets grondig mis is gegaan?

Verpakking of inhoud

Zo ook: hoe zou je je geloof omschrijven ten opzichte van andere christelijke stromingen, of ten opzichte van andere religies? Waar leg je de nadruk op? Benadruk je de verschillen met die anderen, of zoek je het in het positieve en ben je in staat te wijzen op wat werkelijk kenmerkend is en waarde heeft? Dat laatste vereist uiteraard een goed inzicht in waar het echt om draait. Noem je bijvoorbeeld het feit dat je elke zondag naar de kerk gaat? Of spreek je over verlossing, vergeving van de schuld waarvoor je eigenlijk zou moeten sterven, en een hoop op leven die je desondanks toch hebt gekregen? En doe je dat dan op de trotse toon waarop een ander het over zijn nieuwe dure auto heeft, of doe je dat op de nederige toon van iemand die ten volle beseft dat hij – naar Gods maatstaven gemeten – al dood had moeten zijn en nu op cadeau gekregen tijd leeft? Wat geen enkele andere levensbeschouwing zou kunnen bieden?
Anders gesteld: leg je de nadruk op de verpakking, of op de inhoud?

Wie om zich heen kijkt, ziet dat voor velen de verpakking vandaag allang belangrijker is geworden dan de inhoud. Een ‘bekende Nederlander’ werd onlangs gevraagd of ze religieus was. Het antwoord was:

‘Ik ben diep religieus’,

en meteen daar achteraan:

‘maar met het concept God kan ik niet zo goed uit de voeten’.

Religie betekende voor haar glas-in-lood ramen, Mariabeelden en de geur van wierook. Een extreem voorbeeld? Uiteraard, maar staat het echt zo alleen? Voor velen bestaat christendom inderdaad uit indrukwekkende diensten met indrukwekkende rituelen, liturgische gewaden en loepzuiver gezang van professionele koren. Voor anderen juist uit massale bijeenkomsten in de open lucht met veel spontaan gezang op moderne muziek, handgeklap en hallelujageroep. Voor weer anderen zijn het genezingssessies in grote ‘glazen tempels’, spectaculaire duiveluitdrijvingen, of ‘het spreken in tongen’. En in het dagelijks leven is het voor de een sociaal bezig zijn in zijn omgeving, en voor de ander het vermijden van frivoliteiten en geen TV-kijken op zondag; voor de een het steunen van een bevrijdingsbeweging in een ver land en voor de ander het verspreiden van traktaatjes, of geld geven voor een of ander kerkelijk doel.

Op zoek naar de essentie

Sommige van zulke dingen zijn heel spectaculair, andere juist veel minder ‘zichtbaar’. Veel ervan zijn ontegenzeggelijk nuttig voor de maatschappij, andere toch meer gericht op het krijgen van ‘een goed gevoel’. Sommige worden verdedigd door er op te wijzen dat ook de apostelen zulke dingen deden, andere met het argument dat ze juist ‘de vertaling naar deze tijd’ zijn van zulke apostolische activiteiten. Maar ze hebben allemaal gemeen dat ze uiterlijkheden en bijzaken betreffen. Niet dat ze in alle gevallen onbelangrijk zouden zijn, maar ze vormen – als zodanig – toch niet de essentie van het christendom. Ook een atheïstische humanist kan heel sociaal en onbaatzuchtig bezig zijn, en op het eerste gezicht lijkt er ook weinig verschil te zitten tussen het ‘heb je vijanden lief’ van de bergrede en het ‘je moet je vijanden overwinnen door beter te zijn dan zij’ van een door orthodoxe christenen weinig gewaardeerde vorm van ‘afgoderij’. Genezingen, zelfs ‘duiveluitdrijvingen’, zijn veelvuldig te vinden op de pagina’s van het Nieuwe Testament, maar evenzeer in de binnenlanden van Afrika. Ook zulke zaken vormen niet de essentie van het Christendom.

Imiteren of navolgen

Je ziet jonge kinderen vaak het gedrag en het spreken van hun ouders imiteren zonder dat ze werkelijk begrijpen waar dat toe dient. Ze imiteren de uiterlijke vorm maar het heeft geen inhoud. Ze denken zo te tonen dat ze al ‘groot’ zijn, maar het toont juist hun gebrek aan begrip. Als volwassenen weten we dat ‘groot zijn’ niet zit in zulk gedrag, maar in de dingen die daar toe leiden. En zo gaat dat ook met het opgroeien in het geloof. Dat gaat ook niet om het imiteren van het gedrag van Christus of de apostelen, maar om het ontwikkelen van een karakter, om het opbouwen van ‘de gezindheid van Christus’: niet het ‘imiteren’
maar het ‘navolgen’ van Christus. En wellicht leidt dat dan weer tot zulk gedrag,maar dat hangt af van de situatie waarin God ons plaatst. Veel wat we als christen doen, of zouden moeten doen, kan ook gedaan worden vanuit andere motieven, en wordt
ook vaak gedaan vanuit zulke andere motieven. Op zichzelf is dat nog geen christendom. Je kunt weliswaar geen christen zijn zonder naastenliefde te tonen, maar je kunt wel degelijk heel erg veel naastenliefde tonen zonder christen te zijn. Dus daar zit de kern toch niet.

Jezus’ missie was niet het genezen van zieken of het ‘solidair zijn met de armen’, maar het doen van een laatste oproep tot bekering aan zijn volk. Die genezingen waren een vervulling van de profetieën die hem aanwezen als de Messias, ze waren zijn identificatie. Hij wijst de boden van Johannes de Doper daarop (Luc. 7:21-22), maar wat werkelijk van belang is, laat hij er meteen op volgen:

“Gelukkig is degene die aan mij geen aanstoot neemt” (vs 23)

wat in dit verband betekent:

… wie mij niet houdt voor een valse profeet.

O zeker, hij was vervuld van mededogen met allen die het moeilijk hadden in het leven. Maar hij was niet gekomen om alle ziekte uit het land uit te bannen. Zijn genezingen waren zijn identificatie, en tegelijkertijd een voorafschaduwing van het koninkrijk dat hij ooit op deze aarde zou komen oprichten. En het zou de taak van zijn apostelen zijn het woord verder te verspreiden, tot in heidense landen.
En ook daarbij zouden de genezingen die dubbele functie vervullen van autorisatie en van voorafschaduwing van wat eens zou komen. Maar tijdens zijn drie-jarige prediking genas Jezus niet alle zieken, want wanneer Petrus en Johannes in Hand. 3 naar de tempel gaan treffen zij bij de toegangspoort een verlamde die daar al vele decennia lag. En in de brieven van Paulus lezen we af en toe over medewerkers die ‘ten dode toe’ ziek zijn geweest en die hij kennelijk niet heeft kunnen genezen, of die hij ergens ziek heeft moeten achterlaten.

