Conservatieve rolpatronen en huishoudtaken

In de geïndustrialiseerde landen kunnen we soms niet verhelpen om de indruk te krijgen dat vrouwen nog steeds anders worden bekeken dan mannen en zichzelf anders moeten bewijzen dan mannen. Door vele mannen worden de vrouwen nog steeds aanzien als een te bejagen voorwerp of een lust-object.

Tot in de tweede helft van de 20e eeuw werden vrouwen in de meeste samenlevingen een aantal van de juridische en politieke rechten ontzegd. Het heeft heel lang geduurd voordat vrouwen het recht kregen om te stemmen en om hun zegje te doen in het huis, gemeenschap, dorp, stad of land. In veel geïndustrialiseerde landen krijgen vrouwen nu wel al gunstiger posities maar worden zij hier voor nog niet gelijk betaald en moeten zij zich dubbel zo hard dan mannen bewijzen.

Handige schrijnwerker

In onze geïndustrialiseerde landen kan men ook nog steeds niet een gelijkheid vinden in de beoordeling en plaatsen van mannen en vrouwen. Veel jobs zijn nu wel al ingenomen door beide seksen, maar er heerst toch nog altijd een bepaalde voorkeur voor bepaalde beroepen voor specifieke groepen. Persoonlijk vind ik dat niet zo onlogisch daar er met de persoonlijke gevoelens ook een voorkeur zal gaan naar bepaalde beroepen. Niet van elke vrouw of man kan men verwachten dat deze technisch onderlegd is. Niet van elke man of vrouw kan men verwachten dat die zeer veel geduld heeft om minuscuul prutswerk te verrichten. Mits men de meeste beroepen in onze maatschappij nodig heeft moet men voor die uitvoerders van die beroepen dan ook het nodige respect vertonen en die verwezenlijking ook naar gelang vergoeden. Betreft de verloning van taken is er nog steeds een te ver uit elkaar liggend bedrag, waarbij bepaalde witte boord mensen veel te grote vergoedingen krijgen tegenover de mensen die zij het ‘vuile werk’ laten doen.

In veel landen zijn er nog meer jobaanbiedingen voor mannen en is het nog makkelijker voor een man om de sociale ladder te beklimmen. Vrouwen die zich willen vervullen als professionals hebben het niet steeds gemakkelijk om het gezinsleven samen met hun beroepsloopbaan positief te laten verlopen. Mannen daarentegen kunnen als hoofd van het gezin wel pronken met dat gezin terwijl zij de meeste tijd spenderen aan het uitbouwen van hun loopbaan. Hierbij merkt men dat de verdeling van de huistaken niet altijd even rechtvaardig en evenredig verloopt.

Bij de vrouwen die buitenshuis werken ziet men vele vrouwen die na de dagtaak toch nog alle huishoudtaken moeten vervullen terwijl manlief voor de televisie de sport aan het bekijken gaat of lekker lui zich in de zetel laat vallen, wachtend tot zijn eten op een dienblaadje wordt opgediend. Meermaals moeten vrouwen een deel van hun persoonlijke leven op offeren om een gezin op te bouwen. Hierbij wordt er dikwijls schuin gekeken naar die vrouwen met kinderen die buitenshuis gaan werken. Anderzijds zijn er ook ouders die het hun gemakkelijk nemen en wel kinderen nemen maar zich daar niet echt mee bezig houden. Vele ouders die beiden gaan werken besteden hun kinderen uit, maar willen niet dat de kinderoppas, opvoeder of leerkracht zich zou moeien met de opvoeding. Hierdoor zijn er nu al drie generaties verloren gegaan die geen degelijke opvoeding hebben gekregen. Die kinderen hebben onvoldoende sociale gedragsregels geleerd en weten zich daardoor ook niet goed te gedragen in de maatschappij antisociaal gedrag is een pestbuil geworden in onze huidige maatschappij.

Vele vrouwen die ervoor kiezen om een ​​gezin te hebben worden door anderen beschouwd als slechte moeders, omdat ze zich geen 24 uur per dag op de opvoeding van hun kinderen kunnen toeleggen. De buitenshuis werkende  moeders aan de andere kant hebben ook regelmatig schuldgevoelens omdat zij zich niet meer met de kinderen kunnen bezig houden.

