Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 6: Het bewijs van Gods bestaan (6) De persoonlijke ervaring (slot)

Culturele achtergrond en ervaring

Wie de Schrift werkelijk wil doorgronden, moet zich terdege bewust zijn van de Joods-Hebreeuwse achtergrond daarvan. Dit Boek spreekt een taal van duizenden jaren geleden, een wereld met een totaal andere culturele achtergrond dan de onze. Die wereld was niet geïnteresseerd in wetenschappelijke bewijzen, maar in levenservaring. Kennis was bovenal ervaringskennis, en overtuigingen waren in de eerste plaats gebaseerd op persoonlijke ervaringen.
Het was een wereld waarin ouderdom stond voor wijsheid, gebaseerd op zulke levenservaring, en niet voor seniliteit of ‘niet meer van deze tijd’ zijn.

In onze wereld heeft ‘oude van dagen’ de klank van iemand wiens rol in het leven is uitgespeeld, die alleen nog op zijn levenseinde zit te wachten; in de Bijbel is het de aanduiding van God Zelf! (Dan 7:9). Er waren in die wereld geen over elkaar heen struikelende technologische en wetenschappelijke ontwikkelingen, die de mens ademloos trachtte bij te houden. Hij was veel meer statisch, en ervaring telde vele malen zwaarder dan abstracte kennis. In zo’n wereld berust het ‘kennen’ van God op het ‘hebben ervaren’ van God, niet op abstracte bewijsvoering.

Wat is zulke ervaring waard?

Maar is pure persoonlijke overtuiging dan ‘toelaatbaar’ als bewijs?

Elke wetenschapper zal dat met klem ontkennen. En terecht!

Maar wetenschappelijk bewijs is dan ook bedoeld voor totaal andere situaties. Een wetenschapper heeft tot taak de gezamenlijke kennis van zijn vakgebied verder te helpen, en zijn collega’s hebben allee niets aan objectieve bewijzen, die ook hen overtuigen. Je kunt nu een-maal geen nieuwe bouwtechniek ontwikkelen voor het bouwen van verkeersbruggen, of woontorens, of wat dan ook, op basis van persoonlijke overtuiging.

Maar bij het dienen van God gaat het er nu juist wel om dat wij zelf, en niet anderen, volkomen overtuigd zijn van zijn bestaan en dus van de juistheid van de eisen die Hij stelt aan ons persoonlijk (moreel) gedrag. Geen enkel objectief bewijs van zijn bestaan zou ons daarbij ook maar een stap verder brengen. Het gaat om de consequenties die dat heeft voor ons eigen gedrag. En die kunnen juist alleen maar wortelen in een rotsvaste persoonlijke overtuiging.

Maar pas op: ook in dit geval is persoonlijke overtuiging op zichzelf nog geen acceptabel bewijs. Immers, het ontbreekt in onze wereld bepaald niet aan mensen met zeer sterke persoonlijke overtuigingen, die niet-temin elke bijbelse grond missen.

Wie zijn medemens ombrengt omdat ‘stemmen’ hem dat hebben bevolen achten we terecht geestelijk gestoord en rijp voor opname in een kliniek. En wie er allerlei onbijbelse ideeën over God op nahoudt op grond van zijn vaste overtuiging, is misschien wat minder gevaarlijk voor zijn medemens, maar niettemin evenzeer misleid.

De Bijbel heeft ons veel te vertellen over God, zijn karakter en zijn beloften, en over de eisen die Hij stelt aan ons gedrag en onze houding in het leven, allemaal op schrift gesteld om daar kennis van te nemen. Dat kun je niet zomaar overslaan met een beroep op persoonlijke overtuiging. Pas wanneer ons dat allemaal helder is, kunnen we de volgende stap zetten en op grond van persoonlijke ervaring constateren dat God in de dagelijkse praktijk inderdaad diegene is die de Schrift ons leert, en dat Hij dus een realiteit is.

Voor wie Gods geopenbaarde en op schrift gestelde leer vervangt door een overtuiging van eigen makelij is er geen enkel excuus.

Het voorbeeld van Abraham

Neem nu een man als Abraham. Hij was weggeroepen uit een hoogontwikkelde maatschappij, gevestigd in zwaar verdedigde steden. Hij was door God naar Kanaän geleid, waar hij rondzwierf als nomade, wonend in tenten, zijn aards bezit geïnvesteerd in kudden, menselijk gezien kwetsbaar. Kwetsbaar voor de onzekere regenval die het gras voor zijn kudden op het heuvelland moest doen groeien, kwetsbaar voor de jaloezie van de lokale bevolking in de vruchtbare dalen, en kwetsbaar voor legers die hem konden betrekken in een lokaal conflict. Zo moest hij leren vertrouwen op Gods bescherming. Wanneer hij probeerde zijn positie met eigen slimheid veilig te stellen, liep dat verkeerd af als God hem daar niet juist uit redde; wanneer hij zijn volle vertrouwen op God stelde, werd hij gezegend en ging het hem goed. Toen God hem, ondanks zijn hoge ouderdom, en die van zijn vrouw, een eigen zoon als erfgenaam beloofde, en hij dat (op initiatief van zijn vrouw) opnieuw eerst aanpakte met een oplossing van eigen makelij ging dat opnieuw niet goed; toen hij Gods oplossing accepteerde, juist wel. Vervolgens kreeg hij de belofte dat hij juist door deze zoon een talrijk nageslacht zou hebben. En dan vraagt God hem plotseling die zoon te offeren. En Abraham stemt zonder aarzeling toe! Veel commentaar hierop concentreert zich op zijn bereidheid het kostbaarste dat hij bezat ‘op te geven’, maar mist daarmee het belangrijkste aspect: de vervulling van al Gods beloften hing af van het ‘overleven’ van juist deze zoon. In zijn bereidheid hem niet temin te offeren, toont Abraham het rotsvaste geloof, dat hij in een leven met God heeft opgedaan, dat God hoe dan ook zijn beloften toch zal vervullen. De Schrijver aan de Hebreeën heeft daar dan ook terecht veel over te vertellen (zie Hebr. 11:17-19). Dat is geloof in God, gebaseerd op ervaring. Hem was duidelijk en precies verteld wat God van hem verwachtte, en het geloof dat het, ondanks alle mogelijke schijn van het tegendeel, uiteindelijk toch goed zou komen, was gebaseerd op die ervaring, eerst in het klein, en vervolgens in steeds grotere dingen.

De les van dit alles

Zulk geloof moeten ook wij ontwikkelen. Alleen wanneer wij zo, stap voor stap, leren vertrouwen op God, zullen wij de overtuiging kunnen ontwikkelen dat de God die de Schrift ons leert, bestaat en te vertrouwen is; dat Hij alles wat Hij heeft beloofd, ook waar maakt.

Wat Hij van ons wil, staat geschreven. Dat we op Hem kunnen bouwen moeten we ervaren. Alleen zulk geloof kan uitgroeien tot een rotsvaste overtuiging. Geen overtuiging waarmee we onze buurman ‘plat’ kunnen krijgen, maar dat hoeft ook niet: als die buurman voor God bruikbaar is, zal God daar zelf wel voor zorgen. Maar wel een overtuiging die ons zelf volledig overtuigt. Van ons wordt wel gevraagd dat we voortdurend, en met alle kracht, ‘getuigen’, maar niet dat we iets ‘bewijzen’, althans niet iets anders dan ons eigen geloof. Voor dat bewijs van zijn bestaan zal God dan wel zorgen. Wanneer we Hem daarbij tenminste niet voor de voeten gaan lopen met wetenschappelijke pretenties.

R.C.R.

+

Voorgaand

Het bewijs van Gods bestaan 1. De weg van veel goden naar geen God

Bijbel en Wetenschap – Geloof en onderzoek 1: Een wetenschappelijke benadering

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 2: Het bewijs van Gods bestaan (2)

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 3: Het bewijs van Gods bestaan (3) De Natuur als mechanisme

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 4: Het bewijs van Gods bestaan (4) Het heelal als toevalstreffer

Fundamenten van het Geloof 2: De levende en waarachtige God

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Bijbel en Wetenschap: Schepping, intelligent design, evolutie (6) De Boodschap van de Bijbel zelf

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 5: Het bewijs van Gods bestaan (5) De toets

Begrijpend zingen: Psalm 56: Vertrouwen op God

+

Aanverwant over Vertrouwen op God

1. Geloof in God nodig om te slagen
2. Kwetsbaarheid en vertrouwen samen gaand
3. Het treffen van tijd en toeval
4. Overdenking: David: Geloof leren door beproeving
5. Gedachte voor vandaag “Bedanken en prijzen voor Gods gerechtigheid” (4 januari)
6. Gedachte voor vandaag “Geloof in moeilijke tijden” (14 januari)
7. Erkenning van Jehovah’s soevereiniteit
8. Ontmoeting met: De vrouw uit Sunem
9. Heb vertrouwen in je geloof … twijfel aan je twijfels
10. Door moeilijkheden zien dat de bijbel waar is

Als de tijd ten einde loopt …… Slechts een klein deel gered

Strijdt om in te gaan door de enge poort, want velen, zeg Ik u,zullen trachten in te gaan, doch het niet kunnen.”(Lukas 13:24, NBG’51)

In Lukas 13:23 lezen we hoe iemand Jezus vraagt:

Heer, zijn er maar weinigen die worden gered? En zijn antwoord is:
“Doe alle moeite om door de smalle deur naar binnen te gaan, want velen, zeg ik jullie, zullen proberen naar binnen te gaan maar er niet in slagen.”

Al geeft Jezus geen direct antwoord op de vraag, voor de goede lezer is het zonneklaar wat dat antwoord is:

‘Ja, het zijn weinigen’.

Maar zijn nadruk ligt op de moeite die je moet doen om daartoe te behoren. In de bergrede vinden we dit principe wat uitgebreider:

“Ga door de nauwe poort naar binnen. Want de brede weg, die velen volgen, en de ruime poort, waar velen door naar binnen gaan, leiden naar de ondergang. Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaartoe, en slechts weinigen weten die te vinden.” (Matt. 7:13-14).

Hier is het antwoord in elk geval glashelder:

velen zullen de makkelijke maar verkeerde weg volgen, en slechts weinigen de moeilijke maar goede weg.

De brede weg

Dit gaat niet over atheïsten. Ook wie de brede weg bewandelen beschouwen zichzelf als goede volgelingen van hun heer. Nogmaals Lukas en Matteüs:

“Jullie zullen zeggen: We hebben in uw bijzijn gegeten en gedronken en u hebt in onze straten onderricht gegeven. Maar hij zal tegen jullie zeggen:
Ik ken jullie niet … Weg met jullie, rechtsverkrachters!” (Luk. 13:26-27).

“(Bij het oordeel) zullen velen tegen mij zeggen:
“Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd, hebben wij niet in uw naam demonen uitgedreven, en hebben wij niet vele wonderen verricht in uw naam?”
En danzal ik hun rechtuit zeggen:
“Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, wetsverkrachters!” (Matt. 7:21-23)

Zij zullen er bij het oordeel op wijzen dat zij vertrouwelijke omgang met hem hebben gehad, dat zij tot zijn ‘volk’ behoorden (in hun straten onderricht gegeven), dat zijzelf in zijn naam actief zijn geweest. En het antwoord zal zijn dat zij in werkelijkheid in dat alles tekort zijn geschoten, dat hij hen zelfs nooit gekend heeft. En hij noemt ze wetsverkrachters. Het Grieks is ‘wettelozen’, wat praktisch ‘goddelozen’ betekent.

Het gaat er dus niet om of je ‘lid’ bent van een bepaalde groep (welke dan ook). Behoudenis is er niet op zo’n basis. En ook niet om of je allerlei voorschriften in acht neemt. Natuurlijk: wie (bewust, of alleen maar uit gebrek aan interesse) Gods voorschriften overtreedt, is een zondaar en wordt niet behouden. Maar je kunt dat niet omdraaien en stellen dat wie ze in acht neemt dus ook behouden wordt. Ook niet wanneer je, uit geloofsijver, die voorschriften nog aanvult met allerlei extraatjes. De Farizeeën waren daar goed in, maar kregen daarvoor weinig applaus van Jezus. En het gaat er ook niet om of je allerlei superieure kennis bezit, of een ongeëvenaarde diepte van inzicht. Kennis en inzicht zijn hooguit gereedschappen: je moet ze gebruiken om er iets mee te bereiken. Wie ze niet gebruikt heeft er geen nut van.

De smalle weg

Waar gaat het dan wel om?

Om onze gezindheid, onze mentaliteit, in Bijbelse taal soms aangeduid als onze ‘geest’. Paulus spoort zijn bekeerlingen aan met:

“Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had” (Fil. 2:5).

Het Griekse woord voor ‘gezindheid’ is phronèma, dat duidt op een wijze van denken. De grondbetekenis is ‘plan’ of ‘besluit’, en het is afgeleid van phronis, inzicht. Verwante woorden zijn phronimos, bij zijn verstand, en phroneō, iets van plan zijn, met de bijbetekenis van: dat met alle inspanning willen verwezenlijken. Dit beschrijft een mens die ‘bij zijn volle verstand’ tot een bepaald inzicht is gekomen, op grond van dat inzicht een ideaal voor ogen heeft, en dat ideaal nu met inzet van al zijn vermogens tracht te verwezenlijken. Paulus gebruikt dit begrip regelmatig in zijn brieven, waarbij hij de gezindheid die de mens van nature (‘naar het vlees’) heeft, plaatst tegenover de gezindheid van de gelovige (‘naar de Geest’):

“… die naar het vlees zijn, hebben de gezindheid van het vlees, en zij, dienaar de Geest zijn, hebben de gezindheid van de Geest.” (Rom. 8:5, NBG’51)

Die gezindheid van de (Heilige) Geest noemt hij enkele verzen verderop achtereenvolgens de gezindheid van God en de gezindheid van Christus. Alleen gebruikt hij daar niet dat woord phronèma, maar het woord pneuma, geest. Vertalers laten zich daarom vaak verleiden dat op te vatten als de Heilige Geest en schrijven het dan met een hoofdletter (in het Grieks staan geen hoofdletters). Maar dan zie je over het hoofd dat Paulus dat woord ‘geest’ vaak gebruikt in precies die zin van mentaliteit, gezindheid:

“U was dood door de misstappen en zonden waarmee u de weg ging van de god van deze wereld … de geest die nu werkzaam is in hen die God ongehoorzaam zijn” (Efez 2:1-2).

