Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 5: Het bewijs van Gods bestaan (5) De toets

Posted on 2020/08/03 by Christadelphians

Een wetenschappelijke benadering voor de bewijsvoering van het bestaan van God

In deel 1 van deze serie hebben we terloops geconstateerd dat vrijwel al die goedbedoelde pogingen om Gods bestaan wetenschappelijk te bewijzen de praktische fout maken dat te willen doen buiten zijn eigen Woord om, terwijl dat Woord nu juist de centrale plaats zou moeten innemen in onze overtuiging. En dat de daaraan ten grondslag liggende fundamentele fout is dat al deze ‘bewijzen’ zijn opgezet om anderen te overtuigen, in plaats van onszelf.

De beide laatste delen van deze serie willen we nu besteden aan deze twee aspecten.

Deze keer gaan we in op de vraag wat Gods Woord er zelf over te zeggen heeft.

Profetieën en tekenen

Wanneer Mozes in Deuteronomium, als het volk op het punt staat het land binnen te trekken, nogmaals Gods Wet uiteenzet, introduceert hij ook het ambt van profeet. Een profeet zou rechtstreeks namens God tot hen spreken. Maar dan zouden zij wel moeten kunnen weten of iemand die beweerde zo’n profeet te zijn, daarin wel de waarheid sprak. Mozes geeft hun daarom een toets:

“als een profeet zegt te spreken in de naam van de HEER, maar zijn woorden komen niet uit en er gebeurt niets, dan is dat geen profetie van de HEER geweest” (Deut.18:22).

Daarbij moeten we bedenken dat profetie in feite maar zelden een blote ‘voorspelling’ van de toekomst is; meestal is het een les of een waarschuwing, of een oproep tot bekering. Daarom zien we in de praktijk vaak dat belangrijke profetische uitspraken gepaard gaan met ‘een teken’. De profeet kondigt dan iets aan dat op korte termijn zal gebeuren, als ‘bewijs’ dat God hem inderdaad heeft gezonden.

Wanneer koning Jerobeam van het nieuwe noordelijke rijk Israël, in strijd met Gods gebod, in Betel een nieuw heiligdom sticht, met een eigen brandofferaltaar, verschijnt daar een profeet met de boodschap:

“Dit zegt de HEER:

In de familie van David zal een zoon worden geboren, Josia geheten. Op (dit altaar) zal deze Josia de priesters (van dit heiligdom) ten offer brengen” (1 Kon. 13:2).

In werkelijkheid zou het echter nog meer dan twee eeuwen duren eer deze profetie in vervulling zou gaan. Daarom kondigt de profeet ook een korte termijn teken aan:

“Dit is het teken dat het de HEER is die gesproken heeft: het altaar zal splijten en de as die erop ligt zal op de grond vallen” (vs 3).

Dat gebeurt dan onmiddellijk, zodat het volk weet dat dit een woord van God is.

Even voor alle volledigheid: wanneer een ‘profeet’ met een boodschap komt die in houdelijk duidelijk in strijd is met Gods Woord, dan is dat op zichzelf al voldoende bewijs dat hij niet namens God spreekt. In zo’n geval hoeft geen enkel begeleidend ‘teken’ nog van waarde te worden geacht. Dat principe had Mozes al uitgelegd in Deut. 13.

De profetie van Jesaja als kenmerkend voorbeeld

In het tweede deel van de profetie van Jesaja vinden we het regelmatig terugkerende thema van een rechtszaak tussen God en de afgoden. God claimt daarin dat Hij de enige ware god is en dat de zogenaamde goden van de volken in feite niets zijn; en dat Hij dat kan aantonen door te tonen hoe Hij de loop van de geschiedenis heeft gestuurd en nog verder zal sturen. Hij daagt de afgoden uit ook met zulke bewijzen te komen:

“Voer jullie rechtsgeding, zegt de HEER, lever overtuigende bewijzen … Vertel ons over wat vroeger is gebeurd, zodat wij de afloop nu al kennen. (of:) Licht ons in over wat komen gaat, geef ons aanwijzingen over de toekomst, dan weten wij dat jullie goden zijn” (Jes. 41:21-23).

God roept daarbij zijn eigen volk op als getuige, terwijl de afgoden hun aanhangers als getuigen mogen oproepen:

“Alle volken zullen zich verzamelen. Wie van hun goden heeft aangekondigd wat eertijds nog te gebeuren stond? Laten zij [die afgoden] getuigen leveren om hun gelijk te bewijzen … Mijn getuige zijn jullie – spreekt de HEER – die Ik uitgekozen heb opdat jullie Mij zouden kennen en vertrouwen, en zouden inzien dat Ik het ben” (Jes. 43:9-10).