Onze maatschappij is namelijk zodanig slecht geëvolueerd dat men wel bijna met twee tot zelfs met drie moet werken om een huishouden te kunnen onderhouden. De woonkost is zodanig hoog geworden en het loon is ook niet evenredig met de stijging er van de voedselprijzen omhoog gegaan.Bij de taak verdeling om het huishouden te beredderen, valt op dat de rolverdeling nog niet echt opgewaardeerd is voor de vrouw. Onze samenleving gaat ervan uit dat de vrouw moet zorgen voor de kinderen. volgens velen is de vrouw gemaakt om te zorgen voor haar eigen persoonlijke leven en om een moeder te zijn. Om dat laatste te kunnen verwezenlijken, moet zij wel zorgen voor het leven van haar kinderen.

Vrouwen werkend in bureau

Veel mensen willen nog steeds houden van hun ‘hogere positie’ en kijken neer op vrouwen die op de ladder van de vooruitgang willen stappen en een betere positie in het bedrijfsleven willen verkrijgen. Toegegeven zijn er ook carrière vrouwen die wel over lijken willen gaan om hun doel te bereiken, maar deze zal men niet snel aantreffen met een gezin met meerdere kinderen.  Aan de andere kant zijn er anderen die vinden dat vrouwen die thuis blijven lui zijn en niet bereid zijn om steentje bij te dragen aan het welzijn van de maatschappij. De zorgen die zulke thuisblijvende vrouwen verrichten voor het welzijn van het gezin worden als niet productief aanschouwd. Veelvuldig blijft in zulke gezinnen ook de man, die dan het meeste geld in huis brengt degene die alles bepaald in huis, in plaats van de vrouw in huis alles te laten bepalen.

Mannen die thuis willen blijven worden echter nog meer schuin bekeken dan vrouwen. Onze hedendaagse samenleving is nog steeds niet zo geëmancipeerd dat de vrouw en de man op gelijke voet worden behandeld en dat de man ook de huistaken op zich mag nemen terwijl de vrouw uit huis gaat werken. Velen zien het niet zitten dat de persoon die wil thuis blijven om te zorgen voor de kinderen en het huishouden een man zou zijn. Indien deze helemaal zijn buitenshuis werk zou opgeven bekijkt men dat als een inactief en onproductief zijn.

De belangrijke taak van de opvoeding van kinderen lijkt een van de meest verwaarloosde taken van deze tijd te zijn geworden. Wij zijn nog steeds ver af van de gelijkheid van man en vrouw.

Dat man en vrouw vandaag even veel te zeggen hebben, zoals Jaap Marinus in “Groei Evangelische Beweging door feminisering Nederlandse man” valt nog te betwijfelen. Wel merkt men dat de ouders zich niet schamen om in debat te gaan over de kinderen waar de kinderen bij zijn. dit is niet altijd om de kinderen mee zeggenschap te geven maar gebeurt veeleer om de kinderen naar de ene of ander kant over te trekken en partij te laten kiezen. Man en vrouw zijn met elkaar een gevecht aan gegaan over het zeggenschap in huis en over de kinderen.

Betreft de rollen verdeling in huis zijn er kerkelijken die ook rollen willen toebedelen aan Jezus, waarbij er zijn die hem getrouwd willen zien met Maria Magdalena of anderen die in hem zelfs een homo zien en hem paren aan Johannes de evangelist.

Erik Drenth  vindt dat men met een beetje creativiteit zou kunnen lezen dat er een huwelijk gesloten werd tussen Johannes en Jezus. volgens hem is de moeder van Jezus nu ook de moeder van Johannes. Een situatie die normaliter ontstaat door te trouwen. De Gay Krant ziet dat ook:

Na het zien van deze opera-uitvoering van de Johannes Passie van Bach is het ondenkbaar dat de kerk ooit nog bezwaar zou kunnen maken tegen een opengesteld huwelijk of dat er ook maar een gelovige ambtenaar zich, om een homopaar te weigeren, zou kunnen beroepen op zijn godsdienst.

Ook al pleite Drenth reeds meermaals  dat de kerk het homohuwelijk zou omarmen, kan hij het niet eens zijn met die homo interpretatie. Wie echter wil geloven dat Jezus, of David, een ander veelgehoord voorbeeld, homo was, zit op een dood spoor.