En die ‘geest’ beschrijft hij dan zo:

“Net als zij lieten ook wij allen ons eens beheersen door onze wereldse begeerten, wij volgden alle zelfzuchtige verlangens en gedachten die in ons opkwamen en stonden van nature bloot aan Gods toorn, net als ieder ander.” (vs 3)

Ook hier gaat het om onze oorspronkelijke menselijke natuur tegenover de ‘gezindheid van Christus’. Zoals hij aan de gemeente te Kolosse schrijft:

“Richt u [phroneō: richt uw gezindheid] op wat boven is, niet op wat op aarde is” (Kol. 3:2).

Voortdurend lezen we dat wij onze natuurlijke, menselijke, wereldse, aards-gezinde mentaliteit moeten vervangen door de gezindheid van Christus. En die ‘gezindheid van Christus’ is dan ofwel de gezindheid die zich richt op (God en) Christus, of de gezindheid die Christus zelf toonde in zijn totale gehoorzaamheid aan de Vader. Of, waarschijnlijker nog: beide.

Die weg gaan

Die neiging dat woord geest op te vatten als Gods Geest i.p.v. als onze gezindheid, is niet alleen maar een verschil in interpretatie van een stukje Grieks. Velen hebben in deze tijd de neiging hun behoudenis te zien als iets dat God aan hen doet zonder veel (of zelfs geheel zonder enige) inbreng van hun kant. Extreem gesteld: je wacht tot God je zijn Geest wil schenken, en als Hij dat doet, ben je wedergeboren, en daarmee behouden. Maar Paulus’ argument is nu juist dat je met inspanning van al je vermogens die gezindheid moet ontwikkelen. Weliswaar heeft Jezus ons daarbij zijn hulp en steun beloofd, en op die hulp mogen we daarom rekenen. Maar hulp betekent toch altijd dat het initiatief bij ons ligt, niet dat een ander het wel voor ons doet. We moeten vóór alles laten zien dat het dienen van God ons hoogste streven is. Want dat was waar Paulus het over had in zijn brief aan de gemeente te Filippi:

“Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, die: … degestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en … Zich heeft vernederd en gehoorzaam is geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruises.”(Fil. 2:5-8, NBG’51)

Hij beschrijft hier niet een gezindheid van lijdzaam afwachten, maar van actief bezig zijn (namelijk met zich dienstbaar te maken aan de Vader), van gehoorzaamheid en van opoffering, tot in de uiterste consequenties. En dat is ook de gezindheid die Jezus voor ogen stond, toen hij het tegenover Nicodemus had over dat wedergeboren worden (Joh 3:3).

Wedergeboren worden

Wedergeboren worden betekent: een zó radicale verandering in je leven aanbrengen dat het lijkt alsof daar een totaal nieuwe mens staat. En dat kan alleen maar betekenen dat je een totaal nieuw streven (phronèma) navolgt, een totaal nieuw doel voor ogen hebt. En ja, hij zegt in dat verband dat je moet worden wedergeboren door de (Heilige) Geest. Want die gezindheid kun je, als mens, uit jezelf niet zomaar ontwikkelen; daar heb je Gods hulp bij nodig. Maar opnieuw: we moeten zelf de eerste stappen zetten, en vervolgens ook op die weg blijven doorgaan.
De smalle weg gaan, betekent, hoe dan ook, dat we die zelf (als hetware te voet!) moeten afleggen, niet dat we kunnen gaan zitten wachten op Gods taxi. Dáár ligt dus ook de oorsprong van Paulus’ denken. In zijn brief aan Efeze schrijft hij (en let ook op de connecties met geest en gezindheid):

“U hebt toch over hem gehoord, u hebt toch onderricht over hem gekregen? Door Jezus wordt duidelijk dat u uw vroegere levenswandel moet opgevenen de oude mens, die te gronde gaat aan bedrieglijke begeerten, moet afleggen, dat uw geest en uw denken voortdurend vernieuwd moeten wordenen dat u de nieuwe mens moet aantrekken, die naar Gods wil geschapenis.” (Efez. 4:21-24).

Die nieuwe mens is wel naar Gods wil geschapen, maar wij moeten die zelf (als een nieuw kledingstuk) aandoen. En wij zelf moeten daartoe eerst onze oude levenswandel opgeven, en die ‘oude mens’ afleggen (uitdoen). En dat moeten we doen met inspanning van al onze vermogens.

Strijdt om in te gaan

Ja, het zijn weinigen die behouden worden. Maar de vraag of het er veel of weinig zouden zijn, was de verkeerde vraag.

De vraag had moeten zijn:

wat moet ik doen om behouden te worden?

En het antwoord daarop was:

“Strijdt om in te gaan door de enge poort, want velen, zeg Ik u, zullen trachten in te gaan, doch het niet kunnen” (NBG’51).

Dat woord strijden heeft niets te maken met oorlog voeren; het beschrijft het deelnemen aan een wedstrijd. Bij wedstrijden is er maar één winnaar: hij die meer heeft gepresteerd dan alle andere deelnemers. Paulus zegt daarover:

“Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedloop houden er maar één de prijs kan winnen?
Ren als de atleet die wint. Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke.” (1 Kor 9:24-25)

Zijn waarschuwing is niet dat er ook in deze (wed)strijd maar één winnaar zal zijn, maar wel dat alleen zij die hun aller-uiterste best doen zo’n erekrans zullen ontvangen. En daar valt helaas nog altijd niets op af te dingen.

R.C.R.

 

+

Voorgaand

1. Bijbels geloof en heidense filosofie
2. Als de tijd ten einde loopt …… Vragen naar het goede
3. Als de tijd ten einde loopt … De geest van Nimrod
4. Fundamenten van het Geloof 6: Beproeving van het geloof

Geloof en onderzoek: Schepping, intelligent design, evolutie (5) De atheïstische fundamentalist

De ‘overbodige’ God

Een opmerkelijk verschijnsel in de wetenschap is dat je zelfs daar af en toe op een duidelijke vorm van fundamentalisme kunt stuiten. Nu is dat karakteristiek voor mensen in het algemeen, dus ook voor (bepaalde) wetenschappers.

Sinds de ‘Verlichting’ is men alle vormen van godsdienst gaan zien als vormen van onderdrukking van de mens, die daarvan ‘bevrijd’ moest worden. En de nieuw verworven wetenschappelijke inzichten werden in dienst gesteld van dit streven: kennis zou de mens vrij maken.

Allerlei natuurverschijnselen, ooit toegeschreven aan ‘de hand van God’, kon men nu wetenschappelijk verklaren. En men nam optimistisch aan dat op den duur alles zo verklaard zou worden. God werd voor de verklaring van dit soort zaken dus meer en meer ‘overbodig’ en schoof daarom steeds meer naar de achtergrond. Aan het eind van dat proces zou je Hem dan zonder bezwaar kunnen ‘afschaffen’.

Ik wil er hier met nadruk op wijzen, dat voortgang in de wetenschap niet noodzakelijk leidt tot de conclusie dat God niet bestaat; de wetenschap werd alleen in dienst gesteld van een streven die conclusie te bereiken en te onderbouwen. Anders gezegd: wetenschap leidt niet tot atheïsme, maar het atheïsme begon de wetenschap te gebruiken voor haar eigen specifieke doeleinden.

Het failliet van een idee

Dat ‘overbodig maken van God’ lag echter vooral in het verklaren van de natuur. Maar er is meer, zoals bijvoorbeeld alle ethische kwesties.Daarom begon het humanisme de gedachte te ontwikkelen dat de mens van nature goed is, want als ethiek niet van de godsdienst komt, moet het ergens anders vandaan komen. Om dat aannemelijk te maken, werd erop gewezen dat oorlogen altijd werden veroorzaakt door de godsdienst. Dus:

schaf godsdienst af en je hebt geen oorlog meer.

Nu werden veel oorlogen inderdaad godsdienstig gemotiveerd, maar daarom nog niet door die godsdienst veroorzaakt. Maar vooral het marxisme heeft deze gedachte innig omhelsd. En omdat de mens nu eenmaal niet weet wat goed voor hem is, werd het atheïsme desnoods met geweld afgedwongen. Inmiddels zijn we enkele wereldoorlogen en een paar fascistische en stalinistische regimes verder, en het failliet van deze leer is de meeste mensen (niet alle!) intussen wel duidelijk.

De Bijbelse leer dat de mens van zichzelf slecht en zelfzuchtig is, en dat alleen een continue oriëntatie op God er nog iets van kan maken, is intussen naar alle maatstaven van wetenschappelijk bewijs volkomen overtuigend empirisch aangetoond. Nu zou dat juist voor evolutionisten niet vreemd moeten zijn, want een eenvoudige evolutieleer, gebaseerd op het overleven van de meest geschikte variant (‘survival of the fittest’) zou het bestaan van ethisch besef juist moeten uitsluiten.
Immers, hoe zelfzuchtiger een variant, hoe groter zijn kansen om te overleven. Het probleem is juist gelegen in het feit dat ethisch besef niet allang totaal afwezig is, weg geselecteerd door de evolutie.

Het eerste slachtoffer van een oorlog

Maar fundamentalisme laat zich nooit gemakkelijk overtuigen. Beginjaren ’70 van de vorige eeuw werd door sommige evolutionisten een aangepaste opvatting over het evolutionaire proces voorgesteld. Daaraan werd vervolgens een wetenschappelijk congres gewijd. Dat is normaal: niets is wetenschappelijker dan voor- en tegenstanders van een opvatting met elkaar te laten discussiëren. Maar toen het Amerikaanse blad ‘Science’ daar een themanummer aan wijdde, leverde dat een ingezonden brief op van een verontwaardigde lezer die het de redactie kwalijk nam aandacht te hebben besteed aan deze controverse: dit speelde ‘de vijand’ in de kaart.      Laat dit even op u inwerken.     Hier werd serieus voorgesteld een mogelijke stap voorwaarts in wetenschappelijk inzicht geheim te houden omdat ‘de vijand’ daar anders wellicht voordeel uit zou kunnen trekken. Dit is geen wetenschap meer, dit is godsdienstoorlog! En we kennen allemaal het gezegde:

het eerste slachtoffer van een oorlog is de waarheid.

De fundamentalist achter deze brief beschouwt zich als voorvechter van een absolute waarheid, die desnoods met behulp van leugens moet worden verdedigd. En van dergelijk fundamentalisme zijn nog andere (ook meer recente) voorbeelden te geven. En let op dat de in het geding zijnde ‘godsdienst’ niet het christendom is, maar het atheïsme.

Een voorgeprogrammeerde mens?

Veel gevaarlijker is echter het streven van bepaalde fundamentalisten uit deze hoek, die het hiervóór besproken probleem van het bestaan van ethiek proberen te omzeilen, door daar toch een ‘evolutionaire’ verklaring voor te geven.

Onzelfzuchtig gedrag zou weliswaar ongunstig zijn voor het individu, maar juist gunstig voor het voortbestaan van de soort; we zouden dat dus breder moeten zien. Het bekendste voorbeeld van deze opvatting, is het boek ‘The selfish gene’ (de zelfzuchtige genen) van Richard Dawkins. Onze genen, zo betoogt hij, zijn door het evolutieproces zo geprogrammeerd dat ze streven naar de maximale kans op het blijven voortbestaan van onze (eigenlijk hun) erfelijke eigenschappen, ook wanneer dat ten koste gaat van de individuele drager van die genen en die eigenschappen. Daarmee wordt ethiek dus niet verklaard, maar integendeel juist weggeredeneerd: uiteindelijk is (volgens Dawkins) ook schijnbaar ethisch gedrag gebaseerd op een vorm van zelfzucht, alleen op collectief in plaats van op individueel niveau. En alles wat we doen is op die manier al in onze genen voorgeprogrammeerd. Maar als we dat consequent door redeneren, komt dat er op neer dat alles wat nuttig is voor het voortbestaan van de beste erfelijke eigenschappen (ongeacht de ethische consequenties) daarmee gerechtvaardigd is, ook wanneer dat naar andere maatstaven volslagen onethisch is (ethiek is immers alleen maar een illusie). Die opvatting hebben we echter al eerder beleefd: dat heette toen ‘eugenetica’, wat inhield dat je het recht (of zelfs de plicht) had om alle ‘inferieure’ levensvormen (zowel lichamelijk als geestelijk minder goed uitgeruste soortgenoten) uit het voortplantingsproces te elimineren. Vooral de nazi’s zijn daar druk mee geweest, maar het is uiteindelijk toch niet erkend als een triomf van verlicht menselijk denken. En dat is maar goed ook, want veel verder kun je niet van God verwijderd raken. Maar atheïstische fundamentalisten hebben die hoop kennelijk nog steeds niet opgegeven. Want doorgedraaid atheïsme is ook een vorm van godsdienst en in godsdienstig fundamentalisme is, in naam van de grote ‘god’, alles geoorloofd.

R.C.R.

+

Voorgaande

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (1)

Schepping, intelligent design, evolutie – Ontstaan en ontwikkeling van het leven op aarde (2)

Schepping, intelligent design, evolutie (3) – Godsbewijzen van heidense filosofen en horlogemakers

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Vaderschap ingesteld verbondschap door de Schepper

Inleiding

Enkele maanden geleden hebben wij hier in de Engelse artikelen het moederschap en vaderschap onder de loep gehouden.

Doorheen de geschiedenis is de rol en het begrip van “vaderschap” erg veranderd.  zelfs in de patriarchale culturen is men op een bepaald ogenblik gekomen tot het aanschouwen van het vaderschap als een minimale rol en als de zwakste persoon van het gezin en degene die niet echt nodig is.

Op 28 juni 1993 , stelde TIME magazine in een artikel over Vaderschap de vraag: “Waar zijn al de Vaders ? ” tot op vandaag zijn er massa’s kinderen die die vraag nog steeds stellen in hun leven.