Maar dat doel (kennen en vertrouwen) geldt uiteraard net zo goed voor ons.
De centrale boodschap van het boek Jesaja is dat God zijn getrouwe dienaren zal bevrijden uit de macht van de zonde, die tot de dood leidt. Die onoverwinnelijke vijand, de dood, zal voor God niet onoverwinnelijk blijken, maar uiteindelijk worden overwonnen door een ‘Knecht’ die God zal verwekken. Maar om dat duidelijk te maken vinden we in het boek een parallel, een beeld, om dit te illustreren.
Het volk zal (om zijn zonden) in ballingschap worden weggevoerd door een toekomstige machtige koning van Babel. Maar God zal hen weer uit de handen van dat onoverwinnelijk schijnende Babel bevrijden, door een overwinnaar te doen komen (in feite de Perzische koning Kores of Cyrus), die dat machtige rijk van Babel zal verslaan. En zo zou Hij ook de overwinnaar brengen die de zijnen zou verlossen uit de macht van de dood. Maar dat Babel was nog verre toekomst; het begin van die overheersing kwam pas een eeuw na Jesaja, en de bevrijding door Kores nog eens 70 jaar later. Daarom geeft God ook een korte termijn‘teken’. In Jesaja’s dagen was Assyrië, niet Babel, de wereldmacht die hen bedreigde. En dat machtige Assyrië zal God in hun dagen voor de poorten van zijn stad Jeruzalem verpletterend verslaan:

“De HEER van de hemelse machten heeft gezworen:

‘Voorwaar, het zal gaan zoals Ik heb bepaald. Ik breek de Assyrische heerschappij over mijn land, Ik verbrijzel Assyrië op mijn bergen. Mijn volk wordt van zijn juk bevrijd …

Wanneer Hij dit besloten heeft, de HEER van de hemelse machten, wie zal het dan verijdelen?” (Jes 14:24-27).

En zo is het ook gebeurd: in het jaar 701 v.GT. is het Assyrische leger in Judea volledig vernietigd (zelfs uit de kronieken van de Assyrische koning Sanherib valt dit voorzichtig af te lezen), als begin van de ondergang van dat rijk dat uiteindelijk, een eeuw later, werd overwonnen door het Babylonische.

De slotsom

Wat vertelt ons dit alles?

In de eerste plaats dat God hiermee het wettig en overtuigend bewijs heeft geleverd dat Hij inderdaad de geschiedenis leidt, en dat Hij daarmee zijn ‘rechtsgeding’ wint.

Let op dat het niet maar een kwestie is dat Hij ons ‘de toekomst kan voorspellen’, nee Hij stuurt die toekomst en zorgt ervoor dat die de loop neemt die in overeenstemming is met zijn besluiten, namelijk de loop die in het beste belang is van zijn getrouwe dienaren – ook al lijkt dat op het eerste gezicht misschien niet altijd zo te zijn. En dat is een bewijs, niet alleen voor zijn bestaan maar, veel belangrijker dan dat, van zijn zorg voor de zijnen. Want vooral dat is de les die dit ons wil leren: God bestaat niet alleen, maar je kunt ook blind op Hem vertrouwen.

R.C.R.

Voorgaand

Het bewijs van Gods bestaan 1. De weg van veel goden naar geen God

Bijbel en Wetenschap – Geloof en onderzoek 1: Een wetenschappelijke benadering

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 2: Het bewijs van Gods bestaan (2)

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 3: Het bewijs van Gods bestaan (3) De Natuur als mechanisme

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 4: Het bewijs van Gods bestaan (4) Het heelal als toevalstreffer

Fundamenten van het Geloof 2: De levende en waarachtige God

Schepping, intelligent design, evolutie (4) Het ontstaan van het universum

Bijbel en Wetenschap: Schepping, intelligent design, evolutie (6) De Boodschap van de Bijbel zelf

Aanvullende lectuur

Als de tijd ten einde loopt … De geest van Nimrod

Posted on 2020/01/21 by Christadelphians

“U hebt uw schatkamers gevuld, hoewel de tijd ten einde loopt”(Jac.5:3)

De geest van Nimrod

Nimrod was de eerste machthebber op aarde …
De kern van zijn rijk werd gevormd door Babel, Uruk, Akkad en Kalne, in Sinear.
Vanuit dat land trok hij naar Assyrië, waar hij Nineve, Rechobot–Ir en Kalach bouwde, en ook de grote stad Resen, tussen Nineve en Kalach. (Gen. 10:8-12)

Toen Kaïn was vervloekt om de moord op zijn broer Abel, trok hij weg uit de streek Eden naar het land Nod. En een van de eerste dingen die hij daar deed, was een stad bouwen. Dit is de eerste keer dat wij dat woord ‘stad’ in de Bijbel tegen komen. Het Hebreeuwse woord is ‘ir’(zie Rechoboth-Ir in het citaat hierboven). Het betekent: ‘een bewaakte plaats’, en het is afgeleid van yare, dat ‘angst’ betekent, of ‘bevreesd zijn’. Nu lezen we in Gen. 4:14 dat Kaïn inderdaad vreesde voor zijn leven, dus helemaal onlogisch was dat niet. Maar het was het begin van een kenmerkende gewoonte van de goddelozen.