De kern van het geloof

Het gevaar van het louter imiteren van wat Jezus en de apostelen deden, of de gelovigen van het eerste uur, is dat het de nadruk legt op wat per saldo toch maar uiterlijkheden en bijzaken zijn. Sommige daarvan zijn niet echt belangrijk of zelfs helemaal niet. Andere zijn inderdaad van groot belang, maar ook dan niet de hoofdzaken, de dingen waar het ten diepste om gaat. Waar het werkelijk om gaat is de relatie met God, om het besef dat we die relatie eigenlijk had den verspeeld door onze zonde maar dat die toch weer is hersteld, niet door onze verdienste maar door Gods genade, en om de diepe dankbaarheid die we daarvoor zouden moeten voelen. Al die andere aspecten zijn alleen maar de consequenties daarvan, vaak zelfs de onvermijdelijke consequenties, maar toch niet de hoofdzaken. Wat kenmerkend is voor het ware geloof is die relatie, en de rest heeft alleen werkelijke waarde voor zover het daar uit volgt. Want alleen dan gaat het echt om de inhoud en niet om de verpakking.

R.C.R.

Aansluitende lectuur

+++

Gerelateerd

Angst voor ouderwetse regels en verlies van christenen

Posted on 2016/06/10 by Guestspeaker

In het Nederlandstalig gebied van West-Europa zijn er heel wat die extreme ideeën hebben. Beiden maken elkaar bang en willen de anderen doen geloven dat zij deze contreien gaan of moeten overheersen.

De grote toestroom van immigranten doet veel mensen denken dat diegenen die zich hier willen komen vestigen, zich niet zullen aanpassen aan onze westerse samenleving en dat zij hun geloof aan de anderen zullen gaan opdringen.

Velen die zo bang zijn vergeten dat het enkel diegenen die zwak in hun eigen geloof staan bekeerd zullen kunnen geraken. Doch bekering loopt niet zo van een leien dakje. Wij moeten echter bewust zijn dat sommige geloofsgroepen weinig vergen om een bekeerling op te nemen en dit doen met aanlokkelijke slogans maar weinig diepgang. Gevolg hiervan zal zijn dat sommige van die bekeerden na een tijdje wel de waarheid zullen gaan inzien en die gemeenschap dan ook de rug zullen gaan toe keren. Hiertoe moet de rest van de maatschappij ook openstaan en er voor zorgen dat die ontmoedigden dan terug opgevangen kunnen worden in een ordelijke maatschappij.

Dat uit een studie van 2013, die nu zeer in de belangstelling is, blijkt dat in Nederland en vijf andere Europese landen tweederde van de ondervraagde moslims hun religieuze wetten belangrijker vinden dat de wetten van de landen waarin zij leven moet ons niet verwonderen. In wezen zouden de geloofswetten voor elke gelovige de basis waarden moeten vormen voor hun leven. Ook in het Christelijk geloof wordt er gevraagd om uit de wereld te stappen en zeker nooit akkoord te gaan met staatswetten die indruisen tegen de wetten van God. Bij de meerderheid van de Christenen is het echter zo dat zij zelf veel wetten van God niet na leven en eigenlijk weinig of geen interesse hebben in de beleving van het geloof of van God. Waar zij zich hoofdzakelijk aan houden zijn de heidense feesten en de menselijke tradities die eveneens meestal gebaseerd zijn op heidense gebruiken.

Dat er zo veel jongeren aangetrokken worden tot het islamitische geloof zou de mensen in het westen meer vragen moeten doen stellen. Indien veel christenen zich zouden gaan bekeren tot de islam zegt dat niet meer over die christenen dan over de islamieten?

Men kan er niet naast zien dat in de jaren 60–70 van vorige eeuw heel wat Turken en Marokkanen naar hier zijn gekomen om meer te verdienen en zich een beter leven op te bouwen. Van die gezinnen bracht de meerderheid een conservatievere levensstijl mee dan de meerderheid in hun land. Die zeer oude conservatieve godsdienstbeleving bleef hier in hun kinderen ingedrukt geworden. Ook zij moesten zich houden aan de klassieke geloofsbeleving meet al de gebruiken van hun ouders hun heimat. Door hun afzondering en dikwijls het leven in ghettos kon hun geloofsbeleving stagneren en gingen velen niet mee met de tijd.

Door institutionele uitsluiting en stigmatisering kon de ‘underdog’ groeien en kreeg men uitvergrote verkeerde beelden. Bepaalde politieke partijen zagen hierin de kans schoon om zich te richten op hen die anders zijn dan de plaatselijke bevolking.

WLM – roel1943 – Koran (Photo credit: Wikipedia)

In beide groepen, moslims en niet moslims geraakten valse beelden aangenomen gedachten die niet altijd kloppen met de werkelijkheid. Zo hebben bijvoorbeeld moslims in Duitsland aanmerkelijk minder rechten dan in Nederland. Sterker nog: in geen enkel Europees land hebben moslims zoveel rechten als in Nederland. Nochtans voelen vele moslims in Nederland onterecht behandeld. Ook in België geraken meerderen ook meer gefrustreerd. Vooral de media die mee helpen om een angstpsychose te creëren helpen er aan mee om de ontevredenheid aan te scherpen.

Ook al willen de leden van het Christendom, en voornamelijk dan de Katholieken, geloven dat zij de grootste ware geloofsgemeenschap is, kan de Islam zich veroorloven te zeggen dat 1 op vier Islamiet is. Van de totale wereldbevolking in 2009 (6,8 miljard) werden er namelijk 1,57 miljard mensen als moslim geboekstaafd. Er leven ook meer moslims in Azië dan in het Midden-Oosten. Ook al zou slechts vijf procent van de Europese bevolking of ongeveer 38 miljoen mensen, aanhanger van de Islam zijn moeten wij er rekening mee houden dat er een veel grotere groep is die niet behoort tot de algemeen erkende geloofsverenigingen of Moslimexecutieven.