Oorsprong van het Vaderschap

In het aller begin van de mensheid, na dat God een man (Adam) en en vrouw (Eva) had geschapen, verzocht de Schepper hen zich te vermenigvuldigen, wat betekende dat zij kinderen moesten krijgen. Zoals zij voor de natuur en de gehele Schepping van God zorg moesten dragen zouden zij ook zorg moeten gaan dragen over hun kinderen of hun nageslacht. Ook al zouden al die zorgen voor hen zelf en het nageslacht niet altijd makkelijk zijn, want de zwangerschap op zich zou al niet altijd zo makkelijk verlopen. Man en vrouw zouden inspanningen moet leveren om alles goed te doen verlopen.

16 Tot de vrouw zei hij: „Ik zal de smart van uw zwangerschap+ zeer doen toenemen;* met barensweeën zult gij kinderen voortbrengen,+ en uw sterke begeerte zal naar uw man uitgaan, en hij zal over u heersen.”+

17 En tot A̱dam zei hij: „Omdat gij naar de stem van uw vrouw hebt geluisterd en van de boom zijt gaan eten waaromtrent ik u geboden had:+ ’Gij moogt daarvan niet eten’, is de aardbodem om uwentwil vervloekt.+ Met smart zult gij de opbrengst ervan eten al de dagen van uw leven.+ 18 En doorns en distels zal hij u voortbrengen,+ en gij moet de plantengroei van het veld eten. 19 In het zweet van uw aangezicht zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem terugkeert, want daaruit werdt gij genomen.+ Want stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren.”+

20 Hierna gaf A̱dam zijn vrouw de naam E̱va,*+ omdat zij de moeder moest worden van een ieder die leeft.+ (Genesis 3:16-20)

De Vrouw – This is Eva (Photo credit: Stuck in Customs)

Aldus kunnen wij Eva als onze aartsmoeder aanschouwen. De eerste Adam (want later zou God een nieuwe of tweede Adam voorzien) werd de eerste vader op deze aarde.

4 A̱dam nu had gemeenschap met E̱va, zijn vrouw, en zij werd zwanger.+ Mettertijd baarde zij Ka̱ïn*+ en zei: „Ik heb met de hulp van Jehovah een man voortgebracht.”*+2 Later baarde zij wederom, [namelijk] zijn broer A̱bel.+ (Genesis 4:1-2)

Daarop volgden nog ander kinderen en die kinderen kregen op hun beurt ook weer kinderen.

17 Naderhand had Ka̱ïn gemeenschap met zijn vrouw+ en zij werd zwanger en baarde He̱noch. Daarna ging hij een stad bouwen en noemde de naam van de stad naar de naam van zijn zoon He̱noch.+18 Later werd aan He̱noch I̱rad geboren. En I̱rad werd de vader van Mehu̱jaël, en Mehu̱jaël werd de vader van Methu̱saël, en Methu̱saël werd de vader van La̱mech. (Genesis 4:17-18)

De Schepper volgde het gebeuren en hielp hier en daar voor het voorzien van kinderen.

10 Toen zei Jehovah’s engel tot haar: „Ik zal uw zaad zeer vermenigvuldigen,+ zodat het wegens het grote aantal niet geteld zal worden.”+ (Genesis 16:10)

17 Toen A̱bram nu negenennegentig jaar oud was, verscheen Jehovah aan A̱bram en zei tot hem:+ „Ik ben God de Almachtige.*+ Wandel voor mijn aangezicht en betoon u onberispelijk.+2 En ik wil mijn verbond geven tussen mij en u,+ opdat ik u zeer, zeer moge vermenigvuldigen.”+ (Genesis 17:1-2)

20 Maar wat I̱smaël betreft, ik heb u gehoord. Zie! Ik wil hem zegenen en wil hem vruchtbaar maken en wil hem zeer, zeer vermenigvuldigen.+ Hij zal stellig twaalf oversten* voortbrengen, en ik wil hem tot een grote natie doen worden.+ (Genesis 17:20)

13 En wat de zoon van de slavin+ betreft, ik zal ook hem tot een natie maken, omdat hij uw nakomeling is.”+ (Genesis 21:13)

4 ’En ik wil uw zaad vermenigvuldigen als de sterren aan de hemel en ik wil aan uw zaad al deze landen geven;+ en door bemiddeling van uw zaad zullen alle natiën der aarde zich stellig zegenen’,*+5 ten gevolge van het feit dat A̱braham naar mijn stem heeft geluisterd* en zijn plichten jegens mij, mijn geboden, mijn inzettingen en mijn wetten steeds in acht heeft genomen.” (Genesis 26:4-5)

17 ik u voorzeker zal zegenen en uw zaad voorzeker zal vermenigvuldigen als de sterren aan de hemel en als de zandkorrels die aan de zeeoever zijn;+ en uw zaad zal de poort* van zijn vijanden in bezit nemen.+ (Genesis 22:17)

10 Jehovah, UW God, heeft U vermenigvuldigd en ziet, GIJ zijt heden zo talrijk als de sterren aan de hemel.+ (Deuteronomium 1:10)

Maker ook Vader

Als Maker van de eerste mensen, Adam en Eva, was God hun Schepper maar ook de Vader van de gehele schepping. Hierdoor konden Adam en Eva hun maker ook Vader noemen. Zij hadden alles is hun bereik, gekregen van God de Vader.

Belangrijk ingestelde overeenkomst

Uit meerdere Bijbelteksten kunnen wij opmaken dat het vaderschap eigenlijk iets bijzonders is dat ook door God ingesteld is geworden. In verscheidene gevallen was het de Schepper Jehovah God die ook zei dat Hij deze of gene (zoals Abraham ) had gekozen. Vaderschap is een roeping, niet zomaar een baan . Het is een roeping, omdat Jehovah zei dat Hij Abraham had gekozen zodat de uitgezochte of uitverkorene zijn kinderen zou afdwingen. Het vaderschap kan aldus aanschouwd worden als een roeping die komt van de Aller Hoogste van alle werkgevers. Het is vastgesteld door God om Zijn goddelijke doeleinden te bereiken. de aarde zou bevolkt worden door mens en dier in een omgeving van aarde met begroeiing en met watervlakten. Deze roeping die ook aan Abraham werd toegekend, wordt genoemd in de Schrift een “convenant” of “Verbond” genoemd.

Meestal wordt een formele, plechtige en bindende overeenkomst of belangrijke afspraak, een “Convenant” genoemd. Hieruit zouden wij mogen besluiten dat de overeenkomst met Abraham ook door God als een belangrijke overeenkomst werd aanschouwd. Voor Hem was het een Verbond met een waarde die de verdere gemeenschap zou moeten herkennen. In het 17de hoofdstuk van Genesis is dit convenant vastgelegd in de eerste 4 verzen waarbij ons ook de gezegende leeftijd van de Aartsvader kenbaar wordt gemaakt. Op 99 jarige leeftijd verscheen God Abraham en gaf hem te kennen dat Hij God de Almachtige was die voor alles kon zorgen en met hem bereid was een verbond aan te gaan. Tussen Jehovah, de Almachtige God en Abraham stelde Hij dat Abraham “zeer zal vermenigvuldigen”. Hierop toonde Abraham zich dankbaar en getuigde dat wat hem betrof, zijn verbond ook met God was en dat Deze de Vader van vele volken zou worden.

17 Toen A̱bram nu negenennegentig jaar oud was, verscheen Jehovah aan A̱bram en zei tot hem:+ „Ik ben God de Almachtige.*+ Wandel voor mijn aangezicht en betoon u onberispelijk.+ 2 En ik wil mijn verbond geven tussen mij en u,+ opdat ik u zeer, zeer moge vermenigvuldigen.”+

3 Hierop viel A̱bram op zijn aangezicht,+ en God* sprak verder met hem en zei: 4 „Wat mij betreft, zie! mijn verbond is met u,+ en gij zult stellig een vader van een menigte natiën worden.+ 5 En uw naam zal niet meer A̱bram* worden genoemd, en uw naam moet A̱braham* worden, want tot een vader van een menigte natiën wil ik u maken. 6 En ik wil u zeer, zeer vruchtbaar maken en wil u tot natiën doen worden, en koningen zullen uit u voortkomen.+

7 En ik wil mijn verbond gestand doen tussen mij en u+ en uw zaad na u overeenkomstig hun geslachten, als een verbond tot onbepaalde tijd,+ om mij aan u en aan uw zaad na u als God* te doen kennen.+ 8 En ik wil aan u en aan uw zaad na u het land van uw inwonende vreemdelingschap geven,+ ja, het gehele land Ka̱naän, als een bezit tot onbepaalde tijd; en ik zal mij stellig aan hen als God doen kennen.”+

9 En God zei verder tot A̱braham: „Wat u aangaat, gij dient mijn verbond te houden, gij en uw zaad na u, overeenkomstig hun geslachten.+ (Genesis 17:1-9)

Vaderschap en gezin. – Minister President Beel in huiselijke kring, met vrouw en kinderen in huiskamer. 2 juli 1946. (Photo credit: Wikipedia)

God riep vaderschap tot een verbond en maakte het daardoor ook tot een bindende overeenkomst. Toch is vaderschap meer dan alleen dat. Vele vaders kijken soms alsof het gewoon dat is: ‘Een bindende overeenkomst’, en dat daarmee de kous af is. Maar velen vergeten dat vaderschap meer inhoud dan enkel en alleen de tittel. De bindende overeenkomst is meer dan een wettelijke bepaling. Het is een benaming voor iets dat een zeer grote lading dekt en veel verantwoordelijkheid eist.

De laatste jaren zijn ouders wel meer geconfronteerd met het legale van dat vaderschap en moederschap. doordat het ouderschap zeer lichtzinnig is opgenomen, de laatste jaren, heeft men veel ouders die elkaar de rug hebben toegekeerd en de kinderen de dupe lieten worden van hun echtscheidingsverhaal.  In vele gevallen was de eerste hoofdbekommernis van die mensen niet het wel en wee van hun kinderen, maar was hun eigen vrijheid de voornaamste bekommernis. als eerste vraag bij het uit elkaar gaan, kwam meestal de gedachte eerst op “Wat zal de rechter me aan doen?” Later komt bij velen de vraag op “Wat is mijn juridische verantwoordelijkheid?” en vervolgens “Wie zal de kinderen krijgen?” of “Wie zal er voor de kinderen zorgen?” ” Hoeveel moet ik betalen?”

Veel te laat, worden zij dan wakker geschud om ernstig over de verantwoordelijkheid betreft de kinderen na te denken. Maar toch ontgaat velen dan nog de ‘conventuele’ verantwoordelijkheid.

Vaderschap gaat over de generationele overdracht van de mandaten (eis, bepalingen, rechten) ingesteld door het Allerhoogste orgaan in het Universum, namelijk de Maker van dit alles, Jehovah God.

In een convenant wordt er vooropgesteld dat er partijen zijn die over gaan om met elkaar een verbond te sluiten in wederzijdse overeenstemming. In dat ‘Verbond’ wil men dingen vaststellen of bestatigen.  Men wil er dingen in bevestigen die duurzaam zijn en voor meerdere generaties kunnen duurzaam zijn. Dus in vaderschap, is het een beslissing voor de man om niet enkel een vader te zijn en is het niet alleen een besluit met betrekking tot zijn kinderen. Vaderschap kan trouwens enkel maar ontstaan bij een overeenkomst met een ander die voor de komst van kinderen kan zorgen. Dat kan een moeder zijn, maar ook tot adoptie overgaande ouders, of tegenwoordig meer en meer opnemende ouderrollen inhouden, als voedstervader. In alle gevallen van het kind tot zich nemen en erkennen als kind van zich, kan men het zich vader(papa)  laten noemen en geeft men het kind iets mee dat van generatie op generatie zal over gaan.

Het ‘Vaderschap’ is een roeping waarbij men de verantwoordelijkheid draagt over het desbetreffende kind, maar ook over de generatie waarin het zal leven. Want datgene wat men het kind zal mee geven zal het verder mee dragen in haar cultuur en mee geven aan haar volgende generaties.

Father and son (Photo credit: Wikipedia)

Velen zijn vergeten dat vaderschap eigenlijk een opdracht is van God. Mogen wij daarom nog even herinneren aan het begin van dit artikel en aan het begin van de mensheid. In de tuin van Eden vertelde God Adam en Eva vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen. De reden was om het beeld van God te repliceren door de geschiedenis heen, zodat de vader een dergelijk beeld van God in hun kinderen kon zien, waarbij die kinderen het huis van hun eigen ouders zouden uitgaan om weer een nieuw thuis te creëren, een microwereld in het grote geheel, waarop God zou kunnen besluiten of het goed was of in het slechte geval, dat het niet goed was.

In het scheppingsverhaal zien wij telkens dat God het geschapene bekeek en dan Zijn mening er over uitsprak. Hij zag dat het goed was, vooraleer over te gaan tot iets nieuws te scheppen. Wij mogen er van overtuigd zijn dat Zijn Scheppingsverhaal nog niet ten einde is gekomen. Uit de geschiedenis leren wij wel dat God er voor gezorgd heeft dat er een Nieuwe Schepping verwezenlijkt werd, met de komst van de 2° Adam. Met die man heeft God een Nieuw Verbond gemaakt, en vallen wij onder deze nieuwe regeling die wij al of niet ter harte kunnen nemen.

Wij zouden er daarom beter aan doen ook mee te helpen om het beeld van God over heel de wereld te verspreiden en er voor te zorgen dat ons nageslacht kennis heeft van de Aller Hoogste en Allergrootste Maker van alle dingen, de Almachtige God aan wie alle eer en glorie toe behoort. Hiij is het die iedereen glorie geeft maar ook glorie terug verlangt. Kinderen, als deel van hun ouders, en de ouders zullen steeds moeten beseffen aan wie zij zich moeten onderwerpen en er getuigen.

 9 Ja, de stem van Jehovah doet de hinden ineenkrimpen van weeën+ En ontbloot de wouden.*+ En in zijn tempel zegt een ieder: „Glorie!”+ (Psalmen 29:9)

5 Daarom bestaat er een dwingende reden voor* dat GIJ in onderworpenheid zijt, niet alleen vanwege die gramschap, maar ook vanwege [UW] geweten.+ 6 Want daarom betaalt GIJ ook belastingen; want zij zijn Gods openbare dienaren,*+ die juist dit doel voortdurend dienen.* 7 Geeft* aan allen wat hun toekomt: aan hem die [vraagt om] de belasting, de belasting;+ aan hem die [vraagt om] de schatting, de schatting; aan hem die [vraagt om] vrees, die vrees;+ aan hem die [vraagt om] eer, die eer.+ (Romeinen13: 5-7)

20 Voorts sprak God al deze woorden* en zei:+

2 „Ik ben Jehovah, uw God,*+ die u uit het land Egy̱pte heb geleid, uit het slavenhuis.+ 3 Gij moogt geen andere goden*+ tegen mijn persoon in* hebben.