Jezus leefde in een tijd, waarin de Griekse en Joodse cultuur zich in het tegenwoordige Israël mengden. Hoewel homoseksualiteit in de Griekse cultuur min of meer geaccepteerd was, gold dat, onder invloed van een aantal homo-onvriendelijke teksten in de Hebreeuwse Bijbel, niet voor het Jodendom. Mocht Jezus homo geweest zijn, dan is het zo goed als ondenkbaar dat dat breed uitgemeten zou worden in het verhaal van zijn dood.

Hoewel het spannend klinkt om Jezus en Johannes een erotische verhouding in de schoenen te schuiven, is het vele malen aannemelijker dat beiden ‘gewoon’ zeer goede vrienden waren. Voor een rondreizende prediker was het gebruikelijk om zich te richten op zijn geestelijke taak, en zich niet af te laten leiden door amoureuze beslommeringen. Een goed voorbeeld daarvan is Paulus, die ongehuwd bleef, en ook anderen die daartoe in staat waren opriep om hetzelfde te doen.

Op die toebedeling van prediking door mannen en/of vrouwen komen wij later nog terug. Maar duidelijk moet ook op dat vlak in onze gemeenschappen nog heel wat gelijkmaking gebeuren; Want wij kunnen nog steeds heel veel gelovigen vinden die het ongeoorloofd achten dat een vrouw het Woord van God zou verkondigen. Meerdere geloofsgemeenschappen vinden dat de vrouw in huis hoort en niet op de ‘predikingsstoel’. Dat de vrouw geen Bijbelse lering zou kunnen geven gaat in tegen het erkennen van gelijkheid van de vrouw met de man en negeert de toestand van de lering in de Joodse en vroeg Christelijke gemeenschappen, waar de vrouw een belangrijke rol in huis speelde voor het onderricht van Gods Woord.

Twee kokende huisvrouwen

Betreft de rol van de vrouw wijzen sommigen er op dat in de Bijbel de vrouw altijd het huishouden toebedeeld is geworden. Zo mag de Marta die Jezus en de apostelen bediende de rol van brave huismoeder spelen. Wij zien haar in de stereotype huisvrouwen rol: zorgen voor het eten, huishoudelijke taken vervullen – mannen kunnen het ook, maar 2000 jaar na Christus hoort het qua gender nog steeds tot het vrouwelijke pakket.

Als wij even verder kijken zien wij ook Maria van Bethanië, die een heel andere actie onder neemt. Volgens sommigen is zij gewoon lui en laat de ander alles maar doen terwijl zij luistert nar Jezus. is minder goed te plaatsen; in het evangelie van Lucas zit ze aan Jezus’ voeten en luistert naar hem, terwijl Marta druk doende is om voor de gasten te zorgen. In het evangelie van Johannes vinden wij Maria aan Jezus’ voeten die zij met olie masseert en met haar haren droogt. Daar wordt echter ook weer een stereotype van zondares getoond.

In Jezus zijn ogen bestaan de stereotypen echter niet en hij schenkt even veel aandacht, of zelfs nu en dan meer aandacht aan diegenen die hem echt nodig hebben, wat hun stand of rang ook moge zijn.

In onze contreien moesten wij wachten tot de jaren zestig van de twintigste eeuw voor een grotere wending te krijgen in de traditionele rolverdeling van mannen en vrouwen. In noordwest Europa aan het begin van de eenentwintigste eeuw zijn de taken binnen het huishouden niet meer standaard ingedeeld. Van mannen wordt verwacht en is geaccepteerd, dat zij ook taken in het huishouden en kinderverzorging op zich nemen.

In 2006 bracht Radio Nederland Wereldomroep in het nieuwsbericht van 21 januari:

‘Een derde vaders geeft niet thuis’
Bijna een derde van vaders in Nederland brengt nauwelijks tijd door met de kinderen. Die vinden daarom hun vader minder belangrijk dan vijf jaar geleden. Dat blijkt uit een onderzoek dat in opdracht van het dagblad Trouw is gehouden. Ruim de helft van de kinderen tussen tien en achttien jaar vindt de moeder de belangrijkste opvoeder. Eind 2000 was dat nog vader en moeder. Vooral onder meisjes hebben vaders aan belang ingeboet. De groep vaders die weinig tijd met de kinderen doorbrengt is de afgelopen vijf jaar verder gestegen. Dat zijn mannen die doordeweeks minder dan een half uur met de kinderen bezig zijn.