Het zijn die anders gelovige moslims die zoals anders gelovige christenen toch ook een belangrijke geloofsgroep vormen. Ook in België zegt men dikwijls ‘de christenen’ maar doelt men op de katholieken en vergeet men heel wat christenen die heel andere gebruiken en geloofsovertuigingen hebben dan die Rooms Katholieken. Zo ook zijn er onder de Islamieten heel wat verschillende strekkingen die niet allemaal dezelfde regels hebben, laat staan de zelfde geloofsopvattingen.

Erg is het gesteld met de fundamentalistische groepen die zo veel aandacht krijgen in de media dat de gewone mens wel begint te geloven dat zij ‘de Islam’ voor stellen. Vooral de Moslimexecutieve of in het algemeen de Islamitische raden hebben hiertoe bij gedragen door niet tijdig tegenwind te geven en er op te duiden waar Alquada, ISIL, ISIS, IS of Daesh en Bokoharam dingen deden die indruisen tegen het ware islamitische geloof.

Pew Forum on Religion and Public Life bracht in 2009 naar voor dat Islam is de tweede godsdienst in de wereld na het Christendom, dat ongeveer 2,2 miljard volgelingen heeft. Nu zeven jaar later ziet het Christendom de zeer grote groei van die Islam als een bedreiging aan en beseffen velen dat er heel wat meer moslims zijn dan de geregistreerden.

In België is dat duidelijk te zien aan de vele streken waar meer dan de nu normale 25% moslims kan vast gesteld worden.

Die enorme groei van de laatste jaren, waarbij ook veel meer vrouwen met hoofddoek een gewoon straatbeeld zijn geworden, boezemt velen angst in dat het nog meer gaat doorzetten door de toestroom van migranten.

The Balkans Chronicles getuigt van zulk een angst in de volksmond. De auteur wil de mensen doen geloven dat de meeste mensen gewoon niet bewust zijn dat de islam niet zomaar een religie, maar een totalitaire politieke cult-achtige ideologie is, die zijn volgelingen dwingt tot blinde gehoorzaamheid, leert intolerantie, brutaliteit en alle moslims en niet-moslims vergrendelt in een strijd die rechtstreeks voortvloeien uit de 7e eeuw nomadische, roofzuchtige, Bedoeïen culture. {Islam is hier om Europa over te nemen!}

Waar hij dit vandaan haalt mag Joost weten. Hij schrijft verder

Deze politieke ideologie heeft als doel, de wereld te onderwerpen,hetzij vreedzaam door middel van zending en migratie, hetzij met geweld door middel van de heilige oorlog of jihad… {Islam is hier om Europa over te nemen!}

Zonder oog te hebben wat bepaalde zogenaamd christelijke groepen hebben uitgespookt de vorige eeuwen, hun moorddadige acties in de doofpot stekend, kijkt hij wel naar tegenreacties van Islamitische groepen.

Ook wijst hij met een boze vinger naar de migratieproblematiek waarin hij een verder gevaar van islamisering ziet. Hij schrijft:

In landen waar moslims met oorlogsvoering de sharia niet dwingend kan opleggen, daar wordt gebruik/misbruik gemaakt van migratie. Indonesië, Maleisië, Centraal Azië en delen van India dankzij migratie werden geïslamiseerd. Migratie is slechts een verkapte verovering en het zal pas eindigen wanneer de hele wereld is veroverd.Er zijn nu 57 staten waarin de islam regeert…

Europa wordt binnenkort een ‘islamitische staat’, waar de shari’ah geldt! De opkomst van de islam, betekent ook de opkomst van de sharia wetgeving in ons rechtssysteem.Veel menende term ISLAMISERING niet helemaal begrijpen.Met islamisering wordt niet alleen de toename van de moslimpopulatie bedoeld, en ook niet de militaire verovering van het land door moslims of de stichting van een islamitische staat. Islamisering is een proces waarbij de religie sluipenderwijs alle aspecten van het leven gaat domineren. {Islam is hier om Europa over te nemen!}

Dit lijkt wel Vlaams Blok of Vlaams Belang praat en is niet gestoeld op werkelijkheid maar getuigd ook van een onderschatting van het huidige staatsapparaat. Alsook onderschat het het vermogen van de Europese Unie als gemeenschap van federale staten die ook zelf hun eigen zeg in eigen land mogen doen.

Londen is een mooi voorbeeld hoe zijn gedachte over de komende twintig jaar, werkelijkheid kan worden en er niet alleen genoeg islamitische kiezers in dat Europa zullen zijn, maar dat er ook anderen er voor zullen kiezen om op een Islamiet te kiezen als burgemeester of als President! Heeft men er in het verleden zo veel vragen bij gesteld als het een Katholiek, Protestant, Niet gelovige, Humanist, Boeddhist of anders gelovige was die zich kandidaat stelde in een gemeente of in het land voor een kiesbare plaats?

Hebben die Christenen die zo bang zijn dat hun geloofsgemeenschap zal verminderen zich zorgen gemaakt toen atheïsten de burgemeesterposten gingen opeisen of parlementszetels gingen innemen? Waar waren dan die bezorgde christenen toen wetten werden goedgekeurd die tegen hun christelijk geloof ingingen? Toen leek het allemaal heel gewoon of moest iedereen maar mee op de kar van de vooruitgang klimmen.

Wat heeft men gedaan toen men gemeenschapsscholen or rijksscholen oprichtte, of protestantse Bijbelscholen of Joodse scholen terwijl men nu bezwaren heeft tegen sharia erfenissen, sharia scholen, en sharia banken in Europa?

Dat in Amsterdam polygame huwelijken officieel worden geregistreerd door de gemeentediensten is dat niet gewoon der werkelijkheid voor waar nemen? Trouwens heel wat Belgische blanke mannen houden er ook meerdere vrouwen op na, zonder dat zij al doende geregistreerd zijn. Is hun buitenechtelijke verhouding dan zo veel beter dan de echtelijke verbintenis van diegene die openen bloot voor meerdere vrouwen zorgt en hun goed behandelt?