4 Gij moogt u geen gesneden beeld maken, noch enige gedaante gelijkend op iets wat in de hemel boven of wat op de aarde beneden of wat in de wateren onder de aarde is.+ 5 Gij moogt u voor die niet buigen, noch u ertoe laten bewegen ze te dienen,*+ want ik, Jehovah, uw God, ben een God die exclusieve toewijding eist,*+ die straf voor de dwaling van vaders brengt over zonen,* over het derde geslacht en over het vierde geslacht,* wanneer het hen betreft die mij haten,+ 6 maar die liefderijke goedheid* betracht jegens het duizendste geslacht* wanneer het hen betreft die mij liefhebben en mijn geboden onderhouden.*+

7 Gij moogt de naam van Jehovah, uw God, niet op onwaardige wijze* opnemen,*+ want Jehovah zal niet ongestraft laten wie zijn naam op onwaardige wijze opneemt.+ (Exodus 20:1-7)

God hoort de Allerhoogste Vader en Koning te zijn van al de kinderen en al de ouders (Psalm 47:7) en Hij hoort de sterkste Vader te zijn voor allen (Jesaja 9:6)

In het beeld van God zijn wij geschapen en hebben wij de mogelijkheid gekregen om kinderen voort te brengen. Hiertoe heeft God ons het ‘Vaderschap’ gegeven. De Schepper heeft hiervoor voor begeleiding gezorgd door Zijn Woord ter beschikking te stellen van iedereen. Hij heeft ook kenbaar gemaakt dat wij zelf onze eigen verantwoordelijkheid moeten dragen en voor onze gezinnen moeten zorgen. Wij zelf moeten ook onze kinderen begeleiding en kennis doen vergaren. Wij moeten er op toe zien dat ook onze kinderen voldoende kansen krijgen om te slagen.

We kunnen niet kiezen voor onze kinderen, we kunnen het niet verbergen voor negatieve ervaringen of de pijn die dit tijdperk tot hen en anderen kan brengen. Wij kunnen er wel voor zorgen ervoor dat, wij net als onze hemelse Vader, we toegewijd zijn om hen te instrueren, te begeleiden en hen te beschermen.

De meeste mannen denken dat de rol van een vader of moeder gewoon is voor het creëren van een kind met een vrouw. Het maken van kinderen is eenvoudig. Vandaag doen er zelfs velen dat zonder zich een man of een vrouw in de echt genomen te hebben.  er zijn er zelfs bij die kinderen maken zonder uit te gaan van enig liefdes aspect, maar gewoon voor het genot van de seks. Vele mensen vandaag hebben zich verlaagd tot de zelfde voortplantingsfuncties van andere zoogdieren.

Wij moeten er op toe zien dat de mens zijn edele positie mag behouden en waardig is. een kind moet meer zijn dan het gevolg van een seksuele handeling. Ook moet dat wezen dat ter aarde komt ook zelf verhoogd worden. Juist het verhogen van een kind, is het lastige deel .

In feite, heeft vaderschap veel meer te maken met banden van het hart, dan met de biologische banden. Banden die zijn gemaakt van die onbreekbare verbinding gevormd door de liefde .

Vaderschap is liefdevol toezien op een kind, biologisch of niet, met een liefde die hen het gevoel geeft dat ze altijd worden gehoord en nooit genegeerd. De vader moet een toeverlaat en mentor zijn. Hij moet het kind het gevoel mee geven dat het belangrijk is. Ook moet hij er voor zorgen dat oren altijd klaar staan om te horen wat het kind te zeggen heeft. Maar ook moet hij er voor zorgen dat het kind zal leren luisteren naar de ouders maar ook naar hen die mede instaan voor de opvoeding, zoals leerkrachten en leermeesters. De ouder moet de belangrijkste schakel zijn in het leerproces van het kind.

Estafette loop

In het volgende hoofdstuk: “Vaderschap complex en uniek verschijnsel”  gaan wij verder kijken hoe veel mensen niet meer geïnteresseerd zijn in het hebben van kinderen en neer kijken op degenen die de tijd nemen om een ​​aantal kinderen te hebben. Hierbij willen wij op het belang wijzen van kinderen die de toekomstige generatie vertegenwoordigen maar ook mee zullen moeten helpen om de voorgaande te dragen. Als wij naar het snel industrieel en financieel opkomende China kijken, zien wij dat de vroegere één kind politiek ernstige gevolgen heeft op de last van de huidige populatie.  Zonder kinderen is er geen voortzetting van het volk. Met te weinig kinderen zullen er niet genoeg werkende mensen in staat zijn om te zorgen voor de mensen die niet meer kunnen werken.

Ook zullen wij kijken hoe belangrijk respect, eer, en ondersteuning wel zijn voor degenen die willen zorgen voor de volgende generatie. Vaderschap en moederschap mogen nu erg onder druk staan, maar wij moeten er voor zorgen dat deze spoedig een opwaardering zullen krijgen.

Deze generatie moet inzien dat indien ouderschap niet naar waarde wordt geschat er weldegelijk problemen kunnen rijzen. De convenanten moeten worden doorgegeven ! Het woord dat wordt gebruikt vandaag is erfenis. Het atletische woord voor dat covenant is het passeren van het stokje voor de estafette loop. wij moeten allemaal onze loop kunnen beëindigen op een goede wijze. Iedereen die ter wereld komt zal zijn of haar doel moeten bereiken.

In deze race die elke mens moet lopen, maakt het niet uit hoe snel je bent, maar hoe nauwkeurig je het stokje kan door geven! In het verbond, wordt het stokje doorgegeven naar beneden.

Het convenant kan een belofte van goede dingen inhouden of het kan een vloek van slechte dingen over brengen. Dit naargelang de keuze van de ouders. In het vaderschap is er geen grijs gebied. U zult iets doorgeven aan je kinderen of je wilt of niet .

Misschien moeten meer mensen eens denken over de waarschuwing die de eerste Vader heeft mee gegeven aan de mensheid. die maker waarschuwde om op te letten aan wie wij eer wensen te geven.  Wij moeten niet zo maar gaan buigen voor iedereen, ook niet onze kinderen. Ook moeten wij onze kinderen niet meer gaan dienen dan nodig. Wij moeten hen tot voorbeeld zijn en wij moeten er voor zorgen dat zij de juiste dingen leren. De verkeerde dingen die wij hen aanleren, zullen hun gevolgen ook bij hen hebben. De Allereerste Vader zal steeds blijven toekijken op Zijn Schepping en zal steeds een ijverige god zijn. Wij mogen er zelfs van overtuigd zijn dat de God der goden er op toe zal zien dat eenieder zijn portie zal krijgen.  daarbij hoort ook het straffen van de kinderen voor de zonden van de vaderen, de derde en vierde generatie van hen die Hem haten. Voor hen die God liefhebben en getrouw zijn heeft de Maker ook de belofte dat Hij hen zal naderen en helpen. Hen die Hem zoeken zal Hij tegemoet komen.En de getrouwen zal Hij ook trouw tonen tot in duizend geslachten van hen die Hem en Zijn geboden liefhebben.

Van bijzonder belang in onze tijd is uitleg van de term ” Vader “, dat is onder de loep genomen door feministische theologen als een schadelijke metafoor die het gevolg is van een patriarchale kerk structuur en cultuur Gregory’s .

De naam ” Vader ” , zei Gregory , leidt ons tot nadenken ( 1 ) een Wezen dat de bron en oorzaak van al en ( 2 ) het feit dat dit Wezen heeft een relatie met een ander -een kan alleen maar ” Vader ” als er is een kind betrokken . Zo is de menselijke term ” Vader ” leidt tot een natuurlijk te denken aan een ander lid van de Drie-eenheid , meer dan wordt gesuggereerd door een term als ” Schepper ” of ” Maker” overwegen . Door te bellen naar God ” Vader ” , Gregory notities , begrijpt men dat er bij God een kind van alle eeuwigheid , een tweede persoon die regeert met hem , gelijk en eeuwig met hem.

” Vader ” impliceert ook de initiatiefnemer van een generatie , degene die het leven verwekt in plaats van het bedenken het. en brengt het tot bloei in de geboorte . Dit is de wijze van bestaan ​​, de weg van de oorsprong en wezen , van de Eerste Persoon van de Drie-eenheid . Hij handelt in trinitarische leven in een modus van het bestaan ​​verwant aan dat van een vader in het aardse rijk. Voor de tijd , binnen het mysterie van de Heilige Drievuldigheid , God gegenereerd een andere persoon, de Zoon , als menselijke vaders genereren zaad.

Nergens Gregory , suggereren dat dit ” Vader ” is een mannelijk wezen : ” Het is duidelijk dat deze metafoor bevat een diepere betekenis dan voor de hand liggende ” , merkt hij op . De diepere betekenis , is te vinden in een passage van Paulus aan de Efeziërs :

We vaak voor lief nemen dat een persoon met een eigen identiteit heeft van nature een overeenkomstige specifieke rol en verantwoordelijkheid uit te voeren . Er is echter vaak weinig in beide rol of verantwoordelijkheid zijn natuurlijke … beiden iets meer dan sociale constructies .

In de negentiende eeuw , vaderschap aangetrokken tot het leveren van religieuze kader van het gezin , de leiding van de familie en toonaangevende gebeden. De vader was ook de familie kostwinner en eventueel beroepsonderwijs leraar van zijn zoon , alleen voor met zijn kinderen zichzelf nadat ze waren niet meer peuters . De moeder was de belangrijkste ouder vooral omdat de taak van de vader in de industriële revolutie bracht hem vaak te reizen .

Tijdens het begin van de twintigste eeuw , vaderschap werd nog meer betrokken bij kinderen met vaders verwacht steeds meer thuis te zijn en weg van de pub of cafe dat niet enige zoon zijn over- bemoederd in steeds gay! Vaders werden verwacht om hun kinderen te leren , neem ze uit en de band met hen van zelfs jonge leeftijd . Interessant is dat de ‘natuurlijke’ wens van vaders dicht bij hun kinderen te zijn maar eigenlijk ontstaan ​​in de twintigste eeuw . Voor die tijd was het ‘natuurlijk’ voor vaders op armlengte te blijven van hun jonge , pre – volwassen kinderen .

Tegen het einde van de twintigste eeuw , vaderschap gemuteerd nog maar eens. De ‘ verzorgende vader nu co – ouders zijn kinderen ongeacht het geslacht . Niet elke vader keurt deze betekenis van het vaderschap . Sommige vaders graag zien dat hun kinderen alleen in het weekend – als dat . Toch heeft vaderschap veranderd met vaders meestal besteedt veel meer tijd met hun kinderen dan ze deden in de negentiende eeuw . Vaderschap Vandaag leunt nog steeds op haar economische rol , maar omvat inmiddels traditionele moederschap verantwoordelijkheden met betrekking tot de kinderen . Dit is natuurlijk deels een reactie op de groei van het verkeer en de werkgelegenheid van vrouwen de vrouwen .

Kortom , de vroegmoderne vader was er nauwelijks .

Daarentegen moet de laatmoderne vader worden betrokken . Dat is nogal een dramatische ommekeer voor een belangrijke identiteit in een beperkt geografisch en historisch kader.

+

Aanvullende lectuur:

1. Schepper en Blogger God 2 Beeld en gelijkenis
2. Schepper en Blogger God 3 Les en oplossing
3. Schepper en Blogger God 5 Te Vertellen zaken
4. Geschapen om te leven in relatie met God
5. Het begin van Jezus #2 Aller Begin
6. Het begin van Jezus #3 Voorgaande Tijden
7. Eva’s zeven dochters
8. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #1 Abraham de aartsvader
9. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #2
10. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #5
11. Fragiliteit en actie #8 Eerste Wetsvoorziening
12. God trekt ons voortdurend naar zichzelf
13. Aanvoelen en kennis
14. De fout is diegene van welke wij niets leren

+++

Related articles

• Fatherhood (therockpreacher.wordpress.com)
  Fatherhood is about yielding to our Creator for guidance for our families to position our children to succeed.
• What Is Fatherhood? (husbandofahomeschoolingmom.com)
  Have you ever just stopped and wondered “What is fatherhood?” In today’s media the father has become the joke of most television shows, the weakest person of the family and the one who is not really needed. Back on June 28, 1993, TIME magazine published an article on Fatherhood. It asked the question “Where are all the Fathers?” That question still rings today in the life of many kids.
• The Art of Fatherhood (ethanmichaelcarter.com)
  Most men think that being a father or dad is simply about creating a child with a woman.Creating children is easy. Raising them correctly, is the tricky part.In fact, fatherhood has nothing to do with biological ties and everything to do with ties of the heart. Ties that are created from that unbreakable connection formed by love.
• Divine Fatherhood (insightscoop.typepad.com)
  Of particular interest in our own day is Gregory’s explanation of the term “Father”, which is under scrutiny by feminist theologians as a harmful metaphor that resulted from a patriarchal church structure and culture.The name “Father”, said Gregory, leads us to contemplate (1) a Being who is the source and cause of all and (2) the fact that this Being has a relationship with another person–one can only be “Father” if there is a child involved. Thus, the human term “Father” leads one naturally to think of another member of the Trinity, to contemplate more than is suggested by a term such as “Creator” or “Maker”. By calling God “Father”, Gregory notes, one understands that there exists with God a Child from all eternity, a second Person who rules with him, is equal and eternal with him.”Father” also connotes the initiator of a generation, the one who begets life rather than conceiving it. and bringing it to fruition in birth. This is the mode of existence, the way of origin and being, of the First Person of the Trinity. He acts in trinitarian life in a mode of existence akin to that of a father in the earthly realm. Before time, within the mystery of the Holy Trinity, God generated another Person, the Son, as human fathers generate seed.