Eind 20ste eeuw was de kijk al erg verandert:

Opvoedingsvoorlichters propageerden tot ongeveer 1970 een duidelijk ideaal van vaderschap. De vader achtten zij belangrijk in het gezin juist in zijn specifieke rol als vader. Die hield in dat hij weliswaar voor baby’s en kleine kinderen niet veel kon doen, maar voor het gezin als geheel bepalend was door het voorbeeld van zijn man-zijn en door de manier waarop hij moeder ondersteunde in de gezagsuitoefening. Een belangrijke omslag in dit opzicht trad op vanaf het moment dat voorlichters meer concrete taken voor vaders gingen zien in verzorging en opvoeding. Hierbij werd het specifiek vader-zijn, onderscheiden van het moeder-zijn, nauwelijks meer aan de orde gesteld. Als redenen voor zorgend vaderschap fungeerden verlichting van de taak van de moeder en verrijking van het eigen leven. De uiteenlopende argumenten die vaders werden voorgehouden om hen ertoe te bewegen verantwoordelijkheid als vader op zich te nemen hebben een sterke onderlinge overeenkomst in vergelijking met de manier waarop moeders werden aangesproken: moeders hoeven niet te worden overgehaald. Voor hen is het opvoeden en verzorgen van hun kinderen geen keuze, ook geen plicht, het is en blijft een vanzelfsprekendheid. {Conclusie uit “Vaders gezin, moeders verantwoordelijkheid, Opvoedingsvoorlichting in Nederland over moeders en vaders, 1945-1995}

De rol van vaders in het gezin, bij de opvoeding wordt enorm onderschat. Traditiegetrouw hebben moeders een groter aandeel in de zorg en opvoeding van de kinderen. Er moet nog veel gebeuren dat de mannen die thuis willen blijven voor de kinderen door buitenstaanders zullen gewaardeerd worden voor datgene dat zij doen. Nog maar zeer weinig zien voor hen de taak weg gelegd als huisman of huisvader die werkelijk meerdere taken in het huishouden verricht en de hoofdzakelijke zorg voor kinderen op zich neemt.

Samen een gelukkige familie

De rol van de man in de opvoeding van het kind wordt vandaag helemaal ondergewaardeerd. Er is een enorm gebrek aan mannelijke leerkrachten, terwijl deze rol in het opgroeiïngsproces van het kind zeer belangrijk is. Onze samenleving hoort er meer van bewust te zijn dat er geen beter of slechter mens is in de oorspronkelijke essentie van het mens zijn. De mens wordt geboren als een zuiver individu waar er geen ongelijkheid is tussen het mannelijke en het vrouwelijke kind, buiten de enkele natuurlijke verschillen. We zijn allemaal hetzelfde, geschapen naar het beeld van God, de Goddelijke Schepper, dus om aan te nemen dat vrouwen niet zo goed zouden zijn als mannen is zeer verkeerd. Door vrouwen een mindere rol te laten spelen in onze samenleving getuigt men van miskenning van die gelijkheid van de mens en getuigt men niet de volledige eerbiediging die de vrouw verdient, te willen toekennen. We moeten kinderen ook leren dat vrouwen niet minderwaardig zijn tegenover mannen.

Typecasting of het regels stellen voor het toebedelen van een rollenpatroon, kan ook een zeer gevaarlijke sport zijn. De rollenpatronen opdringen aan kinderen kan hen een bepaald beeld geven van onze maatschappij en de daar in aan te nemen houding. Vrouwen kunnen doen wat een man kan doen en de ouders moeten hun kinderen in hun rollenspel daar in ook aanmoedigen dat zij de taken verdelen en eveneens met elkaars speelgoed kunnen spelen. In het geval een jongen wil spelen met poppen of jurken moeten ouders dit ook toelaten en het niet bekijken alsof er iets verkeerds zou zijn met hun jongen. Het is totaal verkeerd om te gaan denken dat als een jongetje graag met poppen speelt of ‘koken etentje’ speelt dat hij daarom een homoseksueel zou zijn. Hierin worden de jongens meer achteruit gesteld dan de meisjes, waarvan men gemakkelijker zal aan nemen dat zij met poppen speelt maar ook graag met Lego of technisch materiaal omgaat.
Veel mannenproblemen die we vandaag de dag tegenkomen zijn verstrekt door de specifieke typecasting van vrouwen en mannen rollen, in de voorgaande jaren. Het is onze bereidheid hoe te kijken naar mannen en vrouwen die gaat beslissen hoe mensen naar anderen gaan kijken en bepaalde activiteiten aanvaarden. De druk die er de voorbije jaren ontstaan is op de kinderen die zich anders voelden dan de rol oplegging door de omgeving hebben ook gemaakt dat wij vandaag ook zeer veel mensen tegen komen die een geslacht complexiteit hebben. Het genderprobleem is er een van die geijkte oplegging van specifieke taken voor de man en de vrouw. De rol van vrouwen in onze samenleving kan aanzienlijk en positief zijn veranderd in de afgelopen drie decennia, maar we kunnen zien dat meisjes nog steeds door hun ouders worden geduwd in bepaalde vakgebieden. Hoewel we eerlijk moeten zijn, in landen als België,  krijgen vrouwen veel kansen en worden zij uitgedaagd op allerlei gebieden die vijftig jaar geleden werden beschouwd als mannenberoepen. Een minpuntje in België is dat voor een aantal banen door vrouwen gedaan, ze nog steeds minder betaald worden dan mannen, en dat moet worden gecorrigeerd.

