Nederlandse Reformatorische christenen beweren dat wij mensen vanuit onszelf niets zijn. Dat zou maar heel erg zijn. Gelukkig is dat niet zo en mogen wij er op aan dat elk menselijk wezen, gelovig of niet gelovig, wel degelijk “iets” en zelfs “iemand” is.
Ieder individu heeft een eigenwaarde en heeft ook iets te betekenen in deze wereld. elke mens is in het evenbeeld van God geschapen en past ook in Gods Plan. Of wij dat Plan kennen of niet, of er in geloven of niet.
De kerkgemeenschap die denkt de beste te zijn en er van overtuigd is dat de mens niets zonder hen is, heeft in mijn ogen wel een heel hoge dunk van zichzelf.
Sommige predikers geven ook toe dat zij elf na 50 jaar werken in “de wijngaard van de Heer” er niet tegen kunnen wat er nu speelt.
Geen enkele kerkgemeenschap kan het zieleheil van andere mensen opeisen. Dat behoort God toe en het is aan Zijn zoon gegeven om te oordelen over levenden en doden.
Het is niet het geloof dat iemand zal maken. Men moet zichzelf vormen enweten waar te maken. Het geloof kan helpen om zijn menszijn te verbeteren, maar eerst moet er de wil zijn om zichzelf te vormen en zijn persoonlijkheid naar buiten te laten komen.
Elkeen die hier ter wereld is, is van waarde! Elk levend schepsel, zij het een plant, dier of mens, is iets en moet erkenning krijgen voor haar zijn. Dat “zijn” ontkennen, negeren of minimaliseren, is inzekere zin het scheppingswerk van God negeren. Want elke plant, dier of mens die wij rondom ons kunnen zien is daar omdat God het toe laat dat deze daar is.
Van onszelf zijn wij een scheppingselement van God met zijn eigen waarde en typische of persoonlijke eigenheden.
Gelovend of niet is elk levend wezen een eigenheid, een iets in het andere iets.
Stepping Toes 