• Mutating Fatherhood (saqib.co)
  We often take for granted that a person with a specific identity has a naturally corresponding specific role and responsibility to perform. There is though often very little in either role or responsibility being natural… both being little more than social constructs.In the nineteenth century, fatherhood gravitated to delivering the family’s religious framework, directing the family and leading prayers.
  +During the early twentieth century, fatherhood became even more involved with children with fathers expected increasingly to be at home
  +
  Fathers were expected to teach their kids, take them out and bond with them from even a young age.
  +By the end of the twentieth century, fatherhood mutated yet again. The ‘nurturing father’ now co-parents his kids irrespective of gender.
  +
  Today’s fatherhood still leans on its economic role but now includes traditional motherhood responsibilities with respect to children.
• Fatherhood ~ What Are You Passing? (husbandofahomeschoolingmom.com)
  What Are You Passing? Now there is a question to ask on the day after Halloween! But what I am asking goes deeper. What are you passing to your kids? What are you passing to your grandkids?
• Do Men Need More Rights on ‘Forced Fatherhood’? (newser.com)
  With Father’s Day near comes a debate about “forced fatherhood.” The phrase refers to guys who get turned into fathers against their will through unplanned pregnancies, explains Laurie Shrage in the New York Times. Men in this situation “have few choices,” she writes. It’s ultimately the woman’s call on whether to have the baby, but her decision could saddle the man with years of child support even though he had no intention of becoming a dad. It’s time we gave men more “reproductive autonomy” by providing them with more options, writes Shrage. For example, maybe he contributes only to the medical expenses related to the pregnancy and birth, and the couple goes their separate ways.
• Fatherhood is… (loveinshallah.com)
  Photographer Sabrina Thompson‘s “Social Series: Fatherhood is…” project promotes positive images of black fathers. The campaign reached some 28 thousand people in its first six days.
• fatherhood (quotiddly.wordpress.com)
  Fatherhood is pretending the present you love most is soap-on-a-rope.
• Fatherhood (busal13.wordpress.com)
  Two men and three women.  It is said that a woman cannot raise a man.

Wetenschap en religie zijn met elkaar te rijmen

„Wetenschap en religie [worden] niet langer als onverenigbaar beschouwd.” — The Daily Telegraph, Londen, 26 mei 1999.

De relativiteit van “Nieuw” en kennisvoorziening of wetenschapstoelichting – “The Daily Telegraph’s new offices and printing premises in Fleet Street, London. Illustrated London News, 1882.” (Photo credit: Wikipedia)

Bij zowel wetenschap als religie, in hun edelste vorm, gaat het om het zoeken naar waarheid. De wetenschap ontdekt een wereld waar een luisterrijke orde heerst, een heelal dat duidelijke blijken van intelligent ontwerp bevat. De ware religie maakt die ontdekkingen zinvol door te leren dat het intellect van de Schepper achter het ontwerp schuilt dat in de stoffelijke wereld zichtbaar is.

„Ik merk dat mijn inzicht in de wetenschap enorm verrijkt wordt door religie”, zegt de moleculair bioloog Francis Collins. Hij vervolgt: „Wanneer ik iets ontdek over het menselijk genoom, ervaar ik een gevoel van ontzag voor het mysterie van het leven en zeg ik bij mezelf: ’Tjonge, alleen God wist dit eerder.’ Het is een heerlijke en ontroerende gewaarwording, die me helpt God te begrijpen en waarderen en waardoor de wetenschap me nog meer voldoening schenkt.”

Wat zal iemand helpen wetenschap en religie met elkaar te rijmen?

Een voortdurend zoeken

Accepteer de beperkingen:

Het eind van ons zoeken naar antwoorden in verband met het oneindige heelal en de eindeloze ruimte en tijd is nog niet in zicht. De bioloog Lewis Thomas merkte op:

„Er zal geen eind komen aan dit proces, omdat we nu eenmaal een onverzadigbaar weetgierige soort zijn, onderzoekend, speurend en ernaar strevend de dingen te begrijpen. We krijgen het nooit opgelost. Ik kan me geen eindpunt voorstellen waar iedereen een zucht zal slaken en zal zeggen: ’Nu begrijpen we alles.’ Het zal altijd ons verstand te boven gaan.”

Wanneer het gaat om religieuze waarheid is de omvang eveneens onbegrensd. Een van de Bijbelschrijvers, Paulus, verklaarde:

„Nu zien we alleen raadselachtige weerkaatsingen in een spiegel . . . Mijn kennis is nu gedeeltelijk.” — 1 Korinthiërs 13:12, The New English Bible.

Gedeeltelijke kennis over zowel wetenschappelijke als religieuze kwesties weerhoudt ons er echter niet van goed gefundeerde conclusies te trekken op basis van de feiten waarover we beschikken. We hoeven niet in details te weten hoe de zon is ontstaan om er absoluut zeker van te zijn dat hij morgen op zal komen.

Laat de bekende feiten spreken:

Een licht in de duisternis te vinden in de Bijbel, het Woord van God (Foto credit: Wikipedia)

Bij het zoeken naar antwoorden moeten we ons laten leiden door deugdelijke beginselen. Als we voor de bewijsvoering niet de hoogste normen hanteren, zijn we makkelijk te misleiden bij onze zoektocht naar wetenschappelijke en religieuze waarheid. Laten we reëel zijn: niemand van ons kan ooit alle wetenschappelijke kennis en denkbeelden, die thans reusachtige bibliotheken vullen, evalueren. Daar staat tegenover dat de Bijbel in een handzaam compendium van geestelijk onderwijs voorziet dat we kunnen beschouwen. De bijbel wordt terdege gestaafd door bekende feiten.*

Voor kennis in het algemeen geldt echter dat het oprechte moeite kost om feit van speculatie en werkelijkheid van bedrog te onderscheiden — zowel in de wetenschap als in de godsdienst. Zoals de Bijbelschrijver Paulus aanraadde, moeten we „de tegenstrijdigheden der valselijk zo genoemde ’kennis’” afwijzen .

20 O Timo̱theüs, behoed wat u is toevertrouwd+ en keer u af van de holle klanken waardoor wat heilig is geweld wordt aangedaan, en van de tegenstrijdigheden der valselijk zo genoemde „kennis”.+ 21 Door met zulk een [kennis] te geuren, zijn sommigen van het geloof afgeweken.+ (1 Timotheüs 6:20).

Om de wetenschap en de Bijbel met elkaar te rijmen, moeten we de feiten voor zich laten spreken, waardoor we gissingen en speculaties vermijden, en nagaan hoe het ene feit het andere staaft en aanvult.

Wanneer we bijvoorbeeld inzien dat de Bijbel de term „dag” gebruikt voor periodes van uiteenlopende duur, begrijpen we dat het verslag over de zes scheppingsdagen in Genesis niet in tegenspraak hoeft te zijn met de wetenschappelijke conclusie dat de leeftijd van de aarde ongeveer vier en een half miljard jaar is. Volgens de Bijbel bestond de aarde al een niet-gespecificeerde tijd voordat de scheppingsdagen begonnen. (Zie de voetnota „De scheppingsdagen — Elk 24 uur lang?”) Zelfs als de wetenschap zichzelf corrigeert en een andere leeftijd voor onze planeet oppert, gaan de uitspraken in de Bijbel nog op. In plaats van de Bijbel tegen te spreken, voorziet de wetenschap ons in dit en veel andere gevallen juist ruimschoots van aanvullende informatie over de stoffelijke wereld, in het verleden en het heden.

Geloof, geen lichtgelovigheid:

De Bijbel verschaft ons kennis over God en zijn voornemens die uit geen enkele andere bron te putten is. Waarom moeten we er vertrouwen in stellen?
De Bijbel zelf nodigt ons uit zijn nauwkeurigheid te testen. Sta eens stil bij de historische authenticiteit, de bruikbaarheid, de eerlijkheid van de schrijvers en de integriteit van de bijbel. Door een onderzoek in te stellen naar de nauwkeurigheid van de Bijbel, met inbegrip van de uitspraken van wetenschappelijke aard en, nog overtuigender, de onfeilbare vervulling van honderden profetieën door de eeuwen heen tot op de huidige dag, kan men er vol overtuiging in gaan geloven als het Woord Gods. Geloof in de Bijbel is geen lichtgelovigheid maar een gefundeerd vertrouwen in de nauwkeurigheid van Schriftuurlijke uitspraken.

Heb respect voor de wetenschap; erken de waarde van geloof:

Ook al mogen sommigen het doen uitschijnen heeft de Bijbel geen twee gezichten en spreekt zij niet over een drie-hoofdige of drie-ene godheid. – Bijbel van Neapol (Foto credit: Wikipedia)

Ernstige Bijbelstudenten, zoals de Vereniging van Bijbelstudenten,  Jehovah’s Getuigen en Christadelphians nodigen mensen die zowel wetenschappelijk als religieus onbevooroordeeld zijn uit, deel te nemen aan een oprechte speurtocht naar de waarheid op beide terreinen.
In hun gemeenten stimuleren de ernstige Bijbelonderzoekers gezond respect voor de wetenschap en haar bewezen bevindingen en tevens de innige overtuiging dat religieuze waarheid alleen te vinden is in de Bijbel, die ronduit en ruimschoots onderbouwd verklaart het Woord van God te zijn.

Indien een Getuige van Jehovah aan uw deur langs komt durf hem of haar te bevragen en vergelijk datgene wat deze God liefhebbende personen vertellen en wat er in de Bijbel staat. Indien u hun Bijbelvertaling niet vertrouwd durf gerust te vergelijken met uw eigen Bijbelvertaling.

De apostel Paulus verklaarde:

„Toen gij Gods woord hebt ontvangen, hetwelk gij van ons hebt gehoord, hebt gij het niet als het woord van mensen aangenomen, maar, wat het ook inderdaad is, als het woord van God.” — 1 Thessalonicenzen 2:13.

Weet dat Woord van God te vinden en veelvuldig te raadplegen om er de nodige antwoorden in te vinden.

Natuurlijk zijn er, net als bij de wetenschap, schadelijke leugens en praktijken in de godsdienst binnengedrongen. Er bestaat dan ook ware religie en valse religie. Er zijn heel wat religieuze verenigingen in het Christendom die maar al te graag veel mensen lokten met dingen die de bevolking graag hoorde. Heel wat denominaties hebben allerlei dingen aan de mensen opgelegd die eigenlijk niet in overeenstemming zijn met de Bijbel. Zij werden rond de oren geslagen met allerlei dogma‘s, of zaken die zij zo maar moesten geloven omdat het begrip van die leerstelling het menselijk verstand zou te boven gaan. Zodra de mensen de Bijbel werkelijk beter gaan onderzoeken overvalt hen echter een vertrouwensbreuk en zijn zij zeer ontgoocheld hoe hun kerk hen jaren dingen heeft doen geloven die helemaal niet zo in de Bijbel verteld staan.

Na hun ontgoocheling haken meerdere mensen van het geloof af, toch zijn er anderen die juist dan verder gaan grasduinen en dieper op zoek gaan in de Heilige Schrift om de Waarheid te vinden. Hun verder onderzoek maakt dat zij afstand willen nemen van die opgelegde leugens. Daarom hebben veel mensen de georganiseerde gevestigde religies verlaten om lid te worden van een christelijke gemeente van een groep die buiten de gewone traditionele grootkerken valt. Ze zijn teleurgesteld in het gebrek aan bereidheid bij hun vroegere religie om menselijke overleveringen en mythen af te zweren en in plaats daarvan de ontdekte of geopenbaarde waarheid te aanvaarden. Voor hen lijkt het alsof zij daar de enige Gods getrouwe Bijbelonderzoekers kunnen vinden. In vele plaatsen zijn zij de enigen die werkelijk uit gaan om het Woord van God te verkondigen. Maar als mensen goed uitkijken zullen zij nog andere vredelievende Christenen vinden dan de goed gekende Getuigen van Jehovah die zo getrouw mogelijk naar het Woord van God willen leven.

Daar komt nog bij dat ware christenen een echt doel in het leven vinden, gebaseerd op een gedegen kennis van de Schepper, zoals hij in de Bijbel wordt geopenbaard, en van zijn bekendgemaakte bedoelingen met de mensheid en de planeet waarop we leven. Jehovah’s Getuigen kunnen uw levenspad kruisen. U kan van hen gebruik maken om meer te weten te komen over dat Woord van God en hun kijk op het wereldgebeuren. Maar weet dat er naast hen nog andere Bijbelgetrouwe christenen zijn die eveneens uitkijken om u te leren kennen en in hun gemeenschap te ontmoeten.

Weet dat, ook al komt u ze niet dadelijk tegen, er meerdere Bijbelonderzoekers of ernstige ‘Bijbelstudenten‘ zijn die u willen helpen als u vragen over de Bijbel hebt. Zij  die zoeken mogen zo bevredigende, redelijke, op de Bijbel gebaseerde antwoorden ontvangen op vragen als:

Waarom zijn we hier? Waar gaan we heen?

Zij zullen die informatie heel graag met u delen.

*

Voetnota:

1: Feiten van de Bijbel: Zoek ook om te lezen: De bijbel — Gods woord of dat van mensen?, uitgegeven door Jehovah’s Getuigen.

Creationisten die van mening zijn dat fossielen de evolutietheorie tegenspreken

2a: Het creationisme is in de eerste plaats geloof in een schepping. Dit scheppingsgeloof wordt met name in de monotheïstische religies van fundamenteel belang geacht.

De scheppingsdagen — Elk 24 uur lang?

  Sommige fundamentalisten beweren dat niet evolutie maar creationisme de verklaring is voor de voormenselijke geschiedenis. Ze verklaren dat de hele stoffelijke schepping werd voortgebracht in slechts zes dagen van elk 24 uur, zo’n 6000 à 10.000 jaar geleden. Maar daarmee propageren ze een onschriftuurlijke leer die voor velen aanleiding is geweest om de spot te drijven met de Bijbel.