Heel wat zogenaamde christenen zien er geen bezwaar in om seks te hebben voor het huwelijk of om met nog anderen seks te hebben als zij al door de echt met iemand anders verbonden zijn. Sommigen houden er zelfs van om van de verscheiden geslachten te snoepen en enkelen vinden het heel aangenaam om met meerderen tegelijk de liefde te bedrijven en vinden er zelfs geen bezwaar in om er mee te pronken.

De normen en waarde in onze westerse samenleving zijn zodanig laag komen te staan dat bepaalde bevolkingsgroepen terecht een halt toe roepen tegen die decadentie. Dat het voornamelijk Islamieten zijn, getuigd alleen maar hoe weinig christenen echt met het geloof bezig zijn en zich aan de regels van hun heilige boeken willen houden.

Sommige debatten zoals rond de hoofddoeken zijn dikwijls zaken die wij eerder bij de katholieken ook gezien hebben. De kinderboom generatie hebben hun ouders nog weten gescheiden zitten in de kerk en zagen hun moeders nog gesluierd en ofwel met hoedje of met hoofddoek de straat op gaan. Voor veel jongeren vandaag is dat niet meer gekend, maar dat wij ze gerust eens onze familie albums eens voor leggen.

Vele christenen zijn vergeten hoe de nonnen hun kapsels waren of hoe priesters in habijt rond liepen. In sommige landen is dat nog gewone praktijk.

Kan men niet inzien dat bepaalde islamitische groepen nu in een zelfde fase zitten als de christenen in de vorige eeuw hebben mee gemaakt?

Ook bij de moslims ziet men een duidelijke trent dat jongeren hun geloof minder diep beleven dan hun grootouders en ouders. Maar dat er terecht nu een opleving komt in geloofsbevraging is een feit waar wij in het westen beter zouden nadenken wat er in onze eigen cultuur verkeerd is gelopen. Indien christenen zo bang zijn dat het christendom zou ‘overwonnen’ worden door de islam, zouden zij zich dan niet beter aan de regels van die christelijke leer houden?

Betreft regels aan anderen opleggen moet iedereen die in het westen komt wonen zich aansluiten bij de rechtsbepalingen van dat land. Anders moet hij of zij dar niet wonen. Indien dat duidelijk wordt gemaakt aan hen die naar hier komen mag dat ook geen probleem vormen.

Iedereen, moslims maar ook christenen moeten zich er bewust van zijn dat geen enkele religie het recht heeft zich op te dringen aan anderen.

Analoog aan de uitspraak de Spaanse minister van Justitie López Aguilar (op 11-09-2004 ), geldt ook hier hetzelfde wat de Australische minister van Onderwijs Brendan Nelson zei:

“Indien u en uw achterban niet van plan zijn onze wetten, waarden en omgangsvormen te accepteren, hoort u hier niet thuis en dient u de koffers te pakken, paspoorten in te leveren en Australië te verlaten!” …

Maar dit hoeft niet in te houden dat zij niet hun eigen gebruiken en wijze van geloofsuitvoering zouden mogen hebben. Zolang zij de vrijheid van een ander niet beperken en niemand schade berokkenen met hun geloofsbeleving moet deze ook vrij blijvend kunnen uitgevoerd worden.

$Nederlands: Hans Janmaat, fractievoorzitter va...$

Hans Janmaat, fractievoorzitter van de centrumpartij, tijdens een televisieuitzending in de zendtijd voor politieke partijen. Nederland, 8 februari 1984. (Photo credit: Wikipedia)

Dat een stem voor de PvdA, SP, Groen, Groenlinks, CDA, CD&V, N-VA, Liberalen of D66 een stem zou zijn voor Sharia, voor de burka’s, hoofddoekjes, moskeeën, gescheiden zwemmen, gescheiden klassen en ga maar door is een onterechte uitspraak. Mogen wij er ook op wijzen dat wij, die nu nog leven, zelf nog dat gescheiden zwemmen hebben gekend. Natuurlijk moeten wij niet terug naar die oude tijd toen onze ouders nog met die lange zwempakken het zeewater in gingen en wij niet met ontblote benen en armen mochten lopen. Misschien kan de oudere generatie de jongeren daar misschien even terug aan herinneren. Ook al hebben deze, zoals de schrijver van dit stuk, zich ook heftig tegen die ouderwetse ouders en de maatschappij verzet. Wij zijn er zelfs de barricaden voor opgeklommen in 1968 en hebben er niet tegen opgezien om naakt te lopen of in communes te leven. Zo is de wereld van één uiterste naar een ander gegaan en ziet het er naar uit dat de wereld nu terug naar een ander (vroeger) uiterste wil gaan.

Om te zeggen

Nergens ter wereld bestaat er een goed functionerende islamitische samenleving...

is de waarheid geweld aan doen en er niet in geloven dat zoals het christendom geëvolueerd is, de Islam ook zal evolueren en gebonden zal zijn aan het tijdsgebeuren..

Bij de opheffing van de Vereniging voor Bijbelstudie

Posted on 2014/11/29 by Marcus Ampe

Ik denk er aan om “Bijbelvorsers, vereniging voor Bijbelstudie” te ontbinden. Mijn betrachting bij de oprichting van die groep was mensen die geïnteresseerd zijn in de Bijbel, op gelovig vlak, op historisch en archeologisch vlak, samen te brengen maar ook om op te treden voor de verdediging van de godsdienstvrijheid en verdediging van het Woord van God, de Bijbel.

Weinig mensen lijken geïnteresseerd in zulk een groepen. Voor mij zie ik het bestaansnut niet meer in zolang de mensen hun eigen denominationale grenzen niet willen overschrijden, en ontgaat mij de zin om er nog tijd, energie en geld in te steken. Mijn wil om op meer resultaatgevende bezigden te concentreren en mij verder meer op het predikingswerk in te zetten maken het voor mij een overbodig asset, waar bleek dat slechts een enkeling al het werk verrichte.

Op haar hoogtepunt haalden wij ook maar 62 leden en met het voorval van vorig academisch jaar, mijn betrachting om de verscheidene Bijbelstudenten en Christadelphians in België met elkaar samen te laten werken, reduceerde het van 58 tot de huidige 8 leden.