Imperium vorming

Bij ziggoerats werden reeds bakstenen toegepast (de foto toont een reconstructie)

Toen de mensheid zich, na de vloed, opnieuw begon te verspreiden en naar de vlakte van Sinear (Mesopotamië) trok, begon zij daar onmiddellijk weer steden te bouwen. Volgens Gen.11:3 gebruikte zij daarvoor een nieuwe bouwtechniek. In plaats van het stapelen van (al of niet bewerkte) natuursteen, ging zij nu uit van handgevormde stenen (een vorm van baksteen), die ze met natuurlijk asfalt (bij wijze van cement) aan elkaar metselde. De archeologie bevestigt ons, dat zij daarmee enorme bouwwerken konden optrekken. Dat is dan ook de achtergrond van de stad Babel en zijn befaamde toren.

De Toren van Babel, schilderij van Pieter Bruegel. De koning op de voorgrond (linksonder) stelt waarschijnlijk Nimrod voor.

De tekst geeft duidelijk aan dat de bouw daarvan werd gemotiveerd door de wens onafhankelijk te worden van God, en een alternatieve veiligheid te vinden. Dat gold niet alleen voor de toren, maar voor de stad als geheel, want het is de bouw van de stad, niet alleen die van de toren, die door Gods ingrijpen wordt stilgelegd. Maar we hoeven dit niet te beperken tot alleen deze stad; Babel wordt ons duidelijk getoond als voorbeeld voor de hele streek. Voor deze steden wordt opnieuw het woord ir gebruikt. We vinden het maar liefst 5 maal genoemd in deze twee hoofdstukken (Gen. 10 en 11). Let op dat het woord niet zomaar een aanduiding is van een plaats met een groter aantal huizen dan een dorp; het duidt altijd een ommuurde plaats aan. Ommuren doe je alleen wanneer je bang bent voor vijanden. En die vijanden ontstonden doordat zij, uit zelfverdediging, die andere volken juist aanvielen en onderwierpen.

Nimrod volgens het Promptuarii Iconum Insigniorum – “de tegenstrever” of “de zich verontwaardigende”, zoon van Kus en een achterkleinzoon van Noach.

Nimrod wordt ons genoemd als de eerste van dergelijke heersers, en het is tekenend dat hij ons tevens wordt geschilderd als ‘een groot jager’ (Gen. 10:9). Waar de generaties van vóór de vloed ons aanvankelijk nog worden geschilderd als herders en bezitters van kudden – dus hoeders van dieren – is nu het jagen en doden van dieren – dus bloedvergieten – het teken van ‘ware mannelijkheid’. Eenzelfde onderscheid vinden we later in Gen. 25 tussen Jakob en Esau, en het is niet zonder betekenis dat dit de eerstvolgende keer is dat we het begrip jacht in Genesis vinden (jacht en jachtbuit komen in Gen. 25 en 27 maar liefst 10 maal voor, tegen nog maar 7 maal daarna!).

Uitgaan uit de stad

Het is uit deze wereld van menselijke heerszucht en menselijke ‘veiligheid’ dat Abraham wordt weggeroepen, om verder als nomade te leven in het land Kanaän. Maar de menselijke schijnveiligheid van de ommuurde stad blijft ook dan een rol spelen in het verhaal. Wanneer Abraham en zijn neef Lot besluiten elk een kant uit te gaan, omdat hun gezamenlijke kudden te groot zijn geworden om nog in dezelfde streek te weiden, kiest Lot voor zichzelf de vruchtbare omgeving van ‘de steden van de vlakte’ (dat is de vallei ten zuiden van de Dode Zee). En na verloop van tijd vestigt hij zich in één daarvan. Dit is, na Gen. 10+11, de eerstvolgende keer dat we het woord ‘stad’ (ir) weer tegenkomen. De eerste crisis komt wanneer een confederatie van Mesopotamische heersers die steden aanvalt en de bevolking, inclusief Lot, als slaven mee terug wil nemen naar Mesopotamië. Alleen door tussenkomst van Abraham en enkele medestanders kan Lot daaraan ontsnappen. Toch vestigt hij zich opnieuw in de stad Sodom. De volgende crisis komt wanneer God besluit die steden te vernietigen wegens hun verregaande goddeloosheid. God is bereid Lot daarbij te sparen, maar die moet dan wel kiezen tussen Gods belofte van bescherming en de schijnveiligheid van een ommuurde stad. In deze hoofdstukken 18+19 komen we dat woord stad dan ook maar liefst 14 keer tegen. Lot blijkt echter slechts met moeite te bewegen de stad Sodom te ontvluch-ten, en ziet ook dan zijn veiligheid toch allereerst nog in Soar, een andere,nabij gelegen stad. Pas later besluit hij ook die achter zich te laten en zijn veiligheid te zoeken in de bergen, maar blijkbaar nog steeds niet in een vertrouwen op de God die hem toch tot tweemaal toe had gered.