  Is een dag in de Bijbel altijd letterlijk 24 uur lang? Genesis 2:4 spreekt over „de dag waarop Jehovah God aarde en hemel maakte”. Die ene dag omvat alle zes de scheppingsdagen uit Genesis hoofdstuk 1. Volgens het bijbelse taalgebruik is een dag een afgebakende periode en kan hij duizend jaar of vele duizenden jaren lang zijn. De Bijbelse scheppingsdagen laten een tijdsduur van duizenden jaren voor elk ervan toe. Bovendien bestond de aarde reeds voordat de scheppingsdagen begonnen (Genesis 1:1). Op dit punt is het bijbelverslag dus verenigbaar met ware wetenschap.

8 Laat dit ene feit echter niet aan UW aandacht ontgaan, geliefden, dat bij Jehovah* één dag als duizend jaar is en duizend jaar als één dag.+ (2 Petrus 3:8).

  Over beweringen dat de scheppingsdagen slechts 24 letterlijke uren lang waren, merkt de moleculair bioloog Francis Collins op:

„Niets in de moderne geschiedenis heeft serieuze geloofsopvattingen meer schade toegebracht dan het creationisme.”

2bis: Creationistische wetenschap, een tak van het creationisme, probeert met onderzoek en de theorievorming het ontstaan van de aarde en het ontstaan van het leven te verklaren als scheppingsdaad en de gangbare wetenschap te ontkrachten. Dit wordt in de wetenschappelijke wereld algemeen opgevat als pseudowetenschap.

+

Voorgaande: Stemt de Bijbel overeen met de wetenschap

Engelse versie / English version:  Reconciling Science and Religion

++

Aanvullend leesmateriaal:

1. Zoeken naar waarheid, studiemateriaal, Jehovah Getuigen, ex-Jehovah Getuigen en anderen
2. Waarheid speelt nooit valse rollen van welke aard dan ook
3. Wat Jezus Deed: Wanneer waarheid niet het doel is & Belangrijkste dingen eerst
4. Geleerd en Gelovig
5. Vaticaan publiceert procesakten van Galileo Galilei
6. Wat is Gods doel met de aarde?
7. We kunnen Gods doel niet zien
8. De naakte waarheid is altijd beter dan de best geklede leugen
9. Leugen, handvat dat alle instrumenten past
10. Priester bederft kerst volgens ouders
11. Religie en samenleving één geheel
12. Hersenen beheersen geloof in religie
13. Overtuiging voor de dingen die God beloofde
14. Niet alle Getuigen behorend tot Getuige van Jehovah

+++

Related articles

• Ohio court upholds firing in school Bible case (star-telegram.com)
  A public school district was legally justified in firing a science instructor who refused to remove religious materials from his classroom, a divided Ohio Supreme Court said Tuesday in a ruling that stopped short of addressing issues the case raised about the teaching of creationism and intelligent design.
  +

  A lawyer for the school board had said Freshwater waved a Bible at his students, distributed religious pamphlets and talked about creationism in evolution lessons, violating the constitutional separation between church and state. Messages were left Tuesday for the superintendent and attorneys for the school district, about 40 miles northeast of Columbus.

  Dunaway had argued that accounts of Freshwater’s conduct were exaggerated and that he was exercising academic freedom to explore controversial ideas.

  Freshwater was dismissed after investigators reported he preached Christian beliefs in class when discussing topics such as evolution and homosexuality and didn’t remove religious materials as ordered. He also was accused of using a science tool to burn students’ arms with the image of a cross, but that allegation was resolved and wasn’t listed as a factor in his firing.

• Misconception with religion. (venusxfaith.wordpress.com)
  To this man, as well as a lot of people their perception of a super religious person is someone who knocks on doors like a Jehovah’s Witness, attends church daily, but do not follow the laws of the Gospel. To many, super religious means hypocrisy. I do not believe in the term “super religious.” I am a Christian woman, and I was born under sin.
  +
  However, the more I learned and the more I picked up my Bible I started to build a relationship with Him. I cannot explain to you how it feels, but it is the best feeling in the world. I realize that I am nothing without Him. Of course I still go through trials, but I tell myself that God is bigger than my problem and with Faith I will get through it.
• Secular Sunday: Losing My Religion, Part 2: Islam (rebekkaksteg.com)
  I have been asked several times to share my story of how I went from growing up as an Evangelical Christian, to a Qur’an-only Muslim and finally as an Atheist. The only “beliefs” that give me no cognitive dissonance.
• Rethinking Faith: Death of the Traditional God (thelonewaste.wordpress.com)
  If science proved God’s non-existent, how do you think the world would react? The world inhabited by the believers of a monotheistic religion. I’m sure the common image to our imagination is a sight of burning cities, crying infants, and and more suicides than a cult Kool-Aid party. But, is that what would really happen? Are people so centered around the idea of a God, that they must cling to the actual fact of Its true existence? Absolutely not. Actually, many people have never seen a glimpse of a God or a higher power. It’s all a creation in their passionate hearts and hopeful minds. It’s the phenomenon called faith. So, telling a person of faith that their God doesn’t exist is like trying to tell a child that their best imaginary friend is dead. They’ll never quit believing.
• The Anthropological Value of the Bible (declameren.wordpress.com)
  “Yes. Generally all fiction is bullshit. But no amen from me. The Anthropological value of the bible is undermined by crap like this”
  +
  On all cultural levels – art, music, religion, society, legislative, morality. It permeates everything and has saturated the western world with its influence. It has given rise to no more than 85 various different Judeo-Christian religious structures, with a total of 847 denominations sorted in some or other form under the 85. The Bible was translated in its complete form into 469 languages and in part into 2454 languages. There are 1 534 946 000 Jews and Christians (i.e. People Directly influenced by the bible) in the world today. This is 21% of the world’s population.  More than 51% of the world population find some other indirect intrinsic value in the Bible.
• If You’re Looking For A “Bible Beater” She Isn’t Here… (notyouraveragepreachersdaughter.wordpress.com)
  people think that since my daddy’s a pastor, I am going to shove some biblical prophecies down their throat at their first mention of what they did over the weekend. I am human, I make mistakes, I get in trouble, and I understand struggles.
• Science & Religion: The Paramount Candour (science-religion-the-paramount-candour)
  science, like religion, is ultimately built on a platform of beliefs and assumptions. No one can prove that the universe is mathematical or that the same laws that seem to hold in the here and now can be applied to the distant quasars or to the first moments of time. These are among the tenets of the faith, marking the point at which reasoning can begin. It is not just the coincidence of the approaching millennium that is inspiring hopes for what would be the grandest of unified theories. But science, too, is feeling its limits, leaving a vacuum that religion is happy to rush into. Neuroscientists can explain the brain, on a rough level, as networks of communicating cells called neurons. But it is hard to imagine a satisfying theory of the conscious experience — what it is like to be alive. And no amount of theorizing is apt to converge on a persuasive explanation of where the mathematical laws are written or what happened before the Big Bang. This is where religion interferes and it depicts the creation of the world and other things science cannot explain, and this shows that there is no skirmish between science and religion.
• Mendel Medal Recipient Seeks to Reconcile Science and Religion (vutimes.wordpress.com)
  Why do so many people have the impression that one cannot be a scientist and still profess faith? What exactly does it mean to do science? When Dr. Hones’ students are learning Newton’s three laws of motion, are they doing science? Not really. Science is rarely, if ever, done in a classroom setting. What, then, is science? Most people think of science and think of white lab coats and test tubes and rather uninteresting people that always seem to be doing work. Is that what science is? Nope. Science is an endeavor. It is an endless journey to use our imperfect tools to generate imperfect data to be analyzed with our imperfect minds.
  The Villanova University Mendel Medal is an award presented to outstanding scientists, aware of the limitations of science, seeking to bridge the gap between science and religion.
  +
  the pursuit of science, despite its imperfections, is a worthy study, we can begin to realize how there exists no way for science and religion to conflict. Religion, and faith itself, are ultimately a search for truths. Who/What is God? Is there an afterlife? What existed before our universe? Did God create our universe? These are religious questions that science cannot possibly answer through measuring imperfect values or examining imperfect data sets. The scientist who claims he or she has discovered something that ultimately disproves the existence of a God, this scientist has made the grievous error of misunderstanding the nature of his or her work and its inherent uncertainty.
• Ohio Supreme court: it’s legal to fire a creationist teacher (whyevolutionistrue.wordpress.com)
  If you follow creationism, you’ll be familiar with the case of John Freshwater, a teacher of eighth-grade science students (i.e., 14-year-olds) in Ohio. He was a goddie who taught creationism, kept a Bible on his desk, bedecked the classroom walls with religious pictures, and became notorious for burning the sign of the cross into one of his student’s arms to demonstrate the principle of a Tesla coil.  Here’s Freshwater’s demonstration of “science”, an exhibit used in the civil court case against him (it was settled out of court)
• Triangulations : “Studies show…” as a Smokescreen (triangulations.wordpress.com)
  People who preface their sales points by saying “studies show” may also be trying to say, “look, this is science, don’t question it.” or “I know my stuff, don’t question me.”  So it is not just the religion hucksters who play the game.
  +
  beware: In developed countries, among the highly educated, science is the new Bible and “Studies shows” is the equivalent of “In the original Greek” for Bible pushers. Don’t be hoodwinked by either.

 

Wetenschappers, filosofen hun zeggen, geloven en waarheden

Zoektocht naar zingeving

Door de eeuwen heen hebben heel wat mensen naar antwoorden gezocht op de verschillende vragen die meerdere mensen bezig hielden, zoals waar komen wij vandaan, hoe is de wereld ontstaan, wat is er in het heelal, hoe kunnen wij ons leven beïnvloeden en verbeteren, waar gaan wij naar toe wat gebeurt er na de dood, enz.

Mensen hebben hun toevlucht gezocht bij allerlei theorieën en godsdiensten. Langs één kant waren er die geloofden dat de natuurkrachten godheden waren die het leven beheersten. Anderen geloofden dat er eerder één bepaald iets of iemand was dat zorgde dat dingen in ontstaan kwamen. Een hele groep mensen nam hun toevlucht in godsdienst terwijl anderen dan weer juist vonden dat zo iets totaal overbodig was. Zodra mensen rationele verklaringen hadden voor angstaanjagende verschijnselen als donder en bliksem, bleken er voor hen dan ook geen geheimen meer te zijn en leek het allemaal zo simpel dat er niemand of niets boven moest staan.

Afwijking van vroeger geloof

Ideeën zoals over de dichtheid die is te berekenen door massa delen door volume. Maar met deze driehoek kun je ook de andere eenheden berekenen. je legt de vinger op de eenheid die je wilt weten, en dan blijven er twee eenheden over. de streep staat voor delen door. en de punt staat voor “keer”. voorbeeld: leg de vinger op de m van massa. dan staat er dus: ρ × V = m (Foto credit: Wikipedia)

Naast hen die de Schepper God via hun ouders en voorouders kenden en bleven eren waren er die mensen die afgeweken waren van dat geloof in die Ene Ware God en hun toevlucht zochten in het animisme, vervolgens in voorouders die in de hemel hun eigen leven blijven leiden, en later goden. Men zocht naar verklaringen voor aanvankelijk onverklaarbare verschijnselen.

Dirk Draulans geeft toe dat ook wetenschap een religieus kantje begint te hebben, waarmee hij niet bedoelt dat ‘geloven’ in Charles Darwin iets van dezelfde strekking is als geloven in een god.

Er zijn genoeg wetenschappelijk solide bewijzen voor het bestaan van natuurlijke en seksuele selectie om het geëmmer van creationisten te kunnen ontkrachten. Voor de vele zelfingenomen individuen die vinden dat zij zo waardevol zijn dat ze wel door een almachtige god geschapen móéten zijn, is de evolutietheorie een nachtmerrie. Die impliceert immers dat wij het resultaat zijn van een lang proces via allerhande tussenstadia met monsterachtige vissen, spitsmuisachtige mormels en – godbetert – voorouderlijke apen.

Natuurlijk ziet hij het gevaar uit Amerika komen, dat ook Nederland al begint in te palmen en waar creationisten een zeer enge geloofsopvatting willen doordrukken en negeren wat God hier op aarde tijdens de vele miljarden jaren heeft laten ontwikkelen of ‘evolueren’.

Het al of niet geloven of overtuiging hebben

De eerste betekenis van geloven is de veronderstelling dat iets waar of niet waar is. Het ‘Geloven‘ is iets aannemen als een zekerheid of een overtuiging in iets waar men zich volledig wil op toe leggen en niet wil ontkennen. Algemeen betreft het niet iets dat voor altijd vast moet staan, want daar heeft de geschiedenis meermaals bewezen dat de meeste mensen in datgene wat zij geloofden veranderingen hebben aangebracht. Van een kinderlijk geloof ging het naar een volwassen gedragen geloof waar men fundamenten heeft opgebouwd op stelling die men wenste voor waar te nemen.

Leerkrachten en doorgeven van kennis

Karikatuur van Charles Darwin uit Vanity Fair magazine met de hoofding “Natuurlijke Selectie”. (Foto credit: Wikipedia)

Doorheen de geschiedenis kon men zo opgroeiende kinderen vinden die dingen aannamen van hun ouderen, ouders en onderwijzers, maar met de tijd meer gingen ingaan tegen hun eigen  leerkrachten. Dit maakte zelfs dat sommigen niet in hun proeven slaagden omdat die heren die hen les gaven overtuigd waren van hun gelijk. Maar met de tijd konden die onderzoekers verder dingen ontdekken en bewijzen zodat de goegemeente toch moest over gaan tot het gelijk geven van die mensen, wetenschappers, waar het zich eerst tegen verzette.
Steeds betrof het leerstellingen, gedachten waar men aan wenste te houden omdat zij een zekere vorm van zekerheid gaven.  Het ging om inschattingen die men maakte dat een bewering met een zekere waarschijnlijkheid waar of onwaar zou kunnen zijn. Deze waarschijnlijkheid is in het geval van ‘geloven’ groter dan wanneer men ‘geen idee’ heeft, en kleiner dan wanneer men iets ‘zeker weet’. Deze waarschijnlijkheden worden door individuen persoonlijk toegekend. In deze betekenis van geloven geldt dus dat er geen zekerheid is over de kwestie. Maar daarnaast is er dat stellige vertrouwen in de zekerheid die men denkt te vinden. Er is het hebben van vertrouwen of de overtuiging in een verwachting in iets of iemand, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de uitspraak “ze gelooft in mij”. In deze betekenis gaat het dus om de persoonlijke overtuiging dat iets zo is, gaat gebeuren of vaststaat. Geloven is dan vertrouwen en vervolgens stellen dat iets zo is.