Niet alles wat wij in ons leven proberen is succesvol. De bereidheid om samen te werken valt zeer hard tegen in deze maatschappij, getuige hiervan ook de weinig bereidwilligen om materiaal te leveren voor de lifestyle magazines Stepping Toes en From Guestwriters. In onze materialistisch kapitalistische maatschappij zijn geld en macht niet enkel de grote spelers maar ook de grote boosdoeners. Het zijn de elementen die uiteindelijk het vrijwilligerswerk doden, vooral als het te maken heeft met ‘geloof‘. Het andere vrijwilligerswerk, niet gebonden met geloof, kan gelukkig op meer steun van de bevolking rekenen, maar dit ook meestal als er een aftrekmogelijkheid is voor de belastingen. De meeste mensen willen ook daar maar inspringen waar zij kansen zien om zelf ook er bij te winnen, dit door belastingvermindering of door de reclame die er hun toe kan komen bij grote media acties om hier of daar hulp te verlenen. Wij denken hierbij aan Chenai en de tsunami van enkele jaren geleden waar nog steeds in vele plaatsen niets gezien is van die zogenaamde hulp die men wereldwijd verzamelde. Ook de verschrikkelijke storm in de Filipijnen en het corrupte bewind aldaar hebben nog steeds verhinderd dat vele mensen werden geholpen en meer dan een jaar later nog in de kou staan.

De vereniging voor Bijbelstudie heeft ook opgetreden tegen diegenen die bepaalde geloofsgroepen trachtten tegen te werken, deze als sekten wensten te laten klasseren, zoals men in België zelfs de Baptisten zo wenste te klasseren, en tegen die landen die de vrijheid van prediking tegen wenste te gaan door mensen te verbieden hun predikingsactiviteiten uit te voeren of zelfs samen te komen, zoals in Frankrijk, Rusland en China, met Getuigen van Jehovah en met andere Christenen.

Ik geloof in zulke acties vanuit andere landen om regeringsleiders tot andere inzichten te brengen en om gelovigen zo te steunen, maar einzelganger werk haalt niet zo veel uit.

In mijn leven heb ik meermaals op mensen hun tenen gestapt, vandaar ook enkele jaren geleden mijn keuze voor de naam van dit vroegere Xanga blog. Maar men kan niet eeuwig blijven strijden tegen windmolens zoals Don Quichote. Mij meer concentrerende op het predikingswerk heb ik daarom besloten de Vereniging voor Bijbelstudie en het daarbij behorende Bijbelvorsers Webs af te sluiten. Om de daar nog weinig overblijvende teksten niet verloren te laten gaan zullen deze nu verdeeld over meerdere plaatsen, hergepubliceerd worden. Namelijk zal u in de nabije toekomst, op het gelijknamige Bijbelvorsers (maar nu op WordPress), Bijbelstudenten en op dit platform hier de vroegere teksten kunnen terugvinden.

Hopelijk vinden zij hier ook een vernieuwde aandacht en mogen wij hier meer lezers aantreffen.

Bijbelvorsers, Vereniging voor Bijbelstudie – Bijbelvorsers (Bible Scholars), Association for Biblestudy

Aanverwant kan u ook lezen:

In het Engels kan u ook vinden / In English you may find: Dissolution of Bijbelvorsers (Bible scholars), Association for Bible study

+++

Vaderschap complex en uniek verschijnsel 2/2

Posted on 2014/05/04 by Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten

A condensed English version of this and the previous article may be found at: Father and motherhood

Een samengevoegde Engelse versie van voorgaand en dit artikel is te vinden op : Father and motherhood

Onze huidige maatschappij loopt gebukt onder het klassieke beeld van een verre, carrière-gerichte vader die veel tijd doorbrengt op kantoor en die weinig tijd heeft voor zijn kinderen. Maar een nieuwe studie toont aan dat dit zou kunnen achterhaald geraken. In een landelijk onderzoek dat gevoelens van Amerikanen over vaderschap testte, gaf 77 procent van de Amerikaanse mannen aan het te waarderen moesten zij meer tijd kunnen besteden aan een goede vader te zijn. Vaderschap werd als zeer belangrijk bevonden, terwijl slechts 49 procent hetzelfde zei over het hebben van een succesvolle carrière.

Nochtans laat de studie, die bijna 1000 mensen in de Verenigde Staten relaties met vrouwen onderzocht, zien dat vaders en niet-vaders vaderschap als een “package deal” beschouwen waarbij zij dingen zoals werk en vrije tijd ook belangrijk vinden. Maar deze elementen moeten volgens hen elkaar aanvullen en niet beconcurreren.

In de vorige hoofdstukken zagen wij hoe de houding van de vader van belang kan zijn doordat dit steeds zal van invloed zijn op de ontwikkeling van het kind. Naargelang de vader bezig kan zijn met het kind zal het dit kind meer of minder kunnen beïnvloeden. Door er zich mee bezig te houden zal het zowel aan de moeder als aan het kind tonen hoe belangrijk zij zijn voor hem.

Een moeder begint al een band met haar kind te vormen, terwijl het nog in de baarmoeder is. Ongeveer 16 weken na conceptie, zou een ongeboren baby beginnen te horen. In dit stadium kan een vader al beginnen aan zijn unieke relatie met zijn ongeboren kind op te bouwen. Hij kan naar de hartslag van de baby luisteren, voelen schoppen, tegen de foetus praten en/of zingen.

Zodra het kind ter wereld is gekomen kan de vader mee helpen de moeder te ontlasten, door de baby te verschonen en er ook speeltijd mee door te brengen. Het opgroeiende kind kan het verder begeleiden meet liedjes voor te zingen en verhaaltjes voor te lezen.

Vaders die actief betrokken zijn bij hun kinderen kunnen een heilzame werking voor ze zijn. Verwijzend naar onderzoek gepubliceerd door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services, schreef ‘De ster van Toronto’ dat als vaders maaltijden met hun kinderen eten, op uitstapjes gaan met hen, en helpen met huiswerk, er minder gedragsproblemen zijn, hogere niveaus van gezelligheid en een hoger niveau van prestaties op school bij kinderen en adolescenten worden bereikt.

Ook valt het op dat kinderen die volgens bepaalde normen en waarden zijn opgevoed veel meer kunnen verwezenlijken en verdragen in de maatschappij. Zij die de liefde van de Ware God in zich dragen zullen ook hier op aarde reeds veel zegeningen kunnen ontvangen.