De muren om de ‘vestingen’ van het christendom

Onze christelijke wereld kent, naast de ‘grote’ kerken, een uitgebreid palet van bewegingen en sekten; elk met een eigen versie van de christelijke boodschap die in hun visie het ware bijbelse christendom vertegenwoordigt.

Het lijkt wel alsof er een aparte Bijbel bestaat voor elk van hen, omdat elk dat Boek op een geheel eigen manier leest. Vele daarvan ontlenen hun bestaansrecht aan de nadruk die ze leggen op een bepaald aspect van de bijbelse boodschap, waar ze de rest in belangrijke mate aan ondergeschikt maken. En dat komt weer doordat velen voor eigen consumptie een slecht gebalanceerd menu samenstellen uit het totale Bijbelse aanbod. Het Oude Testament blijkt vaak zeer slecht gelezen, en dus gekend, te worden. En vervolgens wordt de tekst veel te veel met moderne westerse ogen gelezen, wat vaak leidt tot een-zijdige of zelfs ronduit onjuiste interpretatie van de bedoeling ervan. Nu is de gemiddelde Bijbellezer op zulke punten een leek en dus kun je hem deze neiging ook weer niet al te kwalijk nemen. Maar toch rust er ook op die leek-lezer wel degelijk een verantwoordelijkheid om rekening te houden met de mogelijkheid dat zijn begrip van de tekst wellicht gekleurd is door zijn ‘voorgeprogrammeerde’ denkwijze. En wanneer hij voldoende reden heeft aan te nemen dat een uitleg die probeert dat te corrigeren, wellicht juist zou kunnen zijn, moet hij bereid zijn die te aanvaarden, of in elk geval in overweging te nemen. De praktijk blijkt echter maar al te vaak anders te zijn. Dan wordt de eigen opvatting als onaantastbaar beschouwd (‘het staat er toch’) en wordt de geboden alternatieve uitleg opgevat als een infame poging de eigen identiteit van de betrokken geloofsrichting te ondermijnen, of als het bewijs van een apert gebrek aan nederigheid om de ‘duidelijke’ leer van de Schrift te erkennen. Maar ook daar blijft het niet bij. De ware fundamentalist neemt niet alleen zijn medegelovigen de maat door hem langs de lat van juist dit soort uitleg te leggen, hij toont naar buiten toe ook zijn geloofsijver door te ijveren voor, en het verplicht stellen van, het aanhangen van deze opvattingen door al zijn medeburgers, ook diegenen die niet tot zijn eigen kring behoren. Want waar het ten diepste op neerkomt, is angst. En zijn overtuiging is zijn bescherming, de ‘muur’ tussen hemzelf en de goddeloze wereld daarbuiten, die hem moet beschermen tegen de aanvallen van de vijandige wereld rond-om. En wie niet van zijn eigen ‘stad’ is, moet overheerst worden, gedwongen de heerschappij van die overtuiging te erkennen. Daarin ligt zijn hele gevoel van veiligheid. En die overtuiging, die muur, zal hij dus ook nooit ter discussie willen stellen. En daarom zijn er zoveel geloofs-koninkrijkjes, gescheiden door zulke muren. Maar al die muren zijn nog steeds gebouwd van door mensenhanden gevormde ‘stenen’, en niet door God.

Je eigen kruis opnemen

Bij Lukas, die meer dan de andere evangelisten de eisen van discipelschap benadrukt, lezen we:

‘Wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt, kanniet mijn leerling zijn’ (Luk. 14:27).

Voor een Jood uit de 1e eeuw zou ‘een kruis dragen’ maar één betekenis hebben: op weg zijn naar de plaats van je executie. ‘Je kruis dragen en Jezus volgen’ zou voor hem betekenen: Hem volgen naar Golgotha om daar met hem gekruisigd te worden. Dit gaat over het opofferen van je eigen leven in navolging van je meester. Dat hoeft niet altijd te betekenen dat je voor het geloof moet sterven (al moet je die bereidheid wel te allen tijde hebben), het kan ook betekenen dat je juist je leven in zijn dienst stelt. Maar het gaat in elk geval over opoffering. De ware volgeling van Christus leeft zonder eigen muren. Hij vertrouwt op God, dat Hij die bescherming biedt. Maar fundamentalistische ijveraars zien liever dat anderen zich aan ‘de regels’ houden. Zij dwingen het ‘heiligen’ van de sabbat af, ook voor niet-christenen (zonder zich er verder om te bekommeren hoe die dag dan infeite wordt doorgebracht). Ze lopen te hoop tegen iedere suggestie dat de aarde ouder zou zijn dan 6000 jaar (zonder zich ooit af te vragen wat nu in feite de werkelijke boodschap is van Gen. 1). Ze oefenen druk uit op de overheid om ook voor niet-christenen elk ingrijpen in het menselijk leven te verbieden (zonder zich ooit te hebben verzet tegen militair ingrijpen in andermans land of, aan de overkant van de oceaan, tegen particulier wapenbezit). Ze gaan tewerk als diegenen uit de Farizeeën, die tot geloof waren gekomen, maar die er tegelijkertijd op aandrongen dat de gelovigen uit de heidenen zich zouden laten besnijden. Over hen schrijft Paulus:

‘Ze zijn voor de besnijdenis, maar leven zelf niet volgens de wet; ze willen dat u zich laat besnijden om zich daarop te kunnen laten voorstaan. Maar ik – ik wil me op niets anders laten voorstaan dan het kruis van Jezus Christus (Gal. 6:13-14).

Dit alles is uiteindelijk nog steeds de geest van Nimrod: heersen over anderen. Weliswaar gebeurt dat zogenaamd voor de glorie van God, maar het is toch niet wat Jezus van zijn volgelingen vroeg. Hij verlangde dat zij hun eigen leven in zijn dienst stelden, niet dat van anderen. Wat er met die anderen gebeurt, zouden zij volledig aan God moeten over laten; dat is niet hun zaak. We vinden dat aan het eind van het evangelie van Johannes: op de vraag

‘En wat gebeurt er met hem, Heer?’

is Jezus’ antwoord:

‘Het is niet jouw zaak (wat er met hem zal gebeuren): jijmoet mij volgen.’ (Joh. 21:21-22).

De gelovige die zich temidden van al deze imperiumvorming nog staande wil houden, doet er daarom goed aan zich te concentreren op wat er van hemzelf wordt gevraagd. Het lot van zijn medemens kan hij met een gerust hart aan God overlaten.

R.C.R.

Voorgaande

Als de tijd ten einde loopt …… Vragen naar het goede

Aanverwant

Divisive pastors and Strange Fire conference

Posted on 2013/10/23 by Marcus Ampe

Weekend of Deep Spiritual Contrasts

Beginning last Wednesday during the Strange Fire Conference at his church in Sun Valley, Pastor John MacArthur continued his case against the Charismatic movement. A backlash of criticism from many in the Christian community resulted in the conference name and subject matter trending online over the last several days.

John MacArthur on Calvin’s Pulpit (Photo credit: six steps )

The Rev. John MacArthur, influential author, pastor, old school fundamentalist whose church draws over 8000 weekly attendees, and seminary president has (according to his words) hosted the Strange Fire conference to help the Church, and people who believe the Bible is the Word of God and that God has revealed Himself clearly and consistently and without contradiction.

Whereas the Jesus movement looked for ways to include people whom the church was not including (hippies, ’68 flower child counter-culture, etc), MacArthur’s movement is criticised because he seems bent on figuring out how to exclude a large majority of Christians from the movement they are already in. John MacArthur believes all Charismatics are blasphemers, misguided at best and perhaps even likely in league with evil forces, and ultimately hell-bound, which is the premise of his Strange Fire conference, based on his recent book of the same name. MacArthur spent the conference denouncing the prosperity gospel, the social gospel, charismatics….

Many think it is more a promotional tour of MacArthur using this gathering to promote his book and to have his ever-shrinking group of friends getting them back again as his followers.

Joel Osteen at Lakewood Church, Houston, Texas (Photo credit: Wikipedia)

MacArthur’s punches thrown during the three-day conference included calling out mainline, Pentecostal-influenced pastors such as T.D. Jakes and Joel Osteen, and congregations that he says focus on “spirit-filled” services rather than Christ-centered doctrine.

“If the Charismatic movement was being produced by the Holy Spirit, the glory of Christ would prevail everywhere,” said MacArthur during the morning session Thursday. “It would be Christ dominated and everyone in the movement would be bowing the knee to the true Christ in belief of the true Gospel.”

He continued,

“The people would be humble. They would be joyful. They would be sacrificial. They would be confessional. They would be declaring Jesus as Lord and themselves His slaves. They would be denying themselves, taking up their cross and following Him wherever He led.”

MacArthur called the Charismatic movement a “long war on truth.”

“The true people of God have always had to battle the false prophets and the liars,” he said. “What makes them effective is the deceptiveness of it. It is a strange irony to me, in the Charismatic movement, that if you criticize them, if you endeavour to be vigilant and discerning, and if you endeavour to contend for the truth and hold them to Scripture and expose their error, they will condemn you as the sinner … How do I know that? I have lived that.”

He responded to critics of the three-day Strange Fire conference at his Grace Community Church in Sun Valley, Calif., that many pastors believe is causing dissension among the faithful because he’s teaching that the Charismatic movement is leading people astray and dishonours the Holy Spirit.