Het waarin geloven

Nu heeft de mens zich al vele ‘kopbrekens’ bezorgd over de vraag van dat geloven en waarin te geloven. Weten en geloven (in de betekenis van overtuiging en vertrouwen) gaan vaak samen, en staan niet in tegenstelling tot elkaar. Geloven en weten of kennis hebben in de betekenis van een wetenschappelijk bewezen waarheid of onwaarheid staan echter vaker tegenover elkaar. Als een feit bewezen is (‘de aarde is rond’), is het moeilijk te geloven in het tegendeel ervan (zou men zeggen)

Bij gebrek aan feitelijke kennis is het menselijk individu echter beperkt tot het geloven van een veronderstelling of het tegendeel daarvan. Dit heeft dan ook tot gevolg gehad dat de mensheid haar geloof in bepaalde dingen regelmatig heeft moeten bijstellen. De logica was dikwijls ver zoek en vele mensen dachten meer zekerheden te vinden in traditionele waarden en overtuigingen die van generatie tot generatie werden overgeleverd. Naast vaste waarden die men wenste aan te nemen of te geloven waren er ook de gedachten naar het onbekende waar men een vermoeden wilde uiten dat men liefst als waar of als dusdanig wenste aan te nemen. Dit was dan een geloven in logische zin, dat kan geïnterpreteerd worden als het toekennen van een waarschijnlijkheid aan de veronderstelling dat deze waar is (bijvoorbeeld: “Ik geloof dat het morgen zal ophouden met regenen.”). De traditionele psychologie heeft vanouds geloven behandeld als was het de eenvoudigste vorm van geestelijke weergave en daardoor een van de bouwstenen van de bewuste gedachte.

Onweerlegbare of herkenbare

Wij moeten er echter  van bewust zijn dat het geloven meer vergt dan een gewoon aanvaarden dat iets zus of zo zou zijn. Velen vergissen zich dat het geloof steeds moet kunnen gehandhaafd worden door een onbepaalbaar iets of veel heeft te maken met het onweerlegbare. De Kerk heeft hiervoor vele dogma’s geschapen, waarbij zij mensen er toe brengt om onverklaarbare dingen zo maar als waar aan te nemen omdat zij het menselijke verstand te boven zouden gaan.

Zoals meerdere filosofen neem ook ik aan (= geloof ik) dat geloven normaal gesproken een persoonlijke keuze moet zijn om tot zekere hoogte spontaan en willekeurig over te gaan tot het aannemen van zaken of gedachten als ‘waarheden’ of ‘onmiskenbaarheden’. Sommigen menen dat men kan kiezen om een zaak te onderzoeken maar dat men niet kan kiezen het te geloven. Hier gaan vele geloofsgemeenschappen verkeerd door onweerlegbaar zaken op te leggen die iedereen maar moet aan nemen ook al kan men ze niet verklaren of verder uitdiepen.

Gevoelen, geloof en filosofie

Willard Van Orman Quine

Eveneens moeten wij toegeven dat er mensen zijn die soms dingen niet geloven omdat zij het niet willen geloven, in het bijzonder in zaken waarin men emotioneel betrokken is. Het gevoelsleven is namelijk een zwakke schakel in de geloofsvorming, die ook mede bepaald wordt door de invloeden die van uit de omgeving ‘gebombardeerd’ worden op de zoekende of afvragende persoon. Door dat de wereld regelmatig geconfronteerd werd door die zoektocht naar waarheden en naar het ‘wat geloven’ zijn er ook meerdere filosofen die belangrijke bijdragen hebben geleverd aan de ideeën over kennis en geloven zoals onder andere René Descartes, Benedictus de Spinoza, David Hume, Immanuel Kant en de logicus in de analytische traditie uit de 20e eeuw Willard Van Orman Quine, volgens wie filosofie meer dan slechts een conceptuele analyse kan zijn.

De wereld kon meerdere denkers vinden die ook zochten de wetenschap te verstaan vanuit de middelen of bronnen van de wetenschap zelf. Daarbij kan men de vraag stellen of zij openheid in hun gedachten hadden om bij meerdere bronnen te rade te gaan of voorkeuren hadden om zich op een welbepaalde groep denkers te richten. Hierdoor kreeg men een afwijking van het objectief denken en belanden veel wetenschappers in het subjectief denken. Geloof en rationalisme en logica werden soms aangetroffen als stoorzenders in het zelfde vaarwater. In de religieuze context werden zij zo soms ten onrechte tegenover elkaar geplaatst, als zouden geloof en rede of verstand elkaar uitsluiten. Er wordt wel beweerd dat waar de wetenschap ophoudt, het geloven begint maar dit is een discutabele opvatting. Er zijn immers ook stromingen die een synthese tot stand proberen te brengen tussen religie en wetenschap: zie bijvoorbeeld Theosofie, Ken Wilber of Intelligent design.

Zin om te bepalen

Hier in het Westen willen wij alles zo graag definiëren. Alles moet in vakjes kunnen opgedeeld worden en moet een etiketje of label krijgen. Alles wat niet in het kader past willen wij ook dikwijls van de hand doen als onwaarheden of ‘rommel’ (‘paardenstront’ of ‘bullshit’) In veel culturen, zoals bij de traditionele Aboriginals in Australië, zijn er geen woorden om geloof en weten te differentiëren. Geloven en weten zijn daar één.

Hier in het Westen moet dat ook verenigbaar kunnen zijn, ook al ‘geloven’ daar veel mensen niet in. Maar alles is voor handen om dat weten en leven samen te laten gaan in een leven met kennis en inzicht voldoende om ons door het leven te krijgen. Het is niet omdat wij iets niet kunnen verklaren dat wij het niet zouden kunnen aannemen als iets dat door de eeuwen heen een vast staand feit is.  Als geschapen elementen, wezens die zijn of bestaan, moeten wij onder ogen zien dat wij eerst en vooral ‘wezens’ zijn. Maar als wezen moeten wij ook durven ‘wezen’ of ‘zijn’. Zonder het ‘zijn’ zijn wij niets. Hiertoe hebben wij eigenschappen in ons zelf die wij moeten ontginnen en leren gebruiken. Ieder van ons heeft de mogelijkheid om toegang te krijgen tot wijsheid, inzet, concentratie (of Samadhi  in het boeddhisme) en gewaarzijn. Volgens de Bijbel, dat wij als Woord van God beschouwen, moeten wij deze krachten als mens trachten te leren beheersen. Volgens dat Woord van God moeten wij aan ons zelf sleutelen om alle innerlijke elementen op elkaar af te stellen. Om een optimaal resultaat te bekomen moeten deze krachten in ons innerlijke in evenwicht komen of in balans zijn, vooraleer wij als mens kunnen slagen ten volle te zijn wie wij horen te zijn.

Vormen van aan te nemen houding

Volgens de Heilige Schrift (de Bijbel) is de correcte attitude essentieel en kan er zonder het werken aan zichzelf geen geloof zijn. Zonder werken is het geloof namelijk dood.

“ja, zoals het lichaam zonder geest dood is, zo is ook het geloof zonder werken dood.” (Jakobus 2:26 NB)

“Zo ook het geloof: als het geen werken inhoudt, is het dood, op zichzelf genomen.” (Jakobus 2:17 NB)

“Wil je erkennen, o lege mens, dat zo’n geloof zonder werken onwerkelijk is?(-)” (Jakobus 2:20 NB)

De Bijbel verzekerd ons dat wij moeten leren inzien dat ‘geloven’ geen zin heeft als wij niet tegelijk ook dóen wat God van ons vraagt. Geloof dat niet met daden  samengaat, is geen echt geloof volgens de Heilige Schrift en getuigd ook niet van dat geloven. Men kan wel zo veel zeggen maar als men er zich zelf er niet aan houdt zal dat ook anderen niet kunnen overtuigen van het gelijk.

Vast te stellen toestanden, verbanden en kwaliteiten

In de wereld zien wij dat de mens hoofdzakelijk naar de wetenschap streeft die zich berust op menselijk verklaarbare en in statistieken weer te geven vaststellingen. Men wil begrippen zien die men als een cognitieve eenheid, als mentale voorstelling van een of meer ideeën kan samenvatten in een hogere klasse van gelijkaardige of verwante verschijnselen of abstracte relaties. Zo heeft de mensheid ‘concepten‘ geschapen die op die manier de denkbeeldige objecten zijn waarmee filosofie wordt bedreven. Het gaat bij iedere filosofische benadering telkens om abstracte voorstellingen van toestanden, verbanden of kwaliteiten, die in de werkelijkheid worden onderscheiden en in een gezamenlijke denkvorm gebracht.

Nieuwe religie

Door de eeuwen heen zag men vele wetenschappers en filosofen hun ideeën verkondigen en wilden zij mensen doen geloven dat natuurkunde en de wetenschap het geloof hebben achterhaald. Vandaag krijgen wij ook soms de indruk dat wetenschappers een allesomvattende claim leggen op wat mensen nog mogen denken en geloven. Die wetenschap lijkt wel een soort nieuwe religie te zijn geworden. Men vindt ook daar meerdere kampen in (gelijk denominaties in de verscheidene kerken), die zich met momenten ook fel gaan bestrijden zoals wij in de kerkgemeenschappen ook zien waarbij de ene geloofsgroep fel afzet tegen de andere.

“Veel wetenschappers gaan zich aan forse uitspraken te buiten”

zegt hoogleraar fysica bij materiaalkunde Arie van den Beukel. Hij vervolgt:

‘Het leven heeft geen zin, het is het resultaat van toevalsprocessen’. ‘De mens is een schitterend ongeluk’; of een uitspraak van de fysicus Weinberg: ‘Hoe meer we het heelal leren kennen, des te zinlozer komt het ons voor’.

Hij onderzocht op welke wetenschappelijke basis dergelijke uitspraken berusten en kwam tot de onthutsende conclusie dat het gebakken lucht is. Geen wonder, voor ons, als wij zien hoe door de jaren heen de wetenschappelijke bevindingen moesten bijgeschroefd worden. Regelmatig moesten de schoolboeken gewijzigd worden met nieuwe wetenschappelijke inzichten, die telkens als dé waarheid werden verkocht, maar enkele jaren toch niet zo volledig de waarheid bleken te zijn.

Zoeken naar inzicht en kennis

Opmetingen en optekeningen. – Tower Hill Maar Deposits (Foto credit: only_point_five)

Veel wetenschappers doen echt bewust hun best om tot betere inzichten te komen. Met ernst trachten zij achter de waarheid te komen, maar vergeten daarbij wel eens hun nietigheid als mens. Allen zijn wij namelijk zeer beperkt en moeten wij inzien dat wij die beperktheden hebben. (Een moeilijk te verdragen iets.) Ook moeten wij beseffen dat elk van ons een product van zijn omgeving is, gevormd door onze ouders en onderwijzers in een cultuur die mee bepalend zal zijn voor de keuzes die wij zullen gaan maken. Hierbij kunnen wij ons niet van ontdoen dat die keuzebepaling ook mee gevormd zal worden door al die invloeden rondom ons. Dit zal tot gevolg hebben dat er een vorm van een soort vooringenomenheid zal zijn.

“Wanneer je een wetenschappelijke bril opzet, ontgaan de zinvragen je.”

Bekend de hoogleraar fysica van den Beukel.

Met de wetenschap zijn er verscheidenen die zich die wetenschappelijke boeken als geloofsboeken zijn gaan aan nemen. Sommigen zijn gaan denken dat wetenschap alles is. Het wetenschappelijk denken heeft het rationalisme van Descartes en het irrationalisme gebracht en verscheiden geloofsovertuigingen zoals het darwinisme en andere.

Wittgenstein staat in het centrum van van den Beukel zijn boek ‘Met andere ogen, over wetenschap en het zoeken naar zin’. Hij zegt over de Oostenrijks–Britse filosoof:

‘Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen’, schreef Wittgenstein in zijn beroemde Tractatus. Wat Wittgenstein hiermee bedoelde, is dat het wetenschappelijk spreken zijn grenzen niet moet overschrijden. Wittgenstein is door de logisch-positivisten altijd misbruikt. Wat hun ontging was de mystieke levenshouding van Wittgenstein die, weliswaar verhuld, in zijn werk naar voren komt. Als wetenschappers bescheidenheid willen leren, moeten ze veel Wittgenstein lezen, zou ik zeggen. Èn begrijpen wat hij bedoeld heeft natuurlijk.”

Geen stilzwijgen

Dat men met taal alleen zinvol kan omgegaan als daarmee “standen van zaken” worden beschreven mag een mogelijkheid van denken zijn dat echter de mens niet tot zwijgen kan brengen. De mens moet namelijk stappen durven ondernemen op onbewandelde paden en zich durven in het ongewisse of de onbekende donkere ruimte durven begeven. Wij kunnen de wereld ervaren zoals hij is, maar moeten er ook durven over nadenken. Zelfs dingen die wij niet weten of nu nog niet kennen moeten wij durven bespreekbaar maken. Dit kan enkel door er over na te denken maar ook door er zelf over te durven praten. Later zag Wittgenstein ook in dat de taal te complex is om de wereld in een één-op-één verhouding te beschrijven. Zo is het onmogelijk om bijvoorbeeld een minachtend zuchten binnen het taalsysteem een duidelijke plaats te geven. In plaats daarvan spreekt hij van taalspelen. De verschillende taalspelen zijn toepasbaar op verschillende situaties, waarbij telkens een “familiegelijkenis” optreedt. Hoewel er voor elke situatie specifieke kenmerken zijn vast te stellen, zijn niet alle kenmerken toepasbaar op alle situaties, zoals leden van eenzelfde familie op elkaar lijken, zonder dat ze precies dezelfde gezichtstrekken hebben. Het is met deze nieuwe visie van taal dat hij veel invloed uitoefende op andere filosofen, voornamelijk in de Ordinary language philosophy. Een bekend criticus van deze latere Wittgensteiniaanse filosofie was de filosoof en antropoloog Ernest Gellner, voornamelijk in zijn boek Words and Things (1959).