Het Woord van God te vinden in de Heilige Geschrifte: het Oude en Nieuwe testament gebundeld in de Bijbel. – Tentoongestelde Bijbel in de dorpskerk te Kumanovo dichtbij Varna (Bulgarijë) (Foto credit: Wikipedia)

Die ouders die samen tijd doorbrengen met hun kinderen zowel voor de aardse als de hemelse dingen, zullen als zij opkijken naar én de Vader in de hemel én Zijn zoon niet enkel het belang van die relatie begrijpen, maar ook van hun relatie met die hemelse Vader én hun relatie met die zoon van God. Die Vader van Jezus Christus kan namelijk voor alle vaders in de wereld als voorbeeld staan. Door samen in het gezin tijd te besteden aan de leer van die Vader Zijn Woord zal Hij ook vanuit de rijkdom van Zijn hemelse macht en majesteit diegenen die eer om verzoeken in gebed, hun geest met Zijn Kracht of ‘Heilige Geest‘ vullen. Door hun geloof zullen die gezinsleden die hun hoop op Christus Jezus stellen ook als het ware kunnen aanvullen dat Christus in hun hart zal wonen. Dan zullen zij stevig geworteld zijn in zijn liefde, net zoals een boom met zijn wortels stevig in de grond staat. En dan zullen zij samen met alle andere gelovigen gaan zien hoe breed en hoe lang, hoe hoog en hoe diep de liefde van Christus is. En dan zullen zij gaan zien dat die liefde te groot is om te begrijpen, maar dat zij er toch de vruchten van zullen mogen dragen. Indien zij zich bereid voelen om zich over te geven aan Jehovah God zullen zij ook voelen dat zij vol kunnen worden van God Zelf, en hierdoor hun leven makkelijker zullen kunnen opbouwen.

14 Daarom buig ik mijn knieën+ voor de Vader,+15 aan wie elke familie+ in de hemel en op aarde haar naam te danken heeft,+16 opdat hij U overeenkomstig de rijkdom+ van zijn heerlijkheid moge geven dat GIJ sterk gemaakt wordt naar de mens die GIJ innerlijk zijt,+ met kracht door middel van zijn geest,+17 dat de Christus door middel van [UW] geloof in UW hart woont met* liefde;+ dat GIJ geworteld+ moogt zijn en bevestigd op het fundament,+18 opdat GIJ volledig in staat moogt zijn met alle heiligen geestelijk te vatten+ wat de breedte en lengte en hoogte en diepte+ is, 19 en de liefde van de Christus+ te kennen, welke de kennis te boven gaat, opdat GIJ vervuld moogt worden met* alle volheid+ die God geeft. (Efeziërs 3:14-19)

Vorige keer hebben wij ook besproken hoe in de Heilige Schrift worden vaders ook geadviseerd om een liefde voor God in de harten van hun kinderen te prenten en hen te spreken van Gods voorschriften en geboden. God vertelde hen om met hun kinderen over Zijn Woord en Zijn Geboden te praten als ze thuis zijn, als ze onderweg zijn naar ergens (school, club of uitje), als het kind opstaat en als het naar bed gaat. De leerstellingen van de Heer zouden als het ware als een teken om je pols en als een herinnering om je voorhoofd moeten gegord vaststaan.

6 Dit nu zijn het gebod, de voorschriften en de rechterlijke beslissingen die Jehovah, UW God, geboden heeft U te leren,+ opdat GIJ ze volbrengt in het land waarheen GIJ overtrekt om het in bezit te nemen; 2 opdat gij Jehovah, uw God, vreest+ door al zijn inzettingen en zijn geboden die ik u gebied, te onderhouden, gij en uw zoon en uw kleinzoon,+ al de dagen van uw leven, en opdat uw dagen lang mogen blijken te zijn.+ 3 En gij moet luisteren, o I̱sraël, en ervoor zorgen [ze] te volbrengen,+ opdat het u goed moge gaan+ en GIJ tot zeer velen moogt worden, juist zoals Jehovah, de God van uw voorvaders, u aangaande het land vloeiende van melk en honing heeft beloofd.*+

4 Luister, o I̱sraël: Jehovah, onze God, is één Jehovah.*+ 5 En gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart+ en geheel uw ziel+ en geheel uw levenskracht.+ 6 En deze woorden die ik u heden gebied, moeten op uw hart blijken te zijn;+ 7 en gij moet ze uw zoon inscherpen+ en erover spreken wanneer gij in uw huis zit en wanneer gij op de weg gaat en wanneer gij neerligt+ en wanneer gij opstaat. 8 En gij moet ze als een teken op uw hand binden,+ en ze moeten tot een voorhoofdsband tussen uw ogen dienen;+ 9 en gij moet ze op de deurposten* van uw huis en op uw poorten schrijven.+ (Deuteronomium 6:1-9)

°°°

Een vader mag het misschien zeer druk hebben maar zal steeds tijd vinden voor zijn eigen kinderen

Vervolg van: Vaderschap complex en uniek verschijnsel 1/2

4 Kinderen hebben geestelijke waarden nodig

Niet elke school of opleiding brengt de juiste geloofsinzichten. Bijbelopvoeding is daarom ook een belangrijk onderdeel van de opvoeding thuis.

Jezus werd door zijn Vader onderwezen. Daarom kon hij zeggen:

„De dingen die ik van hem [de Vader] heb gehoord, die spreek ik in de wereld” (Johannes 8:26).

In Gods ogen heeft een vader de verantwoordelijkheid zijn kinderen morele en geestelijke waarden bij te brengen. Het is een van uw taken als vader juiste beginselen in het hart van uw kinderen te prenten. Die opleiding moet al heel jong beginnen (2 Timotheüs 3:14, 15).

Felix begon zijn zoon Bijbelverhalen voor te lezen toen die nog klein was. Daarvoor koos hij kleurrijke, interessante verhalen, waaronder die in Mijn boek met bijbelverhalen.* Toen zijn zoon ouder werd, gebruikte Felix andere Bijbelse publicaties die aansloten bij de leeftijd van zijn zoon.

Donizete zegt:

„Het valt niet mee de gezinsstudie leuk te houden. Het is belangrijk dat ouders laten merken dat ze waardering hebben voor geestelijke zaken, want kinderen hebben het gelijk door als ouders zelf niet doen wat ze hun kinderen leren.”

Carlos, die drie zoons heeft, merkt op:

„We gaan er elke week voor zitten om te kijken wat de behoeften van het gezin zijn. Elk gezinslid kan kiezen wat er besproken zal worden.”