+

Wordt vervolgd.

English:

 Poverty and conservative role patterns

Gender roles and Multitasking parents

++

Vindt ook om te lezen:

1. Kapitalisme, Imperialisme, Rijken en verdeling in de wereld
2. Financiële crisis en Verloning
3. Wat betreft Financiële crisis uitnodiging tot bezinning
4. Lappendeken als uithangbord
5. Eigendomsrecht, welvaarttaks en waardigheidsrecht
6. Kerken of Kerk geloofsgemeenschap
7. Gezin in postmoderne samenleving meer in verdrukking
8. Katholieken en orthodoxen verdedigen samen het gezin
9. Opwekking begint in het gezin
10. Samen komen in huizen
11. Nederlandse man vervrouwelijkt volgens Jaap Marinus
12. Christenen doen niet wat ze zeggen en zeggen niet wat ze doen #onderzoek
13. Leiders die geen ruimte voor dialoog laten… #onderzoek
14. Homo’s en vrouwen. Hete hangijzers in kerkelijk Nederland #onderzoek
15. Schepper en Blogger God 2 Beeld en gelijkenis
16. Kinderen mogen falen
17. Opnieuw spanningen Kerk van Engeland
18. Vrouwelijke priesters in Katholieke kerk
19. De uiteindelijke vorming van iemands karakter ligt in eigen handen
20. God is mijn toevlucht, mijn fort en sterkte, op Hem zal ik vertrouwen

++

Verdere lectuur:

1. Vaders, opvoeding en opvoedingsondersteuning.
   Gezin en opvoeding was in tweeoudergezinnen het terrein van de moeders. Zorgen voor het gezinsinkomen, buitenshuis werken, … was de verantwoordelijkheid van de vader. De vader werd vooral gezien als gezagsfiguur, die het contact met de buitenwereld onderhield.

   Door de toenemende arbeidsparticipatie van vrouwen zijn er verschuivingen in taakverdelingen gekomen en zijn de traditionele opvattingen over vader– en moederrol veranderd.
   Doorgaans vinden zowel moeders als vaders in tweeoudergezinnen dat kinderen opvoeden een gezamenlijke verantwoordelijkheid is en er wordt gestreefd naar een evenwichtige bijdrage van beide ouders.

   De rol van moeders wordt niet belangrijker geacht dan de rol van de vader bij de opvoeding. Een stijgend aantal vaders ziet voor zichzelf een actieve, betrokken en (ver)zorgende rol en zien dit als essentieel onderdeel van goed vaderschap.
   Er is een wel grote diversiteit in de wijze waarop vaders de ouderrol invullen. Dit is afhankelijk van tal van factoren zoals de eigen ambities, vaardigheden, de gezinssituatie, de etnische en religieuze achtergrond, de ondersteuning die vaders krijgen, enz.
   De tijd die vaders besteden aan de zorg voor kinderen is de laatste jaren gestegen maar diverse internationale onderzoeken tonen ook dat vaders nog altijd beduidend minder uren besteden aan de zorg voor kinderen dan moeders.