Waarnemen en verwoorden

Over heel wat zaken is er heel wat gedebatteerd en van mening verschild door erkende wetenschappers. – Flickr – NewsPhoto! – 350 climate change in Amsterdam (3) (Foto credit: Wikipedia)

Wij als mens kunnen waarnemen wat er gebeurd en dit trachten te verwoorden. Zin en onzin kunnen wij ook trachten te achterhalen. Ook kunnen wij proberen inzichtelijke argumenten naar voor te schuiven.

Rogeer Hoedemaekers in het boek ‘Iets of niets’ schrijft:

“Toen de natuurwetenschappen steeds meer structuur, orde en wetmatigheid vonden in de kosmos zagen de theologen daarin juist de scheppende kracht van God”

“En toen in de tweede helft van de achttiende en begin negentiende eeuw steeds meer orde, structuur en complexiteit in biologische organismen werd ontdekt, werden ook deze geïnterpreteerd als bewijs van Gods grootheid en almacht.”

Verenigbare analyse

Het is verkeerd te denken dat natuurwetenschap en religie binnen een gemeenschappelijk stelsel van analyse of verklaring niet verenigd of zelfs tot één geheel gemaakt zouden kunnen worden, maar evenmin waarom die twee ondernemingen een onderling conflict zouden moeten voelen.

De agnost Jay Gould, auteur van het boek ‘God en Darwin’, zegt:

“De natuurwetenschappen streven ernaar de werkelijkheid van de natuur in kaart te brengen en theorieën op te stellen die de aangetroffen feiten met elkaar in verband brengen en verklaren. De religie beweegt zich daarentegen op het even belangrijke, maar geheel verschillende terrein van de menselijke strevingen, zingeving en waarden. Onderwerpen die binnen het feitelijk domein van de natuurwetenschappen wel verhelderd, maar nooit opgelost worden.”

Wetenschapper en bewijs van al of niet een God

Geen enkele wetenschapper heeft al kunnen bewijzen dat God niet bestaat, omdat daar ook geen bewijs van is, dat Hij niet zou bestaan. De Schepper God heeft bij Zijn Schepping ons het universum gegeven dat zo oneindig groot is dat wij het gewoon weg niet kunnen vatten, doordat er zelfs zo veel sterren en planeten zijn als zandkorrels op een strand die niet te tellen zijn (Boek Job). God heeft Zijn Schepsels voorzien van Zijn Woord dat een beeld schept van hoe de dingen zijn ontstaan en waar God met de mens naar toe wil. Hij is niet in details getreden om dat dat er eigenlijk niet toe doet. Wij hoeven al die fijnste dingetjes niet echt te weten om ons mens-zijn verder uit te bouwen tot een goed geluk of gelukzalig leven. Wel heeft de Schepper ons verstand gegeven om te gebruiken. Hiermee kunnen wij wetenschap uit voeren, zonder daarmee ons tegen God te hoeven keren. Integendeel, heeft God ons de hersenen gegeven om te gebruiken en verder kennis uit te bouwen. Die hersenen niet gebruiken zou verzuimen aan een van de vele opdrachten die God de mensheid heeft opgedragen.

Gelukkig kunnen wij genoeg wetenschappers aantreffen die dankbaar zijn dat zij de gave van het denken en onderzoeken hebben gekregen.  Deze wetenschappers achten het zeer onwaarschijnlijk dat het heelal bij toeval is ontstaan en voor hen zou het ook gerust kunnen dat er een Bijzonder Hoogwaardig Wezen dat ons begrip te boven gaat, achter zit. De Amerikaans biochemicus en aanhanger van intelligent design Michael Behe geeft een simpel voorbeeld:

“Een muizenval bestaat uit een plankje, een metalen beugel, een veer, een grendel en een scharnierend stukje hout. Alle onderdelen zijn nodig voor het functioneren van de muizenval. Verwijder één onderdeel en het geheel werkt niet meer.”

Dit is een soort onherleidbaar complex systeem. Andere concrete voorbeelden zijn het mechanisme van bloedstolling, trilharen, de werking van het oog, het immuunsysteem en de zweepstaart van de bacterie E. coli.

Bepaalde structuren op biochemisch niveau zijn gewoonweg nu nog te complex om verklaard te kunnen worden met behulp van evolutionaire mechanismen.

Voor hem is het duidelijk dat:

“intelligent design geen wetenschappelijke grondslag heeft, niet door middel van experimenten is getest en niet als wetenschappelijk behoort te worden beschouwd.”

Behe’s hypothese van onherleidbare complexiteit zou volgens door andere wetenschappers voldoende wetenschappelijk weerlegd kunnen worden en bovendien zou een eventueel argument tégen de evolutieleer niet automatisch een argument vóór intelligent design kunnen zijn.

Nog veel onverklaarbaar

Vele wetenschappers zijn nog niet echt tot in de diepste grond van de natuur kunnen geraken en moeten toegeven dat nog vele zaken onverklaarbaar zijn op dit ogenblik. Niets staat in de weg dat wij later meerdere dingen toch nog zullen kunnen verklaren of weer eens anders zullen gaan bekijken, door dat dit of gene weer wordt uitgevonden of verder opzoekingswerk het vroegere weer teniet doet.

Wij zullen daarbij moeten beseffen dat wij als onderdeel in het geheel mogen leven dat wij zullen moeten aan nemen voor wat het ook al kan er per definitie geen antwoord gegeven worden op religieuze vragen over God, zin en ethische waarden.
Daarin zullen wij ons nederig moeten betonen dat de mens niet alles zal te weten kunnen komen en dat wij slechts een klein onderdeel zijn van een geheel dat door God voorzien is en waarmee Hij een Plan heeft. Hij heeft er voor gezorgd dat de mens voldoende inzicht zou kunnen krijgen en heeft als het ware een ‘Blog‘ geschreven voor de mensheid. Wij zouden er ons best op toe leggen om dat Blog van God regelmatig te raadplegen en uit Zijn wijze woorden te leren. Dat Blog is een bundel verzamelde boeken die in meerdere talen in de wereld verspreid zijn en ter beschikking van iedereen liggen. De mens moet dat Boek der boeken, de Bijbel slechts op nemen en lezen en bestuderen, naar eigen goed vermogen.

De woorden van de wetenschappers zijn al dikwijls gewijzigd. al veelvuldig heeft men stellingen van beroemde wetenschappers zien ontkracht worden door andere wetenschappers. Veel woorden van filosofen en wetenschappers zijn al als niet valabel beschouwt. Velen hun woorden zijn al vergaan, maar God Zijn woord is nog steeds blijven bestaan en nog steeds volledig juist en betrouwbaar. Daarom kunnen wij ook best naar dat Woord van God grijpen om ons te laten vormen.

“Het is niet geschreven om hem alleen dat het hem toegerekend werd,” (Romeinen 4:23 NB)

“Want al wat tevoren werd geschreven, werd geschreven om ons te onderrichten, opdat wij door de volharding en door de vertroosting van de Schriften de hoop vasthouden.” (Romeinen 15:4 NB)

“en weet dit allereerst dat alle profetie in de Schrift niet van een eigen uitleg afhangt.” (2 Petrus 1:20 NB)

“Alle schriftwoord is van God doorademd en nuttig tot onderrichting, tot weerlegging, tot verbetering, tot de opvoeding in gerechtigheid,” (2 Timotheüs 3:16 NB)

Wij moeten in deze wereld dus hard opletten ons ook niet te veel gericht te houden op wereldse zaken en op wereldse bevindingen, maar moeten ons meer toeleggen op het doornemen van de Heilige Schrift die ons al het nodige te kennen geeft om iets degelijks van ons leven op te bouwen. wij zouden veel meer vertrouwen in die Oude Boeken moeten stellen dan de vele nieuwe populaire wereldse boeken.

+

Voorgaande artikel:

Stemt de Bijbel overeen met de wetenschap

++

Aanvullende lectuur:

1. Wetenschap als surrogaat voor religie
2. Echte wetenschap en geloof bijten elkaar niet
3. Geloof en wetenschap: een worsteling om gelijkheid
4. Zijn religie en wetenschap verzoenbaar?
5. Geloof en wetenschap
6. Geloof en wetenschap: een strijd zonder bestaansrecht
7. Geloof in wetenschap biedt mogelijk steun aan atheïst
8. God én Darwin: Geloof kan niet om evolutie heen
9. Paus: “Wetenschap kan zin van het leven niet vatten”
10. Atheïsme: een heelal zonder God
11. Geleerd en Gelovig
12. Geloven om te begrijpen
13. Fundamenten van het geloof
14. Woord van God
15. Boek der boeken de Bijbel
16. Blog van God opgetekend in een Boek
17. Schepper en Blogger God 1 Leegte en Beweging
18. Schepper en Blogger God 2 Beeld en gelijkenis
19. Schepper en Blogger God 3 Les en oplossing
20. Schepper en Blogger God 4 Verklarende Stem
21. Schepper en Blogger God 5 Te Vertellen zaken
22. Schepper en Blogger God 6 Voor Zijn volk
23. Schepper en Blogger God 7 Een Blog van een Boek 1 De Blogger geloven
24. Schepper en Blogger God 8 Een Blog van een Boek 2 Heilig Maker van de Geschriften
25. Schepper en Blogger God 9 Een Blog van een Boek 3 Over Profetie
26. Schepper en Blogger God 10 Een Blog van een Boek 4 Luisteren naar Blogger
27. Schepper en Blogger God 11 Het Oude en Nieuwe Blog 1 Gericht op één mens
28. Schepper en Blogger God 12 Het Oude en Nieuwe Blog 2 Blog voor elke dag
29. Belangrijkheid van de Heilige Schrift
30. Het belang van het lezen van de Schrift
31. Nut van het lezen van de Bijbel
32. Plan van God
33. Plan van God en wereldvrede
34. Wat is Gods doel met de aarde?
35. We kunnen Gods doel niet zien
36. De naakte waarheid is altijd beter dan de best geklede leugen
37. Een vrije keuze voor iedereen
38. Voor hen die andere keuzes maken
39. Weten waarheen te gaan
40. Elk schepsel is een goddelijk woord omdat het God verkondigd
41. Tot bewust zijn komen voor huidig leven
42. Dorst naar geluk en zingeving
43. Hersenen beheersen geloof in religie

+++

Related articles

• M is for Massive M staat voor massief (connectiv.wordpress.com)
  M is for massive and for MOOC. M is a very misunderstood word in the MOOC acronym.
  In some courses M is just for bulk, or just means very much students are involved. But massive has another connotation, that is of a solid construction or solid big thing.
  This second meaning of massive (geologists use massif for this connotation of massive) is what M of MOOC stands for.De M van Massief en van MOOC. Deze M staat voor een slecht begrepen woord in het acronym MOOC.
  In sommige cursussen betekent de M niet meer dan massaal, maar massief heeft, ook in het engels, nog een andere betekenis. Het betekent vast aaneengesloten, ondeelbaar. Geologen noemen een gebergteketen een massief . Deze tweede betekenis van massief is kenmerkend voor de echte MOOC.
• Is Christianity Natural? (tasmedes.nl)
  The goal I had in mind was to develop a top-notch project proposal that would bridge the gap between the cognitive science of religion on the one hand and the philosophy of religion and systematic theology on the other.
  +
  For me, the end result was a couple of articles, and a top-notch project proposal that I submitted to the Netherlands Foundation for Scientific Research (NWO) in the end of 2011. The external referees gave the project A+, A+, A+, and A/A+. Yet, the committee that was hired to judge the papers decided in their immeasurable wisdom to overrule the external referees and decided not to fund the project. This was around May 2012.
• “God bewijzen” door Stefan Paas en Rik Peels (boekbespreking, extern)
  Valt God te bewijzen? Nee, natuurlijk niet, en dat weten Stefan Paas (hoogleraar theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam) en Rik Peels (filosoof aan diezelfde universiteit) ook best. Daar gaat het ook helemaal niet om in hun boek. De titel is dan ook misleidend. Dit is helemaal geen boek dat probeert God te bewijzen. Het gaat ook niet om de vraag of God wel of niet bestaat. Wél gaat het om argumenten voor en tegen geloven. Het boek draait dus niet om God, maar om geloof, of beter gezegd over de vraag of geloven redelijk is. En dat is het, zo stellen Paas en Peels, in tegenstelling tot het atheïsme.
  +
  Jan Riemersma schreef in zijn recensie dat de bewijslast bij de gelovige lag, want zo werkt het in een rechtszaak. Dat vond ik meteen al vreemd, want als burger bevindt de gelovige zich bepaald niet in een rechtszaak.
  Zie ook http://www.strangenotions.com/who-has-the-burden-of-proof-when-discussing-god/ waarvan ik niet alle 527 commentaren heb doorgelezen.
  Paas & Peels leggen op blz. 78 ook duidelijk uit dat het niet om een rechtszaak gaat, en ik kan geen flaw in hun redenering vinden, dus ik begrijp niet helemaal hoe de heer Riemersma dan toch kan zeggen dat de bewijslast ligt zoals die in een rechtszaak ligt.
• Sociale wetenschappen: tussen retoriek en werkelijkheid?
  In een populair-wetenschappelijk discours worden retorische instrumenten gebruikt om de werkelijkheid die uit de wetenschappelijke data “opdoemt” meer contouren te geven, om die duidelijker te laten uitkomen.
  +
  Schaf retoriek in de sociale wetenschappen af, zo stelt Pels, en de wijze waarop sociale wetenschap verhalen vertelt verdwijnt. Verdwijnt daarmee ook de sociale wetenschap zelf? Hoe wetenschappelijk is daarmee de sociale wetenschap? Is sociale wetenschap louter retoriek en heeft het maar rakelings te maken met de werkelijkheid? Dat laatste zegt Pels niet, dat besef ik ook, maar toch lijkt die conclusie tamelijk aantrekkelijk wanneer je die alinea leest.
• Is Dawkins debet aan het succes van creationisten in de VS?
  Binnenkort krijgen Amerikaanse scholieren wellicht een creationistisch leerboek aangeboden. Creationisme lijkt in de VS, maar het is tegelijkertijd een globaal fenomeen, te groeien als kool. Hoe kan dat? Zou het kunnen dat het militante atheïsme van Richard Dawkins, met de centrale boodschap dat geloof en wetenschap water en vuur zijn, hier wellicht iets mee te maken heeft?