Kelvin streefde ernaar altijd met zijn kinderen over God te praten, waar ze ook waren en wat ze ook deden. Dat doet ons denken aan de woorden van Mozes:

„Deze woorden die ik u heden gebied, moeten op uw hart blijken te zijn; en gij moet ze uw zoon inscherpen en erover spreken wanneer gij in uw huis zit en wanneer gij op de weg gaat en wanneer gij neerligt en wanneer gij opstaat.” — Deuteronomium 6:6, 7.

5 Kinderen hebben correctie nodig

Begeleidende studiehulpmiddelen voor Bijbelstudie

Kinderen hebben correctie nodig om tot productieve en verantwoordelijke volwassenen op te groeien. Sommige ouders schijnen te denken dat het corrigeren van hun kinderen om een harde aanpak vraagt, wat onder andere inhoudt dat ze dreigen met zware straffen, hun de huid vol schelden of hen kleineren. Maar de Bijbel brengt ouderlijke correctie niet met hardvochtigheid in verband. Integendeel, ouders moeten Jehovah navolgen door hun kinderen op een liefdevolle manier te corrigeren (Hebreeën 12:4-11). De Bijbel zegt:

„Vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah grootbrengen.” — Efeziërs 6:4.

Soms kan het nodig zijn een kind te straffen. Maar het kind moet dan wel begrijpen waarom het gestraft wordt. Ouders moeten hun kinderen nooit het gevoel geven dat ze hen afwijzen. De Bijbel keurt het niet goed een kind af te ranselen, waardoor het letsel zou kunnen oplopen (Spreuken 16:32).

Kelvin zegt:

„Als ik mijn kinderen in ernstige gevallen moest corrigeren, probeerde ik hun altijd duidelijk te maken dat ik dat deed omdat ik van ze hield.”

6 Kinderen hebben bescherming nodig

Elkaar helpen om kinderen op te voeden en er voor te zorgen dat ouders en kinderen voldoende achtergrond krijgen om beschermd te zijn. – De ouders moeten eerst zelf de Bijbel kennen om daar de inzichten uit te halen om deze bij te brengen aan hun kinderen.

Kinderen moeten beschermd worden tegen ongezonde invloeden en potentieel gevaarlijke omgang. Helaas zijn er in deze wereld „goddeloze mensen” die het op onschuldige kinderen gemunt hebben (2 Timotheüs 3:1-5, 13). Hoe kunt u uw kinderen beschermen? De Bijbel geeft de volgende wijze raad:

„Schrander is degene die de rampspoed heeft gezien en zich vervolgens verbergt, maar de onervarenen zijn doorgelopen en moeten de straf ondergaan” (Spreuken 22:3).

Om uw kinderen een hoop ellende te besparen, moet u alert zijn op gevaren. Voorzie situaties die tot problemen kunnen leiden, en neem gepaste voorzorgsmaatregelen. Als u het bijvoorbeeld goedvindt dat uw kinderen internetten, zorg er dan voor dat ze weten hoe ze dat veilig kunnen doen. Het is verstandig de computer in een ruimte te zetten waar u er makkelijk toezicht op heeft.

Een vader moet zijn kinderen voorbereiden op de gevaren waarmee ze in deze wereld te maken kunnen krijgen en hen ertegen wapenen. Weten uw kinderen wat ze moeten doen als iemand hen probeert te misbruiken terwijl u er niet bent?* Uw kinderen moeten weten wat een juist en wat een onjuist gebruik van hun geslachtsdelen is.

Kelvin merkt op:

„Ik heb dat stukje opvoeding nooit aan anderen overgelaten, ook niet aan hun leraren. Ik vond het mijn persoonlijke verantwoordelijkheid mijn kinderen voor te lichten en hen te waarschuwen voor het gevaar van kindermisbruikers.”

Zijn kinderen zijn allemaal veilig door hun kinderjaren heen gekomen en zijn nu gelukkig getrouwd.

Zoek Gods hulp

Het mooiste geschenk dat een vader zijn kinderen kan geven, is hen te helpen een hechte, persoonlijke band met God op te bouwen. Het voorbeeld van de vader is van het allergrootste belang.

Donizete zegt:

„Vaders moeten laten zien dat ze heel veel waarde hechten aan hun band met God. Dat moet vooral duidelijk worden als ze met persoonlijke problemen of moeilijkheden te maken krijgen. Bij zulke gelegenheden blijkt hoe sterk het vertrouwen van de vader in Jehovah is. Door met je gezin te bidden en God telkens voor zijn goedheid te bedanken, leer je je kinderen hoe belangrijk het is God als hun Vriend te hebben.”

Wat maakt iemand dus tot een goede vader? Win het advies in van de grootste expert op het gebied van kinderopvoeding, Jehovah God. Als u uw kinderen opleidt volgens de richtlijnen in Gods Woord, kunt u waarschijnlijk het resultaat oogsten dat in Spreuken 22:6 beschreven staat:

„Ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.”

Samen tijd nemen in een gezin om met de gemeenschap van broeders en zusters in Christus, Jehovah, de Enige Ware God te loven en te eren, met gebeden en gezangen.

Cover of Right Choices

Voorgaande artikels:

Vaderschap complex en uniek verschijnsel 1/2

Conservatieve rolpatronen en huishoudtaken

Vaderschap ingesteld verbondschap door de Schepper

Aanvullende lectuur:

+++

The Modern Dad: A 21st Century Fatherhood Quiz (people.howstuffworks.com)
When it comes to parental relationships, fatherhood has been overshadowed by motherhood during the last 150 years. However, dads are beginning to get their due, especially among academic circles studying how these men function within family dynamics and contribute to child development. Test your databank of dad knowledge with this 21st Century Fatherhood Quiz.
P56: Fatherhood Under Fire (trainingfordaddydom.wordpress.com)
It all looks good on paper but the reality is that my baby boy bawls his eyes out, makes a face like the sad-emoticon on smart phone applications and says ‘sorry’ in his heart-winning style. This is also the time when the father is being taken for a royal ride. Sometimes, the father is given a free hug and kiss. With the issue-at-hand quietly tucked away, little devil moves on to the next thing that is from the forbidden list. Now this is the cyclic order of the day.It is all being associated to ‘Terrible Twos’ and the fact that children usually show their authority. There is no need for that at all. That has been the order in my family since the time we conceived. Our child is the king of the hill. A few have chimed in their concerns with mine, while my parents have given strict instructions that I should not scold the little fellow.
I make a new resolve each time to be more patient and to be nicer to my boy. Just that being slapped is not something that I have been particularly fond of.