MacArthur commented that some of his critics have said that he’s fixated on the Charismatic movement, a claim he countered by noting that in his 45 years in ministry, this was his first conference he’s held on the movement, and believes it has come too late.

“In response to this conference, there have been some attacks, and we’ve been unable to escape them,” MacArthur said to the more than 3,000 attendees at the conference Friday night. “I just want to address those, because I do think that it’s important to answer the criticisms that have come.”

Through the last decennia we heard of many “miraculous” works presented as the work of a sovereign God. The people ‘speaking in tongues‘ become more popular and by many shaking and moaning is considered to be divine.

Jeremy Egrerer, CP Guest Contributor writes:

“if acting drunk is something which proves the presence of the Almighty, then every clumsy fool and every epileptic should be canonized into sainthood, and every bar considered a temple.” {In Defense of John MacArthur, Strange Fire Conference and the Challenge to the Charismatic Mov’t}

“If Charismatics are speaking the language of heaven, let us record and prove it. Release every Christian scholar in its study; let us learn to speak it on our own, and therefore prove ourselves the sons of God. But if it remains a universally undecipherable mess, incomprehensible and unmanageable beyond every human means, then it is only fair to wonder either whether we really are speaking the language of heaven, or whether perhaps God divided the nations of angels because they built a tower of Babel in the clouds – a historical assertion neither provable nor sensible. And if we cannot even do this, then let us at least abide by the rules contained in Scripture for the orderly and Godly expression of spiritual gifts.”

Prophesy and speaking in tongues does not mean something Godly. with prophesy we should take attention and check what those called prophets told about future events and how they enrolled. Soon we shall see they have no such power to foretell the future correctly. It is just not given to man. Even the great prophet Jeshua, Jesus Christ could not tell when he was coming back to this earth to judge the living and the dead. You would think such an important event for mankind this son of God should surely know, but he did not.

Mars Hill Church Pastor Mark Driscoll at the Strange Fire conference on Friday, Oct. 18, 2013, hosted by Pastor John MacArthur’s Grace Community Church.

Mark Driscoll, pastor of Mars Hill Church in Washington state, made his way Friday to Pastor John MacArthur’s Strange Fire conference in California to hand out copies of his new book, A Call to Resurgence: Will Christianity Have a Funeral or a Future? and presumably share his views on the charismatic gifts of the Holy Spirit — which the Strange Fire conference challenges. He believes that people know they have the Holy Spirit if they speak in tongues, the primary evidence to Pentecostals that a believer has the Spirit.

Driscoll who used this conference as an opportunity to stir up some drama, has posted photos of himself talking with attendees at MacArthur’s Strange Fire conference on Friday, where he did indeed hand out copies of his new book — until they were reportedly seized by members of the Strange Fire security team. (find the photo: Handing out free copies of my new book, A Call To Resurgence) The director of the conference explained to Driscoll that those who are distributing books have gone through an extensive process and that they’d like him not to distribute them. After continuing to direct attendees to take the books, security offered to help him take the books back to his car. Driscoll insisted multiple times, “No, they’re my gift to Grace Church. I want you to have them.” After insisting that security not help him with the books back to the car, the conference director accepted the gift and brought them to GCC offices. This book clearly seems to bring disunity and dishonour to the Christian community.
The security people graciously asked Driscoll three times to stop hanging out books and he continued to do so. This shows how the ego went over the respectful attitude at some ones place. The Pentecostal movement shows the world it has also become as sick as the many other denominations in Christendom. Here we could see a pastor subverting a fellow pastor in his conference and attempting to dissuade people from MacArthur’s church to his own. I would consider that a very impolite action and calling it a terrible example. People have a right to share their ideas and point of view but they should know their place and consider where and when they want to take the word and attention.

Rob Shryock remarks:

Ironically, this whole incident highlights another similarity between Driscoll and MacArthur: besides both being relentless self-promoters who make their names by loudly denouncing others, they also hate when people call them out as self-promoters who loudly denounce others, preferring to be known as quiet, humble men of God who love and respect their enemies – despite all tweets to the contrary.

Christians like Driscoll and MacArthur thrive on conflict.

But Christians should be as followers of Christ brotherly united. Though brothers and sisters may argue with each other they always should be careful not having their fight s coming into public and damaging the name of the family.

MacArthur who commented that the conference wasn’t for nonbelievers within the Charismatic movement, for which there are many, he contends.

“I don’t expect nonbelievers to have a desire for the truth, a hunger for the truth or to search out the truth. That’s not what unbelievers do unless they’re being prompted by the Holy Spirit.”

pastor. (Photo credit: Wikipedia)

Though the task Jesus has given to his followers to get unbelievers and to bring them to him (Christ), getting them to know the Good News of the Kingdom of God. In the teaching of Christ Jesus it is shown to us that it would be unloving to leave people in darkness and error. So we should also meet the unbelievers and for the believers we should show them the right way and when they go wrong we also should show them their mistakes. Already very early in the beginning of Christianity perverse, deceptive men came to distract the community from the Word of God. already then there where preachers trying to get people away from the truth of Scripture and to lead Christians astray.

For this reason we should look at all those who like to preach and consider their attitude against each other. We also have the duty of to pointing out errors and giving biblical arguments also to those who call themselves pastors and church elders.

Do find:

Strange Fire Organisation: Strange Fire + Grace Community Church in Sun Valley, California.

Find additional reading:

+++

‘Strange Fire:’ Addressing the Dangerous yet Popular Teaching of Charismatic Leaders (averageus.com)
What do Kenneth Copeland, Creflo Dollar, Joyce Meyer, Paul and Jan Crouch, John Hagee, Benny Hinn, and T.D. Jakes have in common?
+
Charismatics are a large, diverse, loosely knit group who are difficult to define because they are often independent, united only by the personalities they follow, rather than being formally organized as groups of churches. But in general, Charismatics (and their theological first cousins, Pentecostals) are Bible-believing Christians with this distinguishing feature: They are committed to the ongoing miraculous work of God’s Spirit in Christians’ lives.
+
Charismatics tend to be experience-driven, pursuing personal power, victory, and prophecy while placing a low value on doctrinal and theological training. They tend to appeal to their personal experiences for proof that a particular belief is true, or practice is valid. They crave ecstatic experiences, the miraculous, new revelations, and physical healing, and generally believe that these are all available to those who have enough faith. Since they prefer immediate experiences over life-long biblical learning and growth, they can be easily persuaded to believe whatever a convincing personality tells them. In other words, they are easily deceived. And according to MacArthur, they often are.
The Top Seven Strange “Strange Fire” Statements (holyspiritactivism.wordpress.com)
Here are the top seven strange Strange Fire statements!
John MacArthur’s *Strange Fire* Conference, Charismatics, & Christ (bjstockman.wordpress.com)
Christian’s should be known much more by what and who they are for than by what and who they are against. Yes, Christians must distinguish between that which we are for and that which we are against, and this comes from naming what we are against, but this should not be our central mark. Nevertheless, what follows is all done with what began here in mind.
+
It is my understanding that CJ Mahaney, a charismatic, preached in his pulpit and that he has relationships with other continuationist pastors like John Piper. Maybe it was intended to be alarmist to better “market” the conference? After all, in a later video, he seems to clean this up a touch, as he gives a “word of encouragement to faithful Pentecostals” and says that the conference is addressing the aberrations and extremes of the movement. (Would of been nice to hear that the first time). But this was *not* communicated in the first video, even if it was intended.
Strange Fire Conference: MacArthur’s Appeal to His Continuationist Friends (challies.com)
Before addressing the accusations against the conference, MacArthur charged attendees to carefully read their copy of Strange Fire and to measure it against the Word of God. He is convinced that this book, with its well-documented research and extensive footnotes, will withstand careful scrutiny. He reminds us that this book and conference is intended for the Church. He has no expectation for either one to be helpful to non-believers, which he suspects makes up much of the charismatic movement.
+
Here are the seven accusations, along with brief responses.
Lessons Learned at Strange Fire (challies.com)
Those who listened to the conference heard again and again just how many charismatics there are in the world—somewhere around 500 million. Conrad Mbewe made it clear that in many places in the world, and especially in the developing world, to be a Christian does not mean that you trust in Jesus Christ for salvation, but that you believe in and practice something akin to the miraculous gifts. Charismatic theology is a North American export that is making a massive impact elsewhere in the world.
+
The charismatic/cessationist issue is polarizing. Before Strange Fire I did not know just how polarizing it could be, though I suppose others did know, and this is why we have been loathe to address it. Based on the reaction to the event and the discussions back-and-forth, it seems clear that this is an issue many of us feel as much as it is an issue we believe by reasoning it out from Scripture. It is one of those issues where we see our own position with utter clarity and look to the opposite position with shock that they can believe something so absurd. Those tend to be the most dangerous issues of all because they can turn sour so quickly and easily. In the face of such a polarizing issue, I need to consider how I can maintain unity in the faith while still holding fast to what I believe the Bible teaches.
John MacArthur vs. Mark Driscoll: Megachurch pastors clash over charismatic theology (religionnews.com)
Rich Gregory, assistant to John MacArthur, said he was there when it happened and that Driscoll’s books were not confiscated and there was nothing confrontational.“It was great, we were happy to have him at the conference. He brought books to hand out. We explained to him that all the books distributed on campus need to be approved. He told us that he wanted them to be a gift to us from him. One of our conference directors took that gift and brought them up to the offices. If you hear from him and he wants them back, we can send those back if he wants them. We were not looking at him like, ‘Boy you’re trying to stir up controversy.’ I don’t want to judge his motives for what he wasn’t trying to do. I wish they had actually stayed for the actual content of the conference.”
Samuel Rodriguez Takes on Strange Fire: Tells John MacArthur he Needs to ‘Focus on Preaching the Word’ (blackchristiannews.com)
“If the Charismatic movement was being produced by the Holy Spirit, the glory of Christ would prevail everywhere,” said MacArthur during the morning session Thursday. “It would be Christ dominated and everyone in the movement would be bowing the knee to the true Christ in belief of the true Gospel.”
+
Rodriguez, who is considered the leading spokesperson for the Hispanic evangelical community, much of which is a part of or has a background in the Pentecostal/Charismatic movement, said in a statement sent to The Christian Post via email that MacArthur misses the mark by a wide margin. Rodriguez has been an Assemblies of God ordained minister since the age of 23. His bio includes the statement that in 2010, he was called to start a multi-ethnic, Christ-centered, spirit-filled, Bible-based church in Sacramento, Calif.
+

“John MacArthur suffers from spiritual, cultural and theological myopia,” stated Rodriguez to CP. “With great due deference to a Christian leader many of us admire, his conclusions regarding the largest and fastest growing of global Christendom, the Pentecostal/Charismatic movement, speaks to a man ignorant of the community’s unbridled commitment to biblical orthodoxy.

“Unfortunately, this blessed Christian leader cannot differentiate between substance and style, or engaging a biblical metaphor, between Christianity’s ‘wine’ and the varied ‘wineskins.’ In other words, Mr. MacArthur should be focusing on the fact that while many in the church continue to abandon our Christian faith, the Pentecostal/Charismatic community continues to offer the church a legitimate growth mechanism.”
Strange Fire Conference: John MacArthur’s Opening Address (challies.com)
It is inevitable that at some point John MacArthur will be the subject of a biography (beyond the existing biography written by Iain Murray). Today he is beginning something that will, I think, appear in that biography. We will know better as the conference unfolds what impact it will make in his life and ministry and in the wider Christian world.There are 4,000 people in attendance at the Strange Fire conference and many thousands more who are watching the live-stream in English, Spanish, German, Portuguese, Arabic, Italian, French, Russian and Mandarin. Here is what they heard in the opening address.
Strange Fire Conference Wraps Up; John MacArthur Calls on Reformed Pastors to ‘Police the Charismatic Movement’ and Guide it Back to the Gospel (blackchristiannews.com)
Conrade Mbewe spoke again, delivering a message titled, “Are We Preachers or Witch Doctors?” As Tim Challies reported, “The first session of the final day at the Strange Fire conference brought Conrad Mbewe back to the pulpit. Phil Johnson introduced him by sharing how others have called him the Spurgeon of Africa. Today he brought message entitled, “Are We Preachers or Witch Doctors?” Though an odd question, it is pertinent to him because there has been a clear shift in how “evangelicals” relate to pastoral ministry. Mbewe’s aim is to give a broad sweeping picture of the landscape of African “evangelicalism.” Throughout this message his caveat is to put “evangelicalism” in quote and end-quote, because it does not represent biblical and faithful Christianity. There will be those in Africa who do not fit within the picture Mbewe portrays, but what he shares today is the trend and it is a dismal trend.
John MacArthur Responds to “Strange Fire” Conference Critics (blackchristiannews.com)
“This is for the true church, so that they can discern; so that they can be protected from error; and so that they can be a source of truth for others outside the church,” he said, adding that his book, Strange Fire: The Danger of Offending the Holy Spirit With Counterfeit Worship, can withstand the most intense scrutiny, when measured against the word of God in the Bible.

	Baptised offering un… on One Mind, One Accord
	Baptised offering un… on A participation in the body of…
	Baptised offering un… on Faith coming by hearing and se…
	Christus in Profetie… on Jezus zoon van David, zoon van…
	Weekly World Watch f… on Putin: Russia’s modern-d…
	On to a baptismal ce… on Get Your Wonderful Disease-pro…
	Reden om kennis in u… on Fundamenten van het Geloof 13…
	What is expected of… on Lovers of God, seekers and lov…
	What is expected of… on Being in tune with God
	Wat wordt er van een… on Wettisch tegenover wet
	Wat wordt er van een… on Fundamenten van het Geloof: 7.…
	Intense conflict in… on A multi-front war between Isra…
	Wat betekent het om… on Kerkzijn in een ik-gerichte…
	What does it mean to… on Being Religious and Spiritual…
	What does it mean to… on Members of the ecclesia unitin…

Stepping Toes

Things said on this site possibly can upset someone

Tag Archives: Babel

Bijbel en Wetenschap: Geloof en onderzoek 5: Het bewijs van Gods bestaan (5) De toets

Een wetenschappelijke benadering voor de bewijsvoering van het bestaan van God

Profetieën en tekenen

De profetie van Jesaja als kenmerkend voorbeeld