2. Meer lezen: De rol van de vader bij de opvoeding. Opinieonderzoek door Marketresponse in 2010 uitgevoerd in opdracht van het Nederlandse Ministerie van Jeugd en Gezin.
   +
   In Vlaanderen geeft Hans Van Crombrugge (2003) aan dat er ook een onrechtstreeks effect is van vaderbetrokkenheid op de ontwikkeling van kinderen met name dat de betrokkenheid van de vader positief kan inwerken op de situatie van de moeders. Ze moeten namelijk werk en opvoeding gaan combineren en gaan er soms onderdoor. Samen die taken delen kan voor moeders volgens hem de verbondenheid versterken.
   Van Crombrugge (2003) haalt hierbij ook aan dat problemen die haast systematisch voorkomen bij eenoudergezinnen niet het gevolg zijn van de afwezigheid van de vader, maar wel op de eerste plaats van de afwezigheid van een partner voor de vrouw die alles alleen moet doen.

3. Vaders gezin, moeders verantwoordelijkheid
   Onderzoek naar opvoedingsgedrag beschrijft veranderingen in de rol van zowel moeders als vaders. Van Setten (1987) onderzocht de ontwikkeling van ‘affectief opvoedingsgedrag’ van Nederlandse ouders in de afgelopen eeuw. Hij constateerde daarin een geleidelijke toename, die bij moeders sneller verliep dan bij vaders. Du Bois-Reymond et al. (1990) betogen dat moeders een ‘schakelgeneratie’ vormen in de overgang van bevel naar onderhandeling in de opvoeding.2] Deze moeders zijn in de jaren ’60 onder een ‘bevelsregime’ grootgebracht en voeden hun kinderen anno 1990 op in een ‘onderhandelingshuishouding’. Du Bois-Reymond c.s. verwachten dat de zoons van deze moeders, wanneer zij vaders zijn geworden, eenzelfde schakelfunctie zullen gaan vervullen.

   Ook wat betreft beelden en idealen van ouderschap zijn veranderingen geconstateerd. Knijn en Verheijen (1988) en Knijn en Nievers (1996) beschrijven een tendens tot ‘individualisering’ van het moederschap. Het beeld van moederschap dat uit Nederlandse damesbladen naar voren kwam verschoof in de periode 1960 tot 1990 van een vanzelfsprekend en in de uitvoering eenduidig moederschap naar moederschap dat motivatie vergt en inhoudelijk door moeders zelf kan worden vormgegeven. Opvattingen van hierover ondervraagde moeders in de jaren ’80 sloten goed aan bij deze tendens (Knijn & Verheijen, 1988). Door Doornenbal (1998) geïnterviewde vaders die, anders dan hun eigen vaders, geen traditionele gezagsvaders willen zijn, beschouwen het ‘autoritatieve’ vaderschap als ideaal: een stijl die traditioneel gezag met ondersteuning combineert. Doornenbal noemt als meest opmerkelijke ontwikkeling in het vaderschap in de afgelopen decennia de veranderende gezagsfunctie van vaders.

++

Additional literature in English:

1. Dignified role for the woman
2. Baptised sister not of higher status before God then an unbaptised young male?
3. The ultimate measure of a man is not where he stands
4. Final forming of a person’s character lies in his own hands
5. God is my refuge and my fortress in Him I will trust

+++

Not directly, but somewhat Related articles

• What a week! (anthonyaupairusa.wordpress.com)
  It was Eliska’s last week as an Au Pair though! She did an amazing job an we wish her all the best in the future!
  +
  Deze week heeft Eliska me dus alles zo wat zelf laten doen. Ze was uiteraard altijd paraat, moest ik nog een last minute vraag hebben natuurlijk.  Op deze manier moet ik normaal gezien volledig klaargestoomd zijn om het vanaf volgende week alleen aan te kunnen. Ik denk dat het goed verlopen is
• hilarious ad campagne involves sewing (rachelinred.com)
  Oh, and they did so by putting a man who plays psychologically unstable characters behind a sewing machine.
  +
  Christopher Walken. He’s sewing, cutting and even knitting (as if!). A bit weird, but still nice. I mean: there’s sewing in an ad campaign of a big clothing brand , how cool is that? For the first time the actual construction of said clothes play a role.
  +
  (En dat doen ze dan door een man die altijd psychisch labiele of sadistische karakters speelt achter een naaimachine te zetten. Ha!)
  +
  Christopher Walken in de hoofdrol. Hij naait, knipt en breit (jahoor). Een beetje vreemd, maar wel… euhm… leuk? Eindelijk speelt naaien en het vervaardigen van kleding een prominente rol in een campagne voor een groot kledingmerk.