Fatherhood ~ What Are You Passing? (husbandofahomeschoolingmom.com)
I have heard it put that “Fatherhood is theological not social, spiritual not secular, it is not about the government it is about you and me.” It is a decision of will that is more important than my happiness. Your happiness is the not first and most important part of the covenant. In the covenant, your child’s future and God’s glory is the most important part. I would rather live a miserable life passing the baton, than to never have someone on the other side to take it. Dads, we must understand that it is not about us, it is about our kids.
Perez Hilton Has Been Completely Changed By Fatherhood (queerty.com)
The joy of being a single dad is getting the love of my son every single day… and the biggest challenge is I put more guilt and pressure on myself because I am his only parent. As a result, my life completely revolves around him. What will make him happiest.
8 Things You Learn in Parenthood (allstate.com)
People without children of their own often remark to me that “kids are a learning experience,” usually after one of my kids does something adorably ridiculous like emptying a jar of pasta sauce onto the living room carpet. In response, I smile and nod, biting my tongue about how drastic the understatement is. Here are just a few of the life lessons I’ve been taught so far.
Where Are The Dads’ Voices? (kimcourtblog.wordpress.com)
If you go to any bookstore, big or small, and visit the parenting section, notice how many books are written by and for women and moms. There’s nothing wrong with this, of course, but it kind of makes you wonder where all the dads are. Where are their voices? Where are their stories?When I think about the parenting books I read when I was just starting out raising my girls, they were almost exclusively written by women (with the noted exception of Dr. Spock.) They were stories from moms who eagerly shared their experiences about breastfeeding, potty training or navigating the challenges of a child with special needs. Their stories were told with great candor infused with humor, as if they were your best girlfriend sitting in your kitchen.
But what about the dad’s perspective? Why are their voices all but absent from the conversation?

Forced Fatherhood? (julieshapiro.wordpress.com)
There’s an essay on the NYT website today that raises some interesting questions, though I think the picture it paints is incomplete. It’s an excellent and provocative title: Is Forced Fatherhood Fair? I guess the idea is that Father’s Day is a good time to think about this. And perhaps that is true.
To begin with you have to understand what Laurie Shrage (the author) means by forced fatherhood. She’s concerned about instances where “dad’s role was not freely assumed, but legally mandated.”

Celeb Dads Talk Fatherhood (dailycandy.com)
On the small screen, dad archetypes include the Hapless Goober (Modern Family, Parenthood), the Antihero Provider (Breaking Bad, Mad Men), and Midlife Crisis Man (True Detective).
So we’re turning to the even-smaller screen for Fatherhood, Hank Azaria’s Web-only series exploring what it’s really like to be a competent, committed, hands-on dad.
Azaria, who has a 5-year-old, gets advice from celeb friends (Mike Myers, Kevin Bacon, Rainn Wilson) and respected child-rearing experts. In each ten-minute episode for AOL, he tackles a universal parenting topic such as separation anxiety, discipline, and how men today differ from their own dads.

Read: Life Lessons For Dad; Tea Parties, Tutus and All Things Pink. (rebekahfraser.wordpress.com)
Every girl needs a strong father figure. There really is nothing more precious than a father’s love for his little princess.
+
I love to think of how my husband’s relationship will grow with our daughter and to reflect on my relationship with my dad. This is a gorgeous book to add to your collection or gift to the Dad in your life.

	On to a baptismal ce… on Get Your Wonderful Disease-pro…
	Reden om kennis in u… on Fundamenten van het Geloof 13…
	What is expected of… on Lovers of God, seekers and lov…
	What is expected of… on Being in tune with God
	Wat wordt er van een… on Wettisch tegenover wet
	Wat wordt er van een… on Fundamenten van het Geloof: 7.…
	Intense conflict in… on A multi-front war between Isra…
	Wat betekent het om… on Kerkzijn in een ik-gerichte…
	What does it mean to… on Being Religious and Spiritual…
	What does it mean to… on Members of the ecclesia unitin…
	What does it mean to… on How do I know if I’m cal…
	What does it mean to… on The Pastor Theologian
	No necessity for fas… on 8 Reasons Christian Holidays S…
	How to find out that… on Lovers of God, seekers and lov…
	How to find out that… on Patriarch Abraham, Muslims, Ch…

Rechtvaardiging door geloof

Aanvullend

Rate this:

Share this:

Het bewijs van Gods bestaan: Het heelal als toevalstreffer

Ons verbazingwekkende heelal

Wat willen we er eigenlijk mee?

En wat wil God eigenlijk?

Aanvullende lectuur

Rate this:

Share this:

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

Vraag ter overdenking:

Heeft u zelf in uw leven iets ervaren van de keuzes waarvoor God u stelt?

Lees ook

Verder gerelateerd

Rate this:

Share this:

De essentiële denkfout

Wat de Bijbel ons werkelijk wil vertellen

Waar het echt om gaat

De slotsom

Aanvullende lectuur

Rate this:

Share this:

Bijbel en Wetenschap – Wetenschap en Bijbel: Geloof en onderzoek:

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Het onwaarschijnlijke heelal

Waarom zien we wat we zien

Is dit wetenschap?

Conclusie

Rate this:

Share this:

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

De levende en waarachtige God

Hoe kunnen wij weten dat God bestaat? En Wie is Hij?

Gelooft u het getuigenis van God, zijn Zoon en zijn dienaren?

Vraag ter overdenking: Wanneer u zegt in de God van de Bijbel te geloven, Wie is Hij dan voor u?

De enige God

De God die doet wat Hij gezegd heeft

Aanvullende lectuur

Gerelateerd

Rate this:

Share this:

De apostelen deden het toch ook

Aansluitende lectuur

Gerelateerd

Rate this:

Share this:

Lees ook:

Verwant aan het christen zijn en bekering

Verdere bedenkingen van anderen

Related articles

Rate this:

Share this:

Aanverwant kan u ook lezen:

Related articles

Rate this:

Share this:

Aanvullende lectuur:

Related articles

Rate this:

